Του Γ. Λακόπουλου
Το ξέρουμε εδώ και 25 χρόνια: το Σκοπιανό κάνει τη ΝΔ κομμάτια και θρύψαλα. Ήδη έπεσε μια κυβέρνησή της και από τότε τη στοιχειώνει. Η μόνη στιγμή που στάθηκε αποφασιστικά απέναντι σ αυτό θέμα ηταν το 2008 στο Βουκουρέστι, με τον Κ. Καραμανλή Πρωθυπουργό. Και τη συνδρομή του Γ. Παπανδρέου που ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έκανε ότι δεν κάνει σήμερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ο Καραμανλής παρέλαβε το πρόβλημα των Σκοπίων σε φάση που στη διεθνή διπλωματική σκηνή είχε κριθεί ηδη υπέρ των Σκοπίων και αυτό τους έκανε αδιάλλακτους. "Έχουμε όνομα- Μακεδονία-δεν υπάρχει κάτι να συζητήσουμε", ήταν το δόγμα τους εκείνη την εποχή.
Για να ξαναφέρει τους Σκοπιανούς στο τραπέζι αξιοποίησε το μόνο όπλο που είχε: τη σχεδιαζόμενη, από τις ΗΠΑ, ένταξη τους στο ΝΑΤΟ. Ακούγεται απλό αλλά δεν ήταν. Απλώς ο Καραμανλής ήταν σε θέση να το κάνει για έναν συγκεκριμένο λόγο: είχε ήδη ξεκαθαρίσει ότι δεν θα συγκυβερνήσει με τους " νταβατζήδες" στα εσωτερικά θέματα και με τους Αμερικανούς στα διεθνή.
Δεν ήταν θέμα "τσαμπουκά", αλλά στοιχειώδης αξιοποίηση ενδοσυμμαχικων ισορροπιών, που άφησαν ένα δεδομένο: την απόφαση του ΝΑΤΟ ότι τα Σκόπια θα ενταχθούν εφόσον λυθεί το θέμα του ονόματος. Πρακτικά δεν θα ενταχθούν χωρίς τη συγκατάθεση της Ελλάδας. Αυτό είναι το "κεκτημένο του Βουκουρεστίου".
Την επόμενη κάποιοι απέκτησαν σύνδρομο Θεμιστοκλή: "ουκ εά με καθεύδειν το του Μιλτιάδου τρόπαιον». Πρώτος ο Βενιζέλος θεωρητικοποίησε μια προφανή ανοησία- για να τον ακολουθήσουν και σημερινοί κυβερνητικοί παράγοντες: δεν υπήρξε βέτο γιατί δεν ετέθη επισήμως το θέμα. Δηλαδή όταν λες, "αν φέρετε το θέμα θα ασκήσω βέτο" και δεν το φέρνουν, δεν είναι βέτο.
Σχεδόν δέκα χρόνια αργότερα το θέμα επιστρέφει με τη διαφοροποίηση της άλλης πλευράς- ακριβώς επειδή καίγεται για την ένταξη -και το ενδιαφέρον των μεγάλων δυνάμεων να σταθεροποιηθούν τα Βαλκάνια, πριν φουντώσει η παρατηρούμενη αναζωπύρωση των εθνικισμών. Τα παρακολουθεί άραγε αυτά ο Μητσοτάκης που "συμμερίζεται" τα συλλαλητήρια των απόστρατων και των ρασοφόρων;
Χθες πήραμε την απάντηση: όχι. Πρώτα περίμενε ότι το Σκοπιανό θα ρίξει την κυβέρνηση. Μετά άρχισε να τορπιλίζει τη λύση, για να μην πάρει τις δάφνες ο Τσίπρας - αντί να επιδιώξει να τις μοιραστεί μαζί του. Στη συνέχεια υιοθέτησε το συλλαλητήριο. Εν τω μεταξύ το σύστημα του στα ΜΜΕ επιχείρησε - απερίσκεπτα - να εμφανίσει ότι ο Καραμανλής συντάσσεται μαζί του. Σε ποιο θέμα άραγε- αφού ο ίδιος δεν παίρνει θέση, αλλά ωθείται σε εσωτερική και διαρκή απομόνωση στο πνεύμα των διοργανωτών του συλλαλητηρίου;
Για τον Καραμανλή αν συνδυαστεί η ευρύτερη αποδοχή των χειρισμών του 2008 με την διατύπωση που του αποδίδεται "δεν υπάρχει μακεδονικό έθνος" - άρα η κάθε συναφής αναφορά έχει αποκλειστικά γεωγραφικό περιεχόμενο- συνάγεται ότι θα ήταν σύμφωνος με τη σύνθετη ονομασία -εφόσον λύνεται το πρόβλημα και εγκαταλείπονται οι αλυτρωτισμοί. Αλλά δεν είναι δική του δουλειά αυτή τη στιγμή .
Έτσι φτάσαμε στη χθεσινή παράσταση: πολιτική αυτοκτονία σε ζωντανή μετάδοση και ταυτόχρονα μαχαιριά πισώπλατα στη λύση. Απίστευτο θέαμα: ο Μητσοτάκης σε εμφανή περιδίνηση , αντί να πάρει θέση για το επίμαχο θέμα, ανήγγειλε ότι θα το κάνει... στο μέλλον! Τώρα με ένα πολιτικό παραλήρημα και ανταγωνιζόμενος σε ασυναρτησία και καπηλεία τον στρατηγό Φράγκο, επιδιώκει τη μη λύση-με σάλτσα τις γνωστές αντικυβερνητικές μπαρούφες.
Πολύ κακή υπηρεσία στη χώρα- την ώρα της συνάντησης Τσιπρα-Ζάεφη. Και χειρότερη στον εαυτό του: από χθες στην Ευρώπη είναι ένας δακτυλοδεικτούμενος βαλκάνιος εθνικιστής, κατά του διαλόγου- σαν τον Γκρουέφσκι. Αυτός που θα εκσυγχρόνιζε τη ΝΔ την παίρνει στο λαιμό του. Ετσι επιστρέφουμε εκεί που αρχίσαμε: το Σκοπιανό για τη ΝΔ είναι κατάρα και απειλεί να την ανατινάξει- πάλι.
