Η ευρωπαϊκή χρηματοδότηση και γιατί η Αθήνα θέλει να αποφύγει πάση θυσία την πιστοληπτική γραμμή

Οι προβλέψεις για τις επιπτώσεις από την επέλαση του κορονοϊού και στη χώρα μας είναι μάλλον εφιαλτικές, ιδίως όσο η χρονική διάρκεια της πανδημίας θα μεγαλώνει.

Πληθαίνουν, μάλιστα, οι ειδικοί που εκτιμούν ότι η ύφεση το 2020 θα ξεπεράσει το 5%, ίσως και το 8%, ενώ κάποιοι δεν διστάζουν να μιλήσουν και για διψήφιο ποσοστό! Τις επόμενες ημέρες θα  κατατεθεί συμπληρωματικός προϋπολογισμός του έτους, καθώς αυτός που έχει ψηφιστεί ουσιαστικά δεν υπάρχει, ενώ η τελική του αναμόρφωση θα πραγματοποιηθεί όταν η κυβέρνηση είναι σε θέση να εκτιμήσει τα οριστικά αποτελέσματα της κρίσης- έως τώρα, άλλωστε, ουδείς μπορεί να υπολογίσει με βεβαιότητα ακόμα και πότε θα αρθούν τα περιοριστικά μέτρα κυκλοφορίας!

Εφόσον, πάντως, η κατάσταση συνεχιστεί και τον Μάιο, θεωρείται δεδομένο ότι η ελληνική οικονομία θα βρεθεί αντιμέτωπη με τη διαχείριση της ρευστότητας, καθώς τα έσοδα έχουν καταρρεύσει και οι δαπάνες έχουν αυξηθεί κατακόρυφα και θα αυξηθούν και άλλο, έστω και αν δεν ικανοποιούν τις ανάγκες πολλών επιχειρήσεων και πολύ περισσότερο του κόσμου της εργασίας. Είναι σαφές πως χωρίς ευρωπαϊκή ομπρέλα η ελληνική οικονομία δεν μπορεί να ανταποκριθεί στη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται.

Παράλληλα, όμως, είναι ακόμα σαφέστερο πως η λύση της χρηματοδότησης των ελληνικών οικονομιών από τον ESM που επιλέγουν οι Βρυξέλλες, μόνο ευνοϊκός δεν είναι για τη χώρα μας. Πρώτον, από το συνολικό ποσό των 240 δισεκατομμυρίων ευρώ που προτείνεται για βοήθεια στις οικονομίες που πλήττονται, στην Ελλάδα αναλογούν  μόλις 4 δισεκατομμύρια περίπου, ποσό που σαφώς δεν επαρκεί ακόμα και για τη στοιχειώδη κάλυψη των αναγκών της. Και δεύτερον, επειδή η χορήγηση της βοήθειας αυτής συνδέεται με την ένταξη σε πιστοληπτική γραμμή στήριξης, με ένα –έστω και light- Μνημόνιο, κάτι που είναι το τελευταίο που χρειάζεται αυτή τη στιγμή η ελληνική οικονομία, αλλά και η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Το θέμα δε της διόγκωσης εκ νέου χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, καθώς κάποια ευρωπαϊκά κράτη αντιμετωπίζουν ήδη τον κίνδυνο μετά την «κορονοϊό-κρίση» να βρεθούν αντιμέτωπα με μια νέα κρίση χρέους!

Η Αθήνα, ναι μεν πρέπει να εκμεταλλευτεί στο μεγαλύτερο βαθμό από όποια λύση προκύψει από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως η χρηματοδότηση από την ΕΚΤ, είναι όμως σαφές ότι θα πρέπει να επιμείνει –μαχητικά μάλιστα- για την έκδοση ευρωομόλογου. Οι χώρες που το διεκδικούν, αν είναι αποφασισμένες να συγκρουστούν πραγματικά με το Βερολίνο, μπορεί στο τέλος και να το επιτύχουν!

ΥΓ: Όσο αφορά στο «μαξιλαράκι» που άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση και το ύψος του οποίου ανέρχεται σήμερα σε 31 δισεκατομμύρια ευρώ, το Μαξίμου θέλει να το χρησιμοποιήσει ως «τελευταίο χαρτί» στη μάχη για την αντιμετώπιση της κρίσης, καθώς μεταξύ άλλων θεωρεί πως η χρησιμοποίησή του στην παρούσα φάση θα έστελνε μήνυμα αδυναμίας στις αγορές.