Π. Ρουμελιώτης: Πάγια τακτική οι εκβιασμοί του ΔΝΤ

“Δεν είναι πρώτη φορά που το ΔΝΤ εκβιάζει χώρες που ζητούν την οικονομική του στήριξη. Ο Πολ Τόμσεν φέρει τεράστιες ευθύνες για την αποτυχία του ελληνικού μνημονίου και συμπεριφέρεται σαν κλασικός καριερίστας που ανέλαβε διευθυντική θέση”, υπογραμμίζει σε συνέντευξή του στο NEWS 247 , ο πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ, Παναγιώτης Ρουμελιώτης, λίγα 24ωρα μετά το σάλο που ξέσπασε σε Αθήνα, Βρυξέλλες και Γερμανία από τους αποκαλυπτικούς διαλόγους μεταξύ των στελεχών του ΔΝΤ Πολ Τόμσεν και Ντέλια Βελκουλέσκου. Οι διάλογοι που διέρρευσαν στον ιστότοπο Wikileaks εμφανίζουν τα στελέχη του Ταμείου να αναζητούν τρόπους, προκειμένου να “στριμώξουν” την Ελλάδα και να την εξωθήσουν σε πιστωτικό γεγονός το ερχόμενο καλοκαίρι, ώστε να καταφέρουν να περάσουν τις δικές τους θέσεις σχετικά με το πρόγραμμα οικονομικής στήριξης. Μέσα από τον διάλογο – φωτιά , τα στελέχη δεν διστάζουν να αναφερθούν με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς τόσο κατά της ελληνικής κυβέρνησης, όσο και ενάντια στη Γερμανίδα Καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ.

Ο γνωστός οικονομολόγος και νυν αντιπρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς θυμίζει τον ρόλο του ΔΝΤ στις κρίσεις της Αργεντινής το 2001 (όταν εκβιαστικά την οδήγησε σε πτώχευση), της Ρωσίας το 1998 (πίεζε για σκληρότερα μέτρα ως προϋπόθεση για χρηματοδοτική στήριξη) και στην κρίση στη Νοτιοανατολική Ασία. “Δεν είναι η πρώτη φορά που λειτουργεί εκβιαστικά. Το Ταμείο συμπεριφέρεται περισσότερο σαν τράπεζα που την ενδιαφέρει να πάρει πίσω τα χρήματά της. Και προκαλεί εντύπωση ότι για να επιτύχει τον στόχο της, χρησιμοποιεί πολιτικές λιτότητας και όχι αναπτυξιακές”.

Αναφερόμενος στον Πολ Τόμσεν, τον χαρακτηρίζει ως “ιθύνοντα νου” του ελληνικού αναπτυξιακού αδιεξόδου, καθώς δεν αποδέχτηκε την πρόταση για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους το 2009, κάτι για το οποίο πίεζαν τόσο ο τότε Γενικός Διευθυντής του Ταμείου, Ντομινίκ Στρος Καν, όσο και ο διευθυντής Στρατηγικού Σχεδιασμού του ΔΝΤ.

Σύμφωνα με τον κ. Ρουμελιώτη, ο κ. Τόμσεν προσπαθεί απλά να διασώσει το πολιτικό του εκτόπισμα. “Να δικαιολογήσει τους λανθασμένους χειρισμούς, σε σχέση με το ελληνικό πρόγραμμα και τους δείκτες της ελληνικής οικονομίας. Αυτό έχει σίγουρα πολιτικές σκοπιμότητες. Δεν μπορεί να επιστρέψει στη χώρα του τη Δανία, ως αποτυχημένης τεχνοκράτης του ΔΝΤ”.

Στο ερώτημα προς τα πού κλείνει η ζυγαριά σε σχέση με το πλεόνασμα και την ελάφρυνση του χρέους μεταξύ των αντιτιθέμενων Θεσμών και ΔΝΤ, ο ίδιος ξεκαθαρίζει ότι υπάρχει λύση, με βάση την πρόσφατη αλλαγή του καταστατικού του Ταμείου. “Δεν πιστεύω ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να καλύψει το χρηματοδοτικό υπόλοιπο του ΔΝΤ για την Ελλάδα. Το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό. Είναι πρόβλημα μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωπαίων και ζητούμενο παραμένει ο μεταξύ τους συμβιβασμός”.

Υπενθυμίζεται ότι το Ταμείο θεωρεί ότι τα υπό συζήτηση μέτρα ύψους 5,4 δισ. ευρώ δεν επαρκούν για να επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα 6,3 δισ. ευρώ (= 3,5% του ΑΕΠ) το 2018 και θέτει το εξής εκβιαστικό δίλημμα προς την Ευρώπη: Είτε ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, ώστε να αποδεχθεί τη διαφαινόμενη συμφωνία και να μην απαιτήσει νέα μέτρα. Εναλλακτικά, συμβιβασμός σε πλεόνασμα 2,5% το 2018, κάτι που όμως όμως προϋποθέτει επιπλέον μέτρα. Σε αντίθετη περίπτωση, αποχώρησή του από το ελληνικό πρόγραμμα.

Αναλυτικά η συνέντευξη του Παναγιώτη Ρουμελιώτη:

“Για μία ακόμη φορά το ΔΝΤ στην ιστορική διαδρομή του, αποδεικνύει με τις συνομιλίες Τόμσεν και της υφισταμένης του Βελκουλέσκου, ότι δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει απειλές και εκβιασμούς, προκειμένου μία χώρα σε δεινή οικονομική κατάσταση να δεχτεί τις απόψεις του και τα μέτρα που επιδιώκει να επιβάλλει. Την ίδια πολιτική άσκησε και σε άλλες χώρες που είχαν ανάγκη και δεν φαίνεται να έχει διδαχτεί από τα σφάλματά του, παρά το γεγονός ότι ο προκάτοχος της Κριστίν Λαγκάρντ, Στρος Καν είχε καταφέρει να αλλάξει την πορεία του Ταμείου. Ο Στρος Καν επέβαλε τον διάλογο και την ανοιχτή συζήτηση με τις χώρες που είχαν ανάγκη χρηματοδοτικής στήριξης, ήταν πιο διαλλακτικός και λάμβανε υπόψη τις τρέχουσες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες. Αυτή η πολιτική δυστυχώς άλλαξε, ταυτόχρονα με την αλλαγή ηγεσίας στο Ταμείο. Φαίνεται ότι γυρνάμε ξανά στο παρελθόν, στις παλιότερες μεθόδους του ΔΝΤ”.

Στο ερώτημα εάν είναι τυχαίες ή όχι χρονικά οι διαρροές των Wikileaks, ο κ. Ρουμελιώτης ξεκαθαρίζει στο NEWS 247 ότι: “Το ότι αυτοί οι διάλογοι βγήκαν στο φως της δημοσιότητας τη δεδομένη χρονική στιγμή, το αξιολογώ προσωπικά, ως κάτι θετικό. Γιατί συμπεράναμε ότι το ΔΝΤ δεν άλλαξε μεθόδους ως προς τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης κρατών σε σχέση με το παρελθόν. Ταυτόχρονα, αναγκάστηκε να στείλει πίσω στην Ελλάδα στελέχη του, προκειμένου να συνεχιστεί η διαπραγμάτευση και να κλείσει η αξιολόγηση, ενώ στο τραπέζι έπεσε η πρόταση να επιστρέψουν καλοκαίρι, που πλέον η χώρα θα βρίσκονταν στο χείλος της χρεοκοπίας. Και τελικά, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι οποιαδήποτε καθυστέρηση ή ολιγωρία στην αποταμίευση της δόσης των 5.5 δισ. ευρώ, θα οφείλεται στις γνωστές επιδιώξεις του Ταμείου”.

Την ίδια στιγμή, σχολιάζει το πόσο εφικτό είναι ευρωπαϊκοί Θεσμοί και ΔΝΤ να βρουν τη “χρυσή τομή” ως προς τα μέτρα, το πλεόνασμα και την ελάφρυνση του χρέους. “Εικάζω πως θα τα βρουν, γιατί ο χρόνος πιέζει. Δεν ξέρω ποιος θα υπερισχύσει. Η εκτίμηση είναι ότι οι Ευρωπαίοι δεν θα θελήσουν να έχουν ανοιχτό μέτωπο με την Ελλάδα το καλοκαίρι του 2016, καθώς αυτό θα αυξήσει το ποσοστό των Βρετανών που θα ψηφίσουν υπέρ της αποχώρησης από την Ε.Ε. Και μπορώ να σας πω τι θα ήθελα να συμβεί, αλλά απαιτεί ξεκάθαρη πολιτική βούληση. Μπορούν οι Ευρωπαίοι και δη η Κομισιόν που οι απόψεις της συγκλίνουν περισσότερο με τις ελληνικές, να ξεκαθαρίσουν στο Διεθνές Ταμείο ότι προτίθενται απλά να ακολουθήσουν τα μέτρα που ελήφθησαν και ψηφίστηκαν τον Ιούλιο του 2015. Τα μέτρα συμφωνήθηκαν και από το ίδιο το ΔΝΤ. Και δεν καταλαβαίνω γιατί επανέρχεται με νέα πρόταση εκ των υστέρων; Είχαν την ευκαιρία να διαφωνήσουν τότε, δεν το έκαναν, πλέον είναι αργά”.

Μπορεί όμως πρακτικά να συνεχιστεί το πρόγραμμα χωρίς την εμπλοκή του ΔΝΤ; Ο κ. Ρουμελιώτης κάνει αναφορά σε πρόσφατη αλλαγή του καταστατικού και αναλύει τρόπους κάλυψης του χρηματοδοτικού κενού από τους ευρωπαϊκούς Θεσμούς. “Εάν το Ταμείο επιμείνει στις απόψεις του, τότε μπορούν Ε.Ε, Ευρωπαϊκή Επιτροπή και Κομισιόν να υποσχεθούν ότι θα καλύψουν τη διαφορά, με μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους. Και αυτό μπορεί να γίνει, βάσει της αλλαγής του καταστατικού του ΔΝΤ που προβλέπει ότι: Μία χώρα με μη βιώσιμο χρέος μπορεί να χρηματοδοτηθεί από το Ταμείο, υπό την αυστηρή προϋπόθεση ότι έχει βγει στις αγορές. Βέβαια, αυτό δεν ισχύει στην περίπτωση της Ελλάδας. Οπότε πάμε στη δεύτερη εναλλακτική, η οποία υπαγορεύει ότι εάν το πρόγραμμα μιας χώρας συγχρηματοδοτείται και από άλλους δανειστές, τότε μπορούν να μπουν ως εγγυητές για τη συνέχιση της χρηματοδότησης. Άρα λύση υπάρχει. Διαφορετικά εάν δεν βρεθεί, μιλάμε για ακαμψία του Ταμείου και για ξεκάθαρο πολιτικό χάσμα μεταξύ Θεσμών και ΔΝΤ”.

Για τη στάση του Πολ Τόμσεν, ο κ. Ρουμελιώτης σχολιάζει: “Ο κ. Τόμσεν υποστήριζε το ελληνικό πρόγραμμα. Αλλά έκανε λανθασμένες προβλέψεις, τόσο με τον πολλαπλασιαστή, όσο και με την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές το 2012. Έπεσε έξω. Το ίδιο έξω, έπεσε και στις προβλέψεις του περί ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας το 2013. Όλα αυτά είναι μοιραία λάθη που δεν τα ξεχνάει το ΔΣ του ΔΝΤ. Συνεπώς αυτό που επιχειρεί σήμερα ο επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ είναι να μετατοπίσει τα προσωπικά του λάθη, στις ολιγωρίες των ελληνικών κυβερνήσεων. Αυτή άλλωστε είναι η κλασική αντίδραση ενός καριερίστα που πήρε τη θέση της ευρωπαϊκής διεύθυνσης του Ταμείου”.

“Ας μην ξεχνάμε ότι πρόσφατα δημοσιεύτηκαν τα πορίσματα του Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης του ΔΝΤ που επέρριπταν ευθύνες στα στελέχη του Ταμείου για την μη αναδιάρθρωση του χρέους ήδη από το 2010. Εάν ο Πολ Τόμσεν κάνει πίσω τη δεδομένη χρονική στιγμή, είναι σαν να προβαίνει σε ομολογία ήττας. Γεγονός που θα προκαλέσει τεράστια πολιτική ζημία, μιας και που οι φήμες τον θέλουν να πολιτεύεται στη χώρα του. Δεν θέλει λοιπόν ο ίδιος να επιστρέψει στη Δανία ως αποτυχημένος τεχνοκράτης του ΔΝΤ”.

Καταλήγοντας, ο κ. Ρουμελιώτης εξήρε τη στάση Τσίπρα και τα αντανακλαστικά του Μαξίμου στις διαρροές που λίγο έλειψε να τινάξουν στον αέρα τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων, ενώ αντίθετα κατέκρινε την επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ για την επιφανειακή αντιμετώπιση του ζητήματος. “Δεν σχολίασε τίποτα για το πιστωτικό γεγονός που κάποιοι από τους συνεργάτες της φέρεται να το πιστεύουν ως ύστατη λύση. Αντίθετα, διασκέδασε τις διαρροές, με χαρακτηρισμούς, όπως ανοησίες κτλ. Αντί να προστατεύει όμως τα στελέχη της, θα έπρεπε καλύτερα να τα καταγγείλει”.

Η Εβδομάδα των Παθών για την Αξιολόγηση

Υπενθυμίζεται ότι σε θολό τοπίο και υπό τη βαριά σκιά των διαρροών του ιστότοπου Wikileaks για τις “καυτές” συνομιλίες μεταξύ κορυφαίων στελεχών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ξεκίνησε τη Δευτέρα το απόγευμα ο τελευταίος – και πιο καθοριστικός – γύρος διαπραγματεύσεων με στόχο την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος, το ταχύτερο δυνατό.

Οι πληροφορίες θέλουν να έχει ήδη επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών στα εξής ζητήματα:

– Θέσπιση νέας ενιαίας κλίμακας φορολόγησης εισοδημάτων για μισθωτούς, συνταξιούχους, ελεύθερους επαγγελματίες και ατομικές επιχειρήσεις. Μισθωτοί και συνταξιούχοι θα έχουν έμμεσο αφορολόγητο όριο στα 9.100 ευρώ (από 9.550 ευρώ που είναι σήμερα) μέσω της μείωσης της έκπτωσης φόρου στα 2.000 ευρώ (από 2.100 που είναι σήμερα), ενώ ελεύθεροι επαγγελματίες και ατομικές επιχειρήσεις θα εξακολουθούν να φορολογούνται από το πρώτο ευρώ.

– Μονιμοποίηση της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης στα εισοδήματα άνω των 12.000 ευρώ.

– Αύξηση των βαρών για όσους αποκτούν εισοδήματα από ακίνητα.

Για ετήσιο εισόδημα από ακίνητα έως 12.000 ευρώ, ο συντελεστής φόρου θα αυξηθεί στο 15%, (από 11%) που είναι σήμερα, για ετήσιο εισόδημα από ακίνητα από 12.001 έως 100. ευρώ, ο συντελεστής φόρου θα αυξηθεί στο 35% (από 335 που είναι σήμερα), ενώ για ετήσιο εισόδημα πάνω από 100.000 ευρώ, καθιερώνεται νέος συντελεστής 45%.

Παρά τα σημεία σύγκλισης στο φορολογικό μέτωπο, μεγαλύτερη είναι η απόσταση που χωρίζει Αθήνα και δανειστές στο μέτωπο των κόκκινων δανείων. Εκεί, υπάρχει πολλή δουλειά που πρέπει να γίνει ακόμη.