ΠΑΣΟΚ: Το πρόγραμμα, οι “διακριτοί πόλοι” και η προειδοποίηση Ανδρουλάκη

Στην απόφαση να δώσει τέλος –με δημόσια αναφορά του– σε οποιεσδήποτε εσωκομματικές «ζυμώσεις» δημιουργούν κλίμα εσωστρέφειας οδηγήθηκε ο Νίκος Ανδρουλάκης.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, μόλις 11 ημέρες μετά την παρουσίαση του κυβερνητικού προγράμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην ΔΕΘ, φαίνεται πως κατέληξε στην εκτίμηση ότι μια τέτοια προειδοποιητική παρέμβαση είναι απαραίτητη απέναντι στο φαινόμενο των σποραδικών δηλώσεων επώνυμων στελεχών.

Η στάση του Ν.Ανδρουλάκη

Το «διακριτό» πολιτικό στίγμα έδωσαν με απανωτά σχόλια τους τα τελευταία 24ωρα οι εκφραστές των εσωκομματικών πόλων του ΠΑΣΟΚ, και συγκεκριμένα η Άννα Διαμαντοπούλου, ο Παύλος Γερουλάνος και ο Χάρης Δούκας, προκάλεσα -σταδιακά έστω- προβλήματα στον βασικό πολιτικό στόχο της ηγεσίας του κόμματος: Την προβολή και την εκλαΐκευση του κυβερνητικού προγράμματος που ανακοίνωσε ο Νίκος Ανδρουλάκης στην Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης.

Έτσι, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στις συνεχείς δημόσιες παρουσίες του και συνεντεύξεις σε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στις οποίες παραβρέθηκε ερχόμενος από την Θεσσαλονίκη, βρέθηκε σε μία θέση που προφανώς δεν επιθυμούσε: Αντί να απαντά σε ερωτήσεις σχετικά με τα μέτρα που περιλαμβάνει το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ ή ακόμη και την κριτική για «λεφτόδεντρα» και έλευση «μνημονίων» που αντιπαρέβαλλε η Νέα Δημοκρατία, καλούνταν να δώσει απαντήσεις σε αναφορές «πράσινων» στελεχών.

Αρχικά στις συνεντεύξεις του ο Νίκος Ανδρουλάκης φάνηκε να επιχειρεί να «προσπεράσει» τις αναφορές είτε του Παύλου Γερουλάνου περί μη τακτικών συνεδριάσεων των οργάνων ή της «κολλημένης» δημοσκοπικής βελόνας που οφείλει να ξεκολλήσει το επόμενο δίμηνο. Όπως και στις απαιτήσεις για συνεχείς διαβεβαιώσεις περί μη συνεργασίας με την Νέα Δημοκρατία που εκπορεύονταν από τον δήμαρχο Αθηναίων.

Όμως όταν «τρίτωσε το κακό» με τις αναφορές της Άννας Διαμαντοπούλου σχετικά με το ότι «εμείς έχουμε την ευθύνη όχι να γίνουμε Κωνσταντοπούλου ή Καρυστιανού», ο Νίκος Ανδρουλάκης ξεκαθάρισε πως τέτοιου είδους αναφορές είναι «σε λάθος κατεύθυνση».

Στόχος η προώθηση του προγράμματος

Ζήτησε ουσιαστικά από το σύνολο των στελεχών του κόμματος, συμπεριλαμβανομένων των τριών προαναφερόμενων, να κινηθούν στην λογική της προώθησης του κυβερνητικού προγράμματος του ΠΑΣΟΚ.

Ενός συνόλου προτάσεων που, όπως επισήμανε και στην παρουσίασή του στη ΔΕΘ, έχει προκύψει από την σύνθεση των αναγκών της κοινωνίας όπως καταγράφθηκε στα περιφερειακά συνέδρια του κόμματος όλη την προηγούμενη περίοδο αλλά και τις επεξεργασίες στις οποίες συνέβαλλε το σύνολο του στελεχιακού δυναμικού. Ο Νίκος Ανδρουλάκης είχε αναφέρει χαρακτηριστικά στην ΔΕΘ πως το πρόγραμμα αυτό «δεν ανατέθηκε σε κάποια ιδιωτική εταιρία» αλλά είναι προϊόν της σχέσης του ΠΑΣΟΚ με τους πολίτες που αγωνιούν για προοπτική επίλυσης των προβλημάτων της καθημερινότητας τους.

Επίσης, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στις τελευταίες συνεντεύξεις που παραχώρησε επισήμανε τον κίνδυνο του «ελέγχου του δημοσίου διαλόγου» από τους μηχανισμούς της Νέας Δημοκρατίας. Αφήνοντας σαφέστατα να εννοηθεί ότι η πολιτική δυναμική του προγράμματος που παρουσίασε στη ΔΕΘ κάθε άλλο παρά θα λειτουργήσει «αυτόματα». Αντιθέτως, επισήμανε ότι θα εξαρτηθεί εν πολλοίς από την διάδοσή του και την κινητοποίηση των στελεχών στις περιφερειακές συνεντεύξεις τύπου και οργανωτικές πρωτοβουλίες που έχουν ήδη εκκινήσει.

Επαναδιατυπώσεις

Η δυναμική αντίδραση του Νίκου Ανδρουλάκη φαίνεται πως είχε πολιτικά αποτελέσματα. Αυτό μπορεί να το διακρίνει κανείς στην δημόσια τοποθέτηση της Άννας Διαμαντοπούλου που μίλησε για «κοπτοραπτική» των δηλώσεων της.

Επίσης, απέδωσε την έκταση που πήραν όσα είπε σε κομματική εκδήλωση στο Κιλκις στο «ότι υπάρχει ένας υπερ-εξοπλισμός της ΝΔ στη διακίνηση ειδήσεων και στο pushαρισμα των ειδήσεων και πως αυτά πακετάρονται». Υποστήριξε μάλιστα πως, αν και η ομιλία της έγινε πριν 6 μέρες, ενώ οι δηλώσεις του Π.Γερουλάνου και του Χ.Δούκα πριν 6 και 10 ημέρες αντίστοιχα, αυτές εμφανίστηκαν στα ΜΜΕ ως «πακέτο».

Πάντως, παρότι εκδήλωσε τον σεβασμό της για τη Μαρία Καρυστιανού ως μητέρα θύματος στα Τέμπη, δεν φάνηκε να υποχωρεί από την θέση του ότι το ΠΑΣΟΚ «δεν πρέπει να γίνει κόμμα διαμαρτυρίας». Δημιουργώντας ερωτηματικά σχετικά με το αν υπάρχει κάποια πολιτική – κοινοβουλευτική πρωτοβουλία του κόμματος της είτε για τα Τέμπη, είτε για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ που θεωρεί ότι λειτούργησε σε αυτή την κατεύθυνση.

Οι δηλώσεις στης Άννας Διαμαντοπούλου συνέπεσαν χρονικά και με την «μετάβαση» του Ανδρέα Λοβέρδου στη Νέα Δημοκρατία «φορτίζοντας» ίσως περισσότερο το περιεχόμενο των όσων είπε. Μια κίνηση που -θυμίζουμε- στη Χαριλάου Τρικούπη την αποτίμησαν ως κίνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη με σαφή πολιτική σκοπιμότητα λίγα 24ωρα μετά την παρουσίαση του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ στην ΔΕΘ.

Όσον αφορά τις δηλώσεις του Παύλου Γερουλάνου, παρότι επικαλέστηκε το θεσμικό ζήτημα της συνεδρίασης των οργάνων του κόμματος φαίνεται να έχουν λιγότερο πολιτικό και περισσότερο προσωπικό χαρακτήρα από τις αναφορές Διαμαντοπούλου και Δούκα. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ φαίνεται να αναφέρεται στις συνεδριάσεις του Πολιτικού Κέντρου του κόμματος, στο οποίο και μετέχει.

Ένας υπαινιγμός που οδηγεί τη Χαριλάου Τρικούπη στο να σχολιάζει πως δε πρόκειται για το… μόνο όργανο του κόμματος που υπάρχει. Επισημαίνοντας το πώς στο σύνολο των οργάνων και των επιτροπών του ΠΑΣΟΚ, που απαρτίζονται από στελέχη που δεν έχουν κατ’ ανάγκη όμοιες πολιτικές οπτικές σε όλα, δούλεψε προκειμένου να δημιουργηθεί το κυβερνητικό πρόγραμμα του κόμματος.

Τέλος όσον αφορά τον Χάρη Δούκα, που φαίνεται να έχει αναλάβει στον ρόλο του… «αριστερού στόπερ» στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, διαθέτοντας άλλωστε αναβαθμισμένες σχέσεις με τον χώρο της αριστεράς, η ηγεσία του κόμματος θεωρεί πως έχει απαντήσει στα ζητήματα που θέτει και μάλιστα με κατηγορηματικό τρόπο. Αυτά, δηλαδή, που αφορούν τον αποκλεισμό τυχόν μετεκλογικών συνεργασιών με τη Νέα Δημοκρατία υπό οποιαδήποτε συνθήκη.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης φαίνεται να θεωρεί ότι έχει κινηθεί ακόμη πιο μακριά από την συνεδριακή θέση του ΠΑΣΟΚ περί αυτόνομης πορείας αποκαλώντας την πολιτική ήττα της Νέας Δημοκρατίας στις επόμενες εκλογές ως προϋπόθεση για την πολιτική αλλαγή στην χώρα.