Η πολιτική – ιδεολογική συμμαχία Όρμπαν και Σαλβίνι αλλάζει την ευρωπαϊκή δεξιά
Το Δελτίο Ευρωπαϊκών Εξελίξεων του Ινστιτούτου ΕΝΑ εξετάζει την κρίση στις σχέσεις Κομισιόν-Ιταλίας και την άνοδο της ακροδεξιάς στους κόλπους της ΕΕ.
- 21 Σεπτεμβρίου 2018 13:04
Η αναμενόμενη αντιπαράθεση Ρώμης-Κομισιόν για τον προϋπολογισμό, οι συσχετισμοί της συμμαχίας Όρμπαν και Σαλβίνι, η εργαλειακή χρήση του προσφυγικού ζητήματος από συντηρητικές δυνάμεις, καθώς και οι συμβολισμοί της ανάδειξης των νέων επικεφαλής των οργάνων της ΕΕ περιλαμβάνονται στην ύλη του Δελτίου Ευρωπαϊκών Εξελίξεων #13.
Στις Βρυξέλλες η κρίση της Ιταλίας με την Κομισιόν θεωρείται δεδομένη, καθώς ο προϋπολογισμός του 2019 που θα καταθέσει η κυβέρνηση Κόντε μέχρι τις 15 Οκτωβρίου αναμένεται να είναι «παραβατικός», με διόγκωση των δημοσίων δαπανών. Το ζητούμενο είναι εάν η κρίση θα είναι ελεγχόμενη, καθώς ούτε η Ρώμη ούτε οι Βρυξέλλες ή το Βερολίνο επιθυμούν να διακινδυνεύσουν ένα ντόμινο πιέσεων των αγορών στην Ευρωζώνη.
Την ίδια ώρα, η πολιτική και ιδεολογική συμμαχία Όρμπαν και Σαλβίνι είναι σε θέση να αναδιατάξει το πολιτικό σκηνικό σε όλη την ευρωπαϊκή δεξιά εμφανίζοντας τη φιλοδοξία να αλλάξει ριζικά την πολιτική κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι εκλογές νέων ηγεσιών στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσα στο 2019, πάντως, αναμένεται να στείλουν μήνυμα για τις θέσεις που θα πάρει η Ευρώπη απέναντι στις προκλήσεις που ήδη αντιμετωπίζει σχετικά με το μέλλον της.
Μία από τις πλέον κρίσιμες θεματικές για το παρόν και το μέλλον της Ευρώπης, η προσφυγική κρίση έφθασε στην κορύφωσή της στα τέλη του 2015 και στις αρχές του 2016, μέχρι να προκύψει η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας και οι ροές να τεθούν υπό έλεγχο. Έκτοτε, παρά την πίεση που προκαλεί η διαχείριση των προσφυγικών ροών, ιδίως στις χώρες του Νότου, αφού μεγάλος αριθμός των βόρειων και ανατολικών κρατών αρνείται να συμμετάσχει στο διαμοιρασμό του βάρους, αυτό που παρατηρείται σε επίπεδο Κομισιόν, Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και Ευρωκοινοβουλίου είναι μια διαρκής και συντεταγμένη αναμόχλευση του ζητήματος από τις ακροδεξιές πολιτικές δυνάμεις σε αγαστή συμμαχία με την πλέον συντηρητική πτέρυγα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος σχεδόν αποκλειστικά για ψηφοθηρικούς λόγους.
