Οι βρώμικοι 12: Αυτοί οδήγησαν την Ελλάδα στην καταστροφή

Καθώς οι διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με τους δανειστές δεν φαίνεται να καταλήγουν άμεσα σε μια συμφωνία που θα εξασφαλίσει στην χώρα την πολυπόθητη ρευστότητα, πολλοί κατηγορούν τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον υπουργό Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη για τη δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας. Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι, επισημαίνει το διεθνούς κύρους πολιτικό περιοδικό Politico.

Η ιστορία αποδεικνύει πως μια σειρά από ηγέτες προηγούμενων ετών, από τον Ουίνστον Τσώρτσιλ έως τον τέως Βασιλιά Κωνσταντίνο έβαλαν το χεράκι τους για να οδηγηθεί η Ελλάδα στο σημερινό οικονομικό αδιέξοδο.

Κωνσταντίνος και Γιώργος Μαυρομιχάλης

Όταν ο Ιωάννης Καποδίστριας διορίστηκε πρώτος κυβερνήτης της ανεξάρτητης Ελλάδας το 1827, δεν είχε συνειδητοποιήσει πως η θέση του θα ήταν πιο δύσκολη σε σχέση με την προηγούμενη θέση που είχε αναλάβει ως υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας. Συνηθισμένος να εργάζεται στη διπλωματική σκηνή, σύντομα διαπίστωσε πως το όραμά του για ένα σύγχρονο ελληνικό κράτος δεν το συμμερίζονταν όλοι – ειδικά η ελίτ της επαρχίας. Το 1831 δέχθηκε το δολοφονικό χτύπημα από τον Κωνσταντή και τον Γιώργο Μαυρομιχάλη. Η δολοφονία του ήταν μια πράξη εκδίκησης από τη στιγμή που ο Καποδίστριας είχε φυλακίσει τον πολέμαρχο Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Στη συνέχεια, η Ελλάδα βυθίστηκε στο χάος με αποτέλεσμα οι ξένες δυνάμεις να επιβάλουν ξένη βασιλεία υπό τον νεαρό τότε πρίγκιπα της Βαυαρίας Όθωνα. Αυτή ήταν η πρώτη γεύση γερμανικής κατοχής.

Ουίνστον Τσόρτσιλ

Το 1944 ο ΕΛΑΣ είδε τους Γερμανούς να αποχωρούν από την Ελλάδα, μετά από τριάμισι χρόνια βάναυσης κατοχής. Εν αγνοία τους όμως, ο ΟυίνστονΤσόρτσιλ και ο Ιωσήφ Στάλιν διαμοίρασαν κρυφά τα ιμάτια της ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων. Κάπως έτσι, η Ελλάδα πέρασε στη σφαίρα επιρροής της Μεγάλης Βρετανίας. Παρόλο που η κομμουνιστική ηγεσία φέρει τη δική της ευθύνη, η αποφασιστικότητα του Τσόρτσιλ να αποκαταστήσει την αντιλαϊκή μοναρχία στην Ελλάδα και να αποκλείσει τους πρώην κομμουνιστές αντάρτες από τον νέο ελληνικό στρατό, έσπρωξε την Ελλάδα στον καταστροφικό δρόμο του εμφυλίου πολέμου.

Τέως Βασιλιάς Κωνσταντίνος

Ο τέως βασιλιάς δεν έχει κανένα ρόλο στην πολιτική ζωή της Ελλάδας από το 1974 που η χώρα απέκτησε κοινοβουλευτική δημοκρατία. Βρέθηκε στο θρόνο σε ηλικία 23 ετών και προκάλεσε αρκετή ζημιά στην Ελλάδα από το 1964 έως το 1967. Ήρθε σε διαμάχη με τον Γεώργιο Παπανδρέου, με τον τελευταίο να παραιτείται από την κεντρώα κυβέρνηση. Ο Κωνσταντίνος θέλησε να δημιουργήσει μια νέα κυβέρνηση αποστατών προκαλώντας  συνταγματική κρίση και πολιτική αστάθεια, που οδήγησαν στη χούντα του 1967.

Γιώργος Παπαδόπουλος

Η αδύναμη ελληνική δημοκρατία δέχθηκε το πιο καίριο πλήγμα το 1967 με την επιβολή στρατιωτικού νόμου από μεσαίους αξιωματικούς του ελληνικού στρατού, με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Γιώργο Παπαδόπουλο. Ακολούθησαν επτά χρόνια δικτατορίας, κατά τη διάρκεια της οποίας ο Παπαδόπουλος καθαιρέθηκε με πραξικόπημα από σκληροπυρηνικούς στρατιωτικούς. Ο Παπαδόπουλος, που πέθανε στη φυλακή, συνήθιζε να παρομοιάζει τον εαυτό του με γιατρό που προσπαθεί να θεραπεύσει τον άρρωστο ασθενή, κάτι που ακούστηκε ξανά κατά την περίοδο της κρίσης στην Ελλάδα.

Ανδρέας Παπανδρέου

Ο μακροβιότερος πρωθυπουργός της Ελλάδας από την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974, ο Ανδρέας Παπανδρέου άφησε ένα ανεξίτηλο σημάδι όχι μόνο στην ελληνική πολιτική σκηνή αλλά και στην οικονομία της χώρας. Ως πρωθυπουργός (1981-1989, 1993-1996), ο σπουδαγμένος οικονομολόγος στο Χάρβαρντ, προχώρησε σε κοινωνικές και προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, με αποτέλεσμα το Δημόσιο να γεμίσει από υποστηρικτές του ΠΑΣΟΚ. Επί των ημερών του, αρκετοί Έλληνες ανήλθαν στη μεσαία τάξη, ενώ το κόστος της επιτυχίας ήταν η δραστική αύξηση του δημοσιονομικού ελλείμματος και του δημόσιου χρέους. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ξέσπασαν διάφορα σκάνδαλα, ενώ ο ίδιος δημιούργησε έναν αντιπερισπασμό με το να χωρίσει από τη γυναίκα του Μαργαρίτα και να παντρευτεί την Δήμητρα Λιάνη, μια αεροσυνοδό που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν ερωμένη του.

Κώστας Καραμανλής

Όπως πολλοί Έλληνες πρωθυπουργοί, έτσι και ο Κώστας Καραμανλής έγινε πρωθυπουργός λόγω του επωνύμου του. Μέσα σε πέντε χρόνια θητείας (2005-2009) θέσπισε λίγες μεταρρυθμίσεις και η κυβέρνηση έχασε τον έλεγχο των δημόσιων οικονομικών της χώρας. Αν ο Καραμανλής, όπως φημολογείται, σπαταλούσε λιγότερο χρόνο στο Playstation, τότε τα πράγματα ίσως να ήταν καλύτερα. Το ύψος του ελλείμματος του προϋπολογισμού και του δημόσιου χρέους σε σχέση με το ΑΕΠ, τα οποία αναθεωρούνταν συνεχώς προς τα πάνω κατά τη διάρκεια και μετά τη θητεία του, άνοιξαν τον δρόμο στην επόμενη κυβέρνηση να ζητήσει ένα σχέδιο διάσωσης.

Γιώργος Παπανδρέου

Όπως ο παππούς του και ο πατέρας του, έτσι και ο Γιώργος Παπανδρέου εξελέγη πρωθυπουργός το 2009 με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν», παρά το γεγονός ότι γνώριζε τη δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας. Ανίκανος να διαχειριστεί την επακόλουθη δημοσιονομική κρίση, ζήτησε μια συμφωνία διάσωσης με την ΕΕ και το ΔΝΤ, ύψους 110 δισεκατομμυρίων ευρώ. Παρά τη δυσπιστία των περισσότερων Ελλήνων, ο πρώην ηγέτης του ΠΑΣΟΚ επιχείρησε να επανέλθει στα πολιτικά πράγματα της χώρας το 2015, με ένα κόμμα που τάχθηκε κατά της λιτότητας.

Άκης Τσοχατζόπουλος

Η Ελλάδα θα ήταν σε πολύ χειρότερη θέση απ’ ό,τι σήμερα αν ο πρώην υπουργός Εσωτερικών, Άκης Τσοχατζόπουλος, είχε πετύχει στην προσπάθειά του να γίνει πρωθυπουργός το 1996. Ευτυχώς, δεν έγινε ο επόμενος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και αντικαταστάτης του Ανδρέα Παπανδρέου. Το 2013 καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για το σκάνδαλο των στρατιωτικών προμηθειών, κατηγορώντας τον ότι έλαβε μίζες ύψους 55 εκατομμυρίων ευρώ την περίοδο που ήταν υπουργός Άμυνας. Η γυναίκα του, η κόρη του, ο εξάδελφός του και οι συνεργάτες του εμπλέκονται στο σκάνδαλο και οι περισσότεροι από αυτούς είναι επίσης φυλακισμένοι.

Έλληνες ολιγάρχες

Είναι αυτοί που έμειναν αλώβητοι από την ελληνική κρίση και συνεχίζουν να ελέγχουν τεράστιο πλούτο. Είναι σε μεγάλο βαθμό μια κληρονομική νόσος που απορρέει και από τα συνεχιζόμενα συμφέροντά τους στους τομείς της ναυτιλίας, επικοινωνίας, τραπεζών, κατασκευών και δημόσιων έργων. Αυτή η κλίκα των ισχυρών Ελλήνων επιχειρηματιών χρησιμοποίησε τις πολιτικές διασυνδέσεις της με τις συντηρητικές και σοσιαλιστικές πρώην κυβερνήσεις για να κερδίσει τις συμβάσεις και να περιορίσει την ελληνική αγορά. Ελέγχουν ένα μεγάλο μέρος των ΜΜΕ στην Ελλάδα, σε μια χώρα όπου η δημόσια ραδιοτηλεόραση παραμένει υπό τον έλεγχο του κράτους. Η νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει υποσχεθεί να χαλιναγωγήσει τους ολιγάρχες, αν και μερικά πράγματα είναι πιο εύκολα στα λόγια παρά στις πράξεις.

Πέτρος Κωστόπουλος

Ο επιχειρηματίας και  μεγαλοεκδότης έχτισε το όνομά του τα χρόνια της αλματώδους ανάπτυξης των μίντια, τη δεκαετία του ’90. Εισήγαγε στην Ελλάδα μια σειρά από ιδιαίτερα δημοφιλή περιοδικά lifestyle και προσπάθησε να σπάσει τα ταμπού και να μιμηθεί τις αστικές μόδες των εύπορων δυτικών χωρών. Το βασικό μήνυμα των άρθρων του ήταν ο αχαλίνωτος καταναλωτισμός. Που σημαίνει: πιστωτικές κάρτες, Porsche Cayenne, διακοπές για σκι, εξωφρενικά στεγαστικά δάνεια και ιδιωτικές πισίνες. Όλα αυτά έγιναν σύμβολα σε μια χώρα από τις φτωχότερες της ΕΕ, που μπήκε στο ευρώ το 2001 και έδωσε την ευκαιρία στις τράπεζες να έχουν ευκολότερη πρόσβαση σε φθηνό χρήμα.

Νίκος Μιχαλολιάκος

Σχετικά άγνωστος μέχρι πριν από λίγα χρόνια, ο Νίκος Μιχαλολιάκος και το νεο-ναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής έχουν κεφαλαιοποιήσει την ελληνική κρίση για να τους ωθήσουν τις θέσεις τους στο ελληνικό και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Εμφανής και απρόσβλητη από την Αστυνομία ή το δικαστικό σύστημα, η Χρυσή Αυγή και οι συμμορίες της περιπολούν στους δρόμους του κέντρου της πόλης, εκφοβίζουν και μερικές φορές ξυλοφορτώνουν μετανάστες και πολιτικούς αντιπάλους. Μόνο μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, το 2013, το κράτος αποφάσισε να αντιδράσει και να φυλακίσει τον Μιχαλολιάκο και τους άλλους ηγέτες της ΧΑ, οι οποίοι σύντομα θα περάσουν από δίκη με την κατηγορία της σύστασης και λειτουργίας εγκληματικής οργάνωσης.

Η Τρόικα

Η Τρόικα φέρει ένα δίκαιο μερίδιο της ευθύνης για την τρέχουσα κατάσταση στην Ελλάδα. Τα προγράμματά της βασίστηκαν σε υπεραισιόδοξες προβλέψεις για την ανάπτυξη, οι οποίες οδήγησαν σε μια σειρά από αναθεωρήσεις της βιωσιμότητας του χρέους στην Ελλάδα. Η δημοσιονομική λιτότητα έχει επιβάλει ένα τεράστιο κοινωνικό κόστος στον ελληνικό λαό, ωθώντας τους ανθρώπους εκτός εργασίας και στη φτώχεια και αφήνοντας εκατοντάδες χιλιάδες χωρίς πρόσβαση στη δημόσια Υγεία.