Η ΚΟΡΥΦΗ ΝΤΑΟΥΛΑΓΚΙΡΙ ΗΤΑΝ ΤΟ ΜΟΙΡΑΙΟ ΑΠΩΘΗΜΕΝΟ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΣΥΚΑΡΗ

Ο Αντώνης Συκάρης αποφάσισε να δοκιμάσει, για τέταρτη φορά, να πατήσει στην έβδομη πιο ψηλή κορυφή βουνού του πλανήτη: αυτή του Νταουλαγκίρι, στα Ιμαλάια. Επίσης, αποφάσισε ότι δεν θα το έκανε ως μέλος ομάδας που είχε ξεκινήσει τη διαδρομή λίγες ημέρες νωρίτερα. Η τρίτη απόφαση που πήρε ήταν ότι είχε την ανάγκη να ‘νιώσει’ περισσότερο την εμπειρία. Εξ ου και δεν είχε πάρει μαζί του όλον τον εξοπλισμό.

Ο έμπειρος αλπινιστής, ο οποίος είχε ως στόχο να γίνει ο πρώτος Έλληνας που θα πατούσε και στις 14 ψηλότερες κορυφές της γης, έκανε αυτό που ήθελε: κατέκτησε το ‘Λευκό Βουνό’. Στην επιστροφή ωστόσο, αντιμετώπισε αντιξοότητες και ελλείψει πρόσθετου οξυγόνου κατέρρευσε.

Κάθε χρόνο (που δεν έχει πανδημία -ή τουλάχιστον δεν είναι σε έξαρση) ορειβάτες από όλον τον κόσμο συναντιούνται σε συγκεκριμένες αποστολές. Kάποιοι εκ των καλύτερων του είδους έδωσαν ραντεβού την περασμένη εβδομάδα στο Νεπάλ.

Ποιοι είναι οι Σέρπα που συνοδεύουν τους ορειβάτες στις κορυφές;

Μια ομάδα 12 γηγενών Σέρπα και 10 ξένων ορειβατών ήταν η πρώτη που έφτασε στην κορυφή του Νταουλαγκίρι (με υψόμετρο στα 8.167 μέτρα), το Σάββατο 9/4. Η κατάκτηση της έβδομης υψηλότερης κορυφής του κόσμου, ήταν η πρώτη επιτυχημένη αποστολή της χρονιάς.

Για να μην αφήνουμε κενά, οι Σέρπα (shar=ανατολικοί και pa=άνθρωποι) είναι ορεινός λαός του Νεπάλ και της πολιτείας Σικίμ της Ινδίας έχουν αποκτήσει παγκόσμια φήμη, ως οδηγοί στα Ιμαλάια. Ήταν οι πρώτοι που πάτησαν στην κορυφή του Έβερεστ, το 1953 και του Κ2 (βλ. δεύτερο ψηλότερο βουνό της Γης, μετά το Έβερεστ, με υψόμετρο 8.611 μέτρα), το χειμώνα του 2021. Για την ιστορία, η κορυφή του Κ2 κατακτήθηκε για πρώτη φορά το 1954. Η πρώτη κατάκτηση σε χειμώνα έγινε το 2021.

Νταουλαγκίρι, το “Λευκό Βουνό”

Νταουλαγκίρι, το όνομα προκύπτει από τις σανσκριτικές λέξεις “Dhavala” (σημαίνει Λευκό) και “Giri” (σημαίνει βουνό). Βρετανοί τοπογράφοι είδαν αυτό το βουνό στην Ινδία, στις αρχές του 1800. Ινδός τοπογράφος το χαρτογράφησε το 1873, εν τούτοις το Νταουλαγκίρι έγινε έγινε δημοφιλές το 1949, έπειτα από εναέρια έρευνα (αεροφωτογράφηση) Ελβετών.

Η πρώτη ανάβαση έγινε στις 13/5 του 1950 από Ελβετούς. Η πρώτη κατάκτηση από τον Annapurna, ορειβάτη με ρίζες στο Νεπάλ, την Ελβετία και την Αυστρία. H νότια πλευρά δεν έχει κατακτηθεί ακόμα από κανέναν, κάτι που την κάνει εκ των μεγαλύτερων προκλήσεων που δεν έχουν τακτοποιηθεί στον αλπινισμό.

Ο Αντώνης Συκάρης απέρριψε πρόταση να μπει σε ομάδα

Ο αλπινιστής Αντώνης Συκάρης βρέθηκε στο Νεπάλ, στο πλαίσιο αποστολής που διαχειρίζεται η Seven Summit Treks Η εταιρία αυτή διοργανώνει, ας πούμε, εκδρομές για έμπειρους ορειβάτες και διάφορους στόχους (κορυφές στα 6, στα 7 και στα 8 χιλιάδες μέτρα). Ο Αντώνης Συκάρης είχε κατακτήσει το Έβερεστ, τυ Lhotse και το Annapurna, με αυτόν τον τρόπο.

Η πρώτη αποστολή του Dhaulagiri Expedition 2022 έφτασε στον προορισμό της το Σάββατο 9/4, όταν 22 μέλη πάτησαν στην κορυφή. Μεταξύ τους ήταν “πολύ δυνατοί Σέρπα”, η Καναδή Jill Wheatley (το 2014, σε ατύχημα έχασε το 30% της όρασης της) και ο βετεράνος Αμερικανός Chris Warner (κατακτά κορυφές από το 1990).

Το Explorers Web είχε ενημερώσει πως ο Συκάρης ήταν επίσης στο βουνό, αλλά θα κινείτο ανεξάρτητα με τον Σέρπα που είχε επιλέξει. Μαζί έστηναν δικά τους καμπ, κατά τη διαδρομή. Την Πέμπτη είχαν ολοκληρώσει το δεύτερο. Εκεί μάλιστα, συνάντησαν το πρώτο γκρουπ.

Ο Mingma G (οδηγός Σέρπα) πρότεινε στον Αντώνη Συκάρη να ακολουθήσει την ομάδα. Εκείνος απέρριψε την πρόταση. Το δημοσίευμα ανέφερε το εξής:

Ένιωσε ότι χρειαζόταν περισσότερο εγκλιματισμό και δεν είχε πάρει όλο τον εξοπλισμό μαζί του.

Ο Έλληνας είχε δηλώσει ότι “αν και έχω διαφωνήσει με τον Mingma G στο παρελθόν, θαυμάζω απεριόριστα αυτόν τον σκληρό άνθρωπο και τον θεωρώ τον καλύτερο αναβάτη του Νεπάλ. Είναι εν τω μεταξύ, μόλις 36 χρόνων”. Ο Συκάρης διευκρίνισε πως είχε διαφωνήσει με τον Mingma G σε αποστολή στο Makalu που έγινε το 2019 και δεν είχε επιτυχία.

Ο Αντώνης Συκάρης ήταν επικεφαλής της 2ης ελληνικής αποστολής στο Νταουλαγκίρι

Το 1990 ο Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Αθηνών έκανε την πρώτη οργανωμένη αποστολή. Οι ορειβάτες πάτησαν στην κορυφή στις 13/10. Αντιμετώπισαν ακραίες συνθήκες, πολλά μέλη εμφάνισαν σοβαρά προβλήματα υγείας, ενώ για κάποιες ημέρες θεωρούνταν νεκρά.

Το Μάρτιο του 1998 κίνησε η δεύτερη ελληνική αποστολή. Από το 1960 είχαν χαθεί 47 ζωές ανθρώπων που επεδίωξαν να κατακτήσουν το Νταουλαγκίρι. Οι πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, οι χιονοστιβάδες και η κατάρρευση του οργανισμού από μη επαρκή οξυγόνωση (υποξία), εκτιμάται πως έχουν στοιχίσει εκατοντάδες ζωές. Πιο συγκεκριμένα, δεν έχει περάσει χρόνος χωρίς θύμα.

Αρχηγός της δεύτερης προσπάθειας ήταν ο Αντώνης Συκάρης. Ηγήθηκε εξαμελούς ομάδας. Την Πρωτομαγιά είχε έλθει η ώρα για την τελική ευθεία. Όπως ο Νίκος Παπανδρέου προσπαθούσε να αλλάξει σχοινί, γλίστρησε στον πάγο και έπεσε σε χαράδρα 1.500 μέτρων. Προστέθηκε σε αυτούς που ‘κράτησε’ για πάντα κοντά του το βουνό. Το Outside Online εξηγεί χαρακτηριστικά το εξής:

Ακόμα κι αν πέσει ένας αλπινιστής σε γκρεμό, δεν ξέρεις αν ήταν συνέπεια μειωμένης ισορροπίας και γνωστικής λειτουργίας, λόγω ασθένειας στο υψόμετρο ή ίσως απώλεια συντονισμού από κρυοπαγήματα.

Σε ό,τι αφορά το συμβάν του 1998 ο Αντώνης Συκάρης, είχε δηλώσει ότι “επιλέξαμε αυτήν την κορυφή, γιατί είχε έλθει η στιγμή να πραγματοποιήσουμε μια κορυφή άνω των 8.000 μέτρων. Πίστεψα ότι είχαμε τις δυνατότητες να το κάνουμε”. Το ύψος άνω των 8.000 μέτρων είναι η λεγόμενη ‘ζώνη του θανάτου’ και είναι δύσκολο να διακριθούν διάφορες μορφές ασθένειας που σχετίζονται με το υψόμετρο, τραυματισμοί που έχουν να κάνουν με το ψύχος και απλή εξάντληση. Όλες αυτές οι συνθήκες μπορούν να οδηγήσουν στο θάνατο.

Πίσω στις δηλώσεις, ο Συκάρης είχε πει ότι “άλλοι λόγοι που με οδήγησαν στη συγκεκριμένη αποστολή, είναι ότι είχα απορρίψει τα βουνά του Πακιστάν λόγω των δυσκολιών της χώρας. Οπότε είχαν φύγει μεμιάς 5 βουνά, τα 2 βουνά του Θιβέτ είχαν γίνει (Shisha Pagma, Cho Oγu).

Από το Νεπάλ, πάλι εξαίρεσα το Everest, Manaslu, Makalu, Annapurna, Lhotse, Kangchengula που είναι δύσκολα βουνά. Έτσι καταλήξαμε στο Dhaulagiri. Πίστεψα και βεβαιώθηκα από τις έρευνες που έκανα γύρω από τις δυσκολίες (πήρα πληροφορίες από την προηγούμενη ελληνική αποστολή και τη βουλγαρική που ανέβηκε στην κορυφή, το περασμένο φθινόπωρο) και από τις προηγούμενες αναβάσεις που έγιναν, ότι ήταν η καλύτερη επιλογή”.

Είχε τονίσει ότι “το ΔΣ του συλλόγου μου, με εξουσιοδότησε να επιλέξω τα μέλη της αποστολής. Υπήρξαν συζητήσεις με τον καθένα ξεχωριστά και με όλους μαζί. Πριν την επισημοποίηση της ομάδας που αφορούσε την καλύτερη δυνατή συνύπαρξη μεταξύ τους, υπήρξε πρωτόκολλο ορειβατικής δεοντολογίας αποστολών -που τηρήθηκε κατά γράμμα.

Γενικά επιλέχτηκαν, γιατί εκτός από τον καλό τους χαρακτήρα διέθεταν εμπειρία από υψόμετρο, τεχνική κατάρτιση, ψυχικό σθένος -στοιχείο απαραίτητο για τέτοια εγχειρήματα-, διάθεση και αγάπη για τον τελικό στόχο που ήταν η κορυφή.

Πέντε μήνες αργότερα, ο Ορειβατικός Σύλλογος Αθηνών διοργάνωσε νέα αποστολή για το Σεπτέμβριο. Αρχηγός ήταν ο Γιάννης Κατριβάνος και μέλη οι Νίκος Χατζής-Παύλος Τσιαντός και Μπάμπης Τσουπράς-Παναγιώτης Κοτρωνάρος. Θα επιχειρήσουν για την κορυφή, εναλλάξ -σε ζευγάρια.

Οι Κοτρωνάρος και Τσουπράς έφτασαν με μεγάλη δυσκολία στα 7.550 μέτρα και την τρίτη κατασκήνωση. Η εξάντληση δεν τους επέτρεψε να ξεκινήσουν την καθορισμένη ώρα, για το τέλος της διαδρομής. Το έκαναν τρεις ώρες μετά, με τον Κοτρωνάρο να γυρίζει πίσω λόγω εξάντλησης. Ο Τσουπράς συνέχισε μόνος. Εξαιτίας της καθυστερημένης αναχώρησης, θα διανυκτέρευε εκτός κατασκήνωσης, σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες.

Πιστεύεται ότι έφτασε στην κορυφή το μεσημέρι στις 2/10 -με τηλεσκόπιο από την κατασκήνωση στη βάση τον είδαν να απέχει 100 μέτρα. Στην επιστροφή συνάντησε χιονοθύελλα και τα ίχνη του δεν ξαναβρέθηκαν –μολονότι επιχείρησαν Έλληνες, Ισπανοί, Ιταλοί, Βάσκοι και Ιάπωνες– για να τον εντοπίσουν. Κατόπιν αυτής της εξέλιξης, η αποστολή διακόπηκε.

Την τέταρτη και την πέμπτη ελληνική προσπάθεια να ‘δαμαστεί’ το Νταουλαγκίρι τις έκανε ο Συκάρης, με έναν Σερπά. Το Σεπτέμβριο του 2019 έφτασαν έως τα 7.800 μέτρα και το Μάιο του 2021 στα 5.800 μέτρα. Αυτήν τη φορά δεν έφταιγαν οι καιρικές συνθήκες, αλλά η πανδημία.

Προφανώς και δεν παραιτήθηκε και πριν λίγες ημέρες επέστρεψε για την τέταρτη απόπειρα που ξεκίνησε στις 24/3. Έφτασε στο στόχο του και κατά την επιστροφή, κατέληξε από έλλειψη πρόσθετου οξυγόνου -από σωματική και ψυχική εξάντληση. Η είδηση επιβεβαιώθηκε από το The Himalayan.

Μετά το τραγικό συμβάν, ο οδηγός του Έλληνα αλπινιστή έμεινε να περιμένει ομάδα διάσωσης, στο τρίτο καμπ. Επίσης, ξεκίνησε αποστολή για τη διακομιδή της σορού του Αντώνη Συκάρη.