Οι κίνδυνοι της μη λύσης στο Σκοπιανό

Γράφει ο Χρήστος Κουτσονάσιος

Δικηγόρος, μέλος της ΠΓ του «Πράττω»

Το φάντασμα της “μη λύσης” στο Μακεδονικό στοιχειώνει την εξωτερική πολιτική της χώρας αφού επί δεκαετίες το θέμα μένει άλυτο. Οι υποστηρικτές της “μη λύσης” ποτέ δεν αναρωτιούνται ποια είναι τα αρνητικά αποτελέσματα που έχουν προκληθεί διατηρώντας αυτή την εθνική εκκρεμότητα επί 26 χρόνια.

Τώρα μπορεί να επιλυθεί το Μακεδονικό σε μια ομολογουμένως καλή ιστορική συγκυρία όπου επικρατούν σε σημαντικό βαθμό οι διαλλακτικές φωνές μέσα στα Σκόπια και είναι ορατό το ενδεχόμενο να επιλυθεί το θέμα με βάση την εθνική γραμμή που έχει διαμορφωθεί από το 2007 από τον Κώστα Καραμανλή. Και πρέπει να κατανοήσουμε ότι η διαιώνιση της μη λύσης συμφέρει μόνον τα Σκόπια που παγιώνουν ακόμη περισσότερο παγκοσμίως την ταύτιση της λέξης Μακεδονία με το γειτονικό κράτος.

“ Ο στρατός της πΓΔΜ μιλά… τουρκικά”

Το παλαιότερο και το σοβαρότερο think tank της Γερμανίας, το Stiftung Wissenschaft und Politik (SWP), σε ανάλυσή του (Δεκέμβριος 2016) για την διείσδυση της Τουρκίας στα Βαλκάνια σημείωνε για την αυξανόμενη επιρροή της ιδιαίτερα στο κομμάτι του στρατού: “… οι περισσότεροι αξιωματικοί του στρατού της “Μακεδονίας” μιλούν τουρκικά παρά αγγλικά”.

Αυτό είναι μόνον ένα από τα αποτελέσματα της εξαιρετικά έντονης προσπάθειας διείσδυσης της Τουρκίας στην πΓΔΜ από το 1992 έως σήμερα. Μια προσπάθεια που έχει χτιστεί σε πολλούς τομείς απευθείας (οικονομικά, πολιτικά, θρησκευτικά κ.ά.), είτε εμμέσως από τις πάνω από 50 τουρκικές μη κυβερνητικές οργανώσεις που αλωνίζουν τις πόλεις και τα χωριά της πΓΔΜ, διοργανώνουν συνεχώς εκδηλώσεις, ομιλίες, εκατοντάδες υποτροφίες, προάγοντας την πολιτιστική, πολιτική και κοινωνική προπαγάνδα της Άγκυρας.

Κι αυτό δεν είναι τυχαίο αφού η πΓΔΜ, το Κόσοβο, η Αλβανία και η Βοσνία είναι η αιχμή του δόρατος της βαλκανικής πτυχής του επεκτατικού ρόλου της Τουρκίας που επί Ερντογάν ντύθηκε με νεο-οθωμανικό χαρακτήρα προστασίας τουρκικών και μουσουλμανικών πληθυσμών στην περιοχή.

Ο διακαής πόθος της Τουρκίας για “μη λύση”

Η Άγκυρα μόνο αρνητικά βλέπει την προοπτική προσέγγισης των Σκοπίων με την Αθήνα. Περαιτέρω συνεργασία των δύο χωρών (δηλαδή εκτός της οικονομίας όπου υπάρχει πραγματική ελληνική διείσδυση) και σε άλλους τομείς, ενοχλεί σφόδρα την Τουρκία που αποτελεί τον ένθερμο υποστηρικτή της μικρής αυτής χώρας στα διεθνή φόρα προς το ΝΑΤΟ είτε προς άλλους οργανισμούς με το αζημίωτο φυσικά.

Η Τουρκία εκτός των άλλων πολιτικών ωφελημάτων που έχει καταφέρει σε διπλωματικό επίπεδο, είναι ότι τα Σκόπια αντιπροσωπεύονται στο Ιράν, την Κιργιζία, την Σαουδική Αραβία και στο Ουζμπεκιστάν από τις αντίστοιχες διπλωματικές αποστολές της Άγκυρας.

Όμως η μεγαλύτερη διπλωματική επιτυχία της Τουρκίας είναι ότι η πΓΔΜ είναι η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην ευρωπαϊκή ήπειρο συνολικά, που δεν έχει διπλωματικές σχέσεις με την Κύπρο. Όταν το 2000 η κυβέρνηση των Σκοπίων είχε προαναγγείλει ότι θα προχωρήσει σε διπλωματικές σχέσεις με την Κύπρο, ο Τούρκος πρέσβης είχε βγει σε τοπικά κανάλια και είχε απειλήσει ότι θα κλείσει η πρεσβεία της Τουρκίας στα Σκόπια.

Όσο λοιπόν το θέμα δε λύνεται, πολύ απλά η Ελλάδα παίζει το παιχνίδι της Τουρκίας. Όχι φυσικά θέλοντας το, αλλά αντικειμενικά. Στην πολιτική, όπως και στη Φύση δεν υπάρχουν «κενοί χώροι».

Ο φαύλος κύκλος του εθνικισμού

Ουσιαστικό και πρακτικό αποτέλεσμα της μη λύσης είναι ότι αλληλοτροφοδοτεί τους ακροδεξιούς και στις δύο πλευρές των συνόρων.

Η ακροδεξιά στα Σκόπια τροφοδοτεί την φαρέτρα των εγχώριων ακροδεξιών και οι εγχώριοι τροφοδοτούν την ακροδεξιά στην γειτονική χώρα.

Για να σταθμίσουμε το αποτέλεσμα μιας ανοικτής υπόθεσης που ταλανίζει τις δύο χώρες είναι ότι η ουσιαστική πολιτική απουσία της Ελλάδας από την περιοχή, οδήγησε 26 χρόνια μετά στην δημιουργία 2 γενεών που μεγάλωσαν με τον φόβο, την εχθρότητα και το μίσος δυσκολεύοντας ακόμη περισσότερο το ζήτημα.

Οι νέοι στην πΓΔΜ μεγάλωσαν ακούγοντας ότι η Ελλάδα θέλει να τους αφανίσει από τον χάρτη και ταυτόχρονα διδάσκονταν στο σχολείο τις τρελές ιστορίες για αρχαίο μακεδονικό έθνος του οποίου αυτοί είναι οι συνεχιστές του…

Την ίδια ώρα στην Ελλάδα δύο γενιές όποτε έτυχε να άκουσαν για το Μακεδονικό (η αλήθεια είναι όχι πολλές φορές από το 2000 και μετά) οι αναφορές γίνονταν στην βάση ότι κάποιοι τρελοί στην χώρα αυτή διεκδικούν τα εδάφη μας, την ιστορία μας και την περηφάνιά μας. Εν μέρει είναι αλήθεια. Αυτό που δεν είναι αλήθεια είναι ότι όλοι οι Σκοπιανοί επιβουλεύονται την ιστορία μας και τα εδάφη μας.

Κύριος φορέας της ακραίας “αρχαιομακεδονικής” προπαγάνδας είναι το VMRO. Η αλήθεια είναι ότι μεταξύ του σλαβικού πληθυσμού υπάρχει η ανιστόρητη εκδοχή του VMRO, αλλά υπάρχει και η άλλη εκδοχή ότι πρόκειται για πληθυσμούς με σλαβικές ρίζες. Η διαμάχη αυτή επικρατεί ανάμεσα στον τοπικό πληθυσμό από το 1992 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Όσοι εδώ στην Ελλάδα δεν ήθελαν τη λύση έδιναν χώρο στην προπαγάνδα της μιας πλευράς μέσα στα Σκόπια. Από την άλλη κινητοποιούσαν επί χρόνια τον φόβο του μουσουλμανικού τόξου που προσπαθεί να δημιουργήσει η Άγκυρα, αλλά φυσικά ποτέ κανείς δεν ομολόγησε ότι η Τουρκία και οι νεο-οθωμανικές βλέψεις φούντωναν γιατί ακριβώς η Ελλάδα δεν έπαιζε τον ρόλο που θα έπρεπε να έχει.

Διαβάστε τη συνέχεια στο ΕΘΝΟΣ της Κυριακής που κυκλοφορεί