Ο Αλκαίος, η “Ρόζα” και το μυστήριο με την αφιέρωση

Είναι γνωστό ότι η “Ρόζα” καθυστέρησε σχεδόν 20 χρόνια μέχρι να βρει τη θέση της μέσα σε κάποιο απ’ τα άλμπουμ του Θάνου Μικρούτσικου. Και ίσως τελικά να συνέβη και για καλό, αν λάβουμε υπόψη μας την απήχηση που βρήκε μέσα απ’ τη φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι θα συνέβαινε το ίδιο και δέκα χρόνια πριν για παράδειγμα, αν δεν το είχε απορρίψει τελικά η Χάρις Αλεξίου.

Αυτό όμως που προκαλεί εντύπωση είναι η σημείωση του στιχουργού του τραγουδιού, του μεγάλου Άλκη Αλκαίου που έφυγε μια μέρα σαν σήμερα το 2012.

“Η Ρόζα χαρίζεται στους Κώστα Θωμαϊδη, Νίκο Τουλιάτο και Θανάση Νικόπουλο –In Memoriam Berliner Ensemble”.

Λίγοι γνώριζαν την ιστορία πίσω από αυτήν την αφιέρωση μέχρι την ημέρα που ο Κώστας Θωμαΐδης αποφάσισε να την αποκαλύψει για χάρη ενός αφιερώματος του περιοδικού “Μετρονόμος” στον σπουδαίο στιχουργό που έκανε το 2017.

Σύμφωνα με τα λόγια του, λοιπόν, τον Φεβρουάριο του 1986 ο ίδιος θα βρεθεί στο χιονισμένο Βερολίνο, για να πάρει μέρος σε μία συναυλία με έργα των Μίκη Θεοδωράκη και Θάνου Μικρούτσικου στο Berliner Ensemble, το θέατρο που είχε ιδρύσει ο Μπέρτολτ Μπρεχτ.

Λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά, ο Άλκης Αλκαίος νοσηλεύεται σε γερμανικό νοσοκομείο, πολλούς μήνες ήδη, πολύ προτού φτάσουν στην πόλη οι Έλληνες καλλιτέχνες. Οι πρόβες, όπως λέει ο ερμηνευτής, με τους Έλληνες και Γερμανούς μουσικούς είναι πολλές και γεμάτες απαιτήσεις, ωστόσο ένα πρωινό θα καταφέρει να ξεκλέψει λίγο χρόνο. Με το αυτοκίνητο ενός φίλου, θα ξεκινήσει για το νοσοκομείο, μαζί με τους Νίκο Τουλιάτο, Θανάση Νικόπουλο και Αστέρη Κούτουλα.

Και αυτό που θα επακολουθήσει θα το φυλάξει μέσα του για όλη την υπόλοιπη ζωή του ως “τη δυνατότερη ανάμνηση” από εκείνον.

“Η χαρά του μόλις μας είδε ήταν μεγάλη, δεν περιγράφεται”, θα πει. “Οι φωνές μας, τα γέλια οι συζητήσεις έσπασαν το γκρίζο και στενάχωρο περιβάλλον του νοσοκομείου.

Ρωτούσε με ενδιαφέρον για το πρόγραμμα της συναυλίας και ιδιαίτερα για τα έργα ‘Ο Επιζών’ σε ποίηση του Τάκη Σινόπουλου και μελοποίηση Μίκη Θεοδωράκη, ‘Σπουδή στα ποιήματα του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι’ και ‘Σονάτα του Σεληνόφωτος’ σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου, μελοποιημένα από τον Θάνο Μικρούτσικο.

Η θεραπεία που ακολουθούσε ο Βαγγέλης (σ.σ. το πραγματικό του όνομα ήταν Βαγγέλης Λιάρος) εκείνη την εποχή, του επέτρεπε την μετακίνηση, έτσι κατορθώσαμε, να αποσπάσουμε από τη διεύθυνση του Νοσοκομείου άδεια για να παρακολουθήσει την συναυλία. Εκείνη την βραδιά το Berliner Ensemble ήταν κατάμεστο, μια και το ενδιαφέρον για την ελληνική μουσική ήταν μεγάλο από το γερμανικό κοινό”.

Η συναυλία ξεκίνησε και στο δεύτερο μέρος της, παρουσιάστηκε και μια επιλογή από δέκα τραγούδια, μέσα στα οποία υπήρχε και ένα σε στίχους του Αλκαίου. Ή μάλλον, όχι απλά “ένα”…

“Όταν έφτασε η στιγμή να τραγουδήσω το “Ερωτικό (Πιρόγα)”, αφιέρωσα το τραγούδι στον Άλκη Αλκαίο, λέγοντας στο κοινό, ότι παρευρίσκεται ο ποιητής του”, συνεχίζει ο Θωμαΐδης.

“Η συγκίνηση όλων μας μεγάλη. Μετά το τέλος της συναυλίας ο Βαγγέλης ήταν φορτισμένος συναισθηματικά. ‘Δώσατε χρώματα στο γκρίζο που με περιβάλλει’, μας είχε πει, λόγια που ποτέ δεν θα ξεχάσω”.

Δέκα χρόνια αργότερα ο Κώστας Θωμαΐδης θα βρίσκεται ανάμεσα στους ανθρώπους που έδωσαν το παρόν στην παρουσίαση του κλασικού πια δίσκου, “Στου Αιώνα την Παράγκα”, όπου με “έκπληξη” όπως λέει θα διαβάσει στο σημείωμά του ότι δίσκου ήταν η “Ρόζα” ήταν “χαρισμένη” σε εκείνον και σε δυο ακόμη φίλους που χάρισαν αυτήν την εμπειρία στον μεγάλο στιχουργό.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις