Δήμαρχος Πεντέλης: “Ρώτησα την Πυροσβεστική ‘εκκενώνω ή όχι;’ Έπρεπε να κάνουν το ίδιο”

Η Πεντέλη είναι μια περιοχή που το χειμώνα έχει χιόνια, το καλοκαίρι φωτιές και στο μεσοδιάστημα πλημμύρες, από τις βροχοπτώσεις. Είναι και η περιοχή από την οποία ξεκίνησε η φονική φωτιά της Δευτέρας 23/7. Τρία λεπτά μετά, ο Δήμαρχος της πόλης, Δημήτρης Στεργίου ήταν στο σημείο και είχε ειδοποιήσει την Πυροσβεστική. Ο Δήμος του σώθηκε, όχι όμως και αυτοί της Ραφήνας ή του Μαραθώνα, με συνέπεια να πεθάνουν δεκάδες άνθρωποι.

Η επίσκεψη μας, στο γραφείο του κ. Στεργίου ήταν μονόδρομος. Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που έχει προκύψει ολόκληρο αλαλούμ με το ποιος είναι υπεύθυνος για την εκκένωση, κάτι που εκείνος είχε διατάξει το 2009 “χωρίς να περιμένω κανέναν. Η ανακοίνωση έγινε από τις δέκα ντουντούκες που πήραν οι εθελοντές σε αυτοκίνητα 3/4 (ημιφορτηγό) και πέρασαν το μήνυμα “μένεις, πεθαίνεις, φεύγεις, σώνεσαι”, σε όλη την πόλη. Γιατί είναι και οικειοθελής η αποχώρηση ή όχι, σύμφωνα με το νομοθέτη”. Σταματάει. Παίρνει μια ανάσα και προσθέτει “αν είχε γίνει τουλάχιστον αυτό, θα μπορούσαν να ‘χουν σωθεί πολλοί. Τα σπίτια ούτως ή άλλως θα καίγονταν. Οι άνθρωποι είναι το θέμα. Η προτεραιότητα”.

Ο Δήμος Πεντέλης έχει σύστημα ειδοποίησης, όπως έχει και σύστημα επιτήρησης και άμεσης επέμβασης. Για όλα αυτά ήταν λόγοι να συναντήσουμε τον κ. Στεργίου.

Κανόνας πρώτος: Συγκαλείς έκτακτη σύσκεψη, κάθε ημέρα με υψηλό δείκτη επικινδυνότητας

Το ραντεβού δόθηκε την Παρασκευή 3/8, στις 10.00. Μιλήσαμε μετά τις 11.30. Στο μεσοδιάστημα, ο Δήμαρχος είχε δυο έκτακτες συσκέψεις να τακτοποιήσει. Και έναν γάμο. Όπως εξήγησε από την ώρα που συνεννοηθήκαμε, μέχρι την ώρα που τα είπαμε είχε προκύψει δείκτης επικινδυνότητας 4 “και όπως κάθε φορά που συμβαίνει αυτό, συγκάλεσα συντονιστικό τοπικό όργανο, στο οποίο συμμετέχουν η Πυροσβεστική Υπηρεσία, η Αστυνομία, τα Νοσοκομεία, οι εθελοντικές οργανώσεις και οι δικοί μου υπηρεσιακοί παράγοντες, για να καθορίσουμε μέτρα, προτεραιότητες, λειτουργίες, επιφυλακή και επικοινωνία, ώστε να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο”. Θέλησε να μας δώσει τα πρακτικά των συσκέψεων. Του εξηγήσαμε ότι ήταν αρκετό να μάθουμε τα βασικά, εξ όσων ειπώθηκαν, για να καταλάβουμε. Κάπως έτσι, προέκυψαν και οι κανόνες όπως θα τους διαβάσετε. Για να μη δημιουργηθεί σύγχυση από το πουθενά, δεν τους ονόμασε εκείνος κανόνες.

Κανόνας δεύτερος: Διαθέτεις και λειτουργείς σύστημα επιτήρησης και άμεσης επέμβασης

“Είπαμε τα εξής: πρώτον, ποια πυροφυλάκια θα είναι στελεχωμένα, πόσες ώρες το 24ωρο και πού. Δεύτερον, ποια οχήματα επιφυλακής θα είναι και σε ποιες θέσεις, τρίτον για εμάς το κέντρο της φωτιάς αυτήν τη στιγμή, έγκειται στο εσωτερικό της πόλης. Δηλαδή, τα δάση Παπαδημητρίου, ΝΙΕΘ (εκεί όπου είχε δημιουργηθεί το Νοσηλευτικό Ίδρυμα Εργατών Θαλάσσης, για τη νοσηλεία και τη θεραπεία ναυτικών που έπασχαν από φυματίωση), Σχολών Χωροφυλακής και Πατήματος Χαλανδρίου. Οπότε εκεί θα πρέπει να είναι και το βάρος οχημάτων επιφυλακής. Είπαμε πως στη δεύτερη φάση, να τηρούνται τα τηλέφωνα της δεύτερης γραμμής, ώστε να έλθουν άμεσα”. Αυτό σημαίνει ότι “πρώτη γραμμή σε επιφυλακή είναι 5 οχήματα και δεύτερη 25 οχήματα. Έχουμε καλό δυναμικό οχημάτων πυρόσβεσης, με συνολικά 100 άτομα, εθελοντών και εργαζομένων”.

Τον ρωτήσαμε αν ισχύουν οι πληροφορίες μας ότι η λειτουργία του Δήμου, σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης ήταν ένα από τα ζητήματα για τα οποία κλήθηκε ενώπιον της εισαγγελέως Πρωτοδικών, Βαρβάρας Γνεσούλη -στην οποία έχει ανατεθεί η προκαταρκτική εξέταση για τα αίτια των πυρκαγιών στην Ανατολική Αττική. Μας είπε πως επειδή πρόκειται για διαδικασία που είναι σε εξέλιξη “το δικαστικό είναι απόρρητο” και δεν ήθελε να τοποθετηθεί. “Προφανώς όμως, θα σας πω ότι ο Δήμος λειτουργεί ιδεατά στη διαδικασία πυροπροστασίας και πυρασφάλειας. Μακάρι να λειτουργούσαν έτσι, όλοι οι Δήμοι”.

Καθημερινά αντιμετωπίζουμε, εν τη γενέσει τους, 2.6 περιστατικά, κατά μ.ο. Το 99.9% είναι από αμέλεια. Υπάρχουν και περιπτώσεις εμπρησμών. Είχαμε μια, τελικά δεν αποδείχθηκε, το 2007.

Σε συνέντευξη του, στο Ραδιόφωνο 24/7 στους 88.6, είχε πει πως ο Δήμος Πεντέλης έχει σύστημα επιτήρησης και άμεσης επέμβασης “που λειτούργησε στην πόλη μας”. Τι άλλο αφορά πέραν όσων μας περιέγραψε ήδη;

“Έχουμε ένα Κέντρο Επιχειρήσεων, που στελεχώνεται και δουλεύει επί 24ωρου βάσεως.

Έχουμε τρία παρατηρητήρια, ένα σε κάθε δημοτική κοινότητα.

Έχουμε οχήματα επιφυλακής, τα οποία είναι και στατικά και κινούμενα και κάνουν περιπόλους. Αυτά είναι που φτάνουν στον τόπο του συμβάντος, τα δέκα πρώτα λεπτά”.

Κανόνας τρίτος: Ειδοποιείς την Πυροσβεστική

Τη Δευτέρα 23/7 αυτά έσπευσαν στο σημείο, από το οποίο ξεκίνησε η φωτιά που εν συνεχεία εξελίχθηκε κατά τρόπο που στοίχισε τη ζωή δεκάδων ανθρώπων; “Ναι, αυτά. Ακολουθήσαμε το σύστημα. Εγώ ήμουν εκεί, γιατί μένω δίπλα. Στα 3′ ήμουν στο σημείο. Ειδοποίησα αμέσως το όχημα περιπόλου στην περιοχή. Μάλιστα, στο πρώτο δεκάλεπτο ήλθαν δυο. Ακολούθησε ένα της Ραφήνας, το οποίο στελεχώνει ο ΣΠΑΠ (Σύνδεσμος Δήμων Για την Προστασία και Ανάπλαση του Πεντελικού). Αυτό ήταν το πρώτο πυροσβεστικό κλιμάκιο που ήλθε στο σημείο. Στα 9 λεπτά. Ήταν περίπολος του ΣΠΑΠ, εποχούμενο που λειτουργούσε στην περιοχή.

Στα 12 με 15 λεπτά, ήλθαν τα δυο οχήματα από την Πυροσβεστική, την οποία ειδοποίησα εγώ. Τα αεροπλάνα ήλθαν στο 20λεπτο.

Ισχύουν οι δηλώσεις του πως μόλις έφτασε στο σημείο, από το οποίο ξεκίνησε η φωτιά είδε κομμένο καλώδιο της ΔΕΗ; “Αυτό είναι λάθος. Δεν ξέρω πώς ξεκίνησε η φωτιά. Η υπεύθυνη υπηρεσία της Πυροσβεστικής το διερευνά. Αυτή θα διαπιστώσει αν έγινε από κάποιον που έκαιγε ξύλα, από τη ΔΕΗ ή από εμπρηστή”.

Με καθημερινά περιστατικά που αφορούν σε φωτιές, προφανώς και δεν κάθεται ποτέ ήσυχος. “Εικοσιτέσσερις ώρες το 24ωρο είμαι διαθέσιμος. Το κάνω με αγάπη για τον τόπο μου. Είμαι αυτόχθων Σαρακατσάνος Πεντελιώτης. Είμαι απόγονος του Καψάλη. Όταν οι Τούρκοι μας έδιωξαν από το Μεσολόγγι, γιατί ανατινάξαμε το Κιούγκι, ήλθαμε εδώ. Από το 1828. Τα τριάντα τελευταία χρόνια ασχολούμαι έντονα με τα κοινά. Τα 21 ως Δήμαρχος. Θεωρώ ότι έχω ως αποστολή να δουλεύω για τον τόπο μου και το κάνω με πάθος. Αλίμονο την ώρα που θα μου λείψει. Θα πεθάνω.

Αυτή η δουλειά δεν “σηκώνει” οικογένεια. Παντρεύεσαι το Δήμο. Μόνο έτσι μπορείς να είσαι αποτελεσματικός. Πρέπει να είσαι τρελός -με την καλή την έννοια. Να μη θες πράγματα που θέλουν οι φυσιολογικοί άνθρωποι. Όπως το να γυρίζεις το απόγευμα σπίτι. Να ‘χεις κούρσα και οδηγό. Εγώ ήμουν με τη μηχανή, εκείνη την ημέρα, στους δρόμους. Έσωσα δέκα σπίτια”.

Εγκατέλειψε, αφότου έσωσε το Δήμο του;

Μέσα στη γενικότερη παραφροσύνη των ημερών, ακούστηκε πως αφότου έσωσε το δικό του Δήμο δεν ασχολήθηκε με το πού πήγαινε η φωτιά. “Ένας Δήμος που θα μπορούσε να το πει αυτό, είναι ο Δήμος Ραφήνας που είναι δίπλα, του οποίου το εθελοντικό κλιμάκιο ήταν εκεί και το Κέντρο Επιχειρήσεων συνδεδεμένο”.

Κανόνας τέταρτος: Υπεύθυνος για την εκκένωση είναι ο Δήμαρχος

“Είναι σαφής η εγκύκλιος. Εγώ ήμουν μόνος μου, κάλεσα την Πυροσβεστική και ρώτησα “εκκενώνω ή όχι”. Συμφωνήσαμε πως “όχι”. Από τη στιγμή που είναι 2 και τρεις Δήμοι, έπρεπε να κάνουν το ίδιο. Η Πυροσβεστική εισηγείται πάντα. Μια στιγμή να σας διαβάσω αυτό που αναφέρουν οι “κατευθυντήριες οδηγίες, για την οργανωμένη απομάκρυνση πολιτών για λόγους προστασίας από εξελισσόμενη ή επικείμενη καταστροφή εξ αιτίας δασικών πυρκαγιών”. Μπορείτε να βρείτε το πλήρες κείμενο που έχουν λάβει οι Δήμοι από το Υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, από το 2015.

Ο κ. Στεργίου επικέντρωσε στο σημείο που αναφέρει “Με το άρθρο 108 του Ν 4249/20147 αναφέρεται ρητά ότι

Η λήψη της απόφασης, για την οργανωμένη απομάκρυνση των πολιτών, αποτελεί ευθύνη των κατά τόπους Δημάρχων, οι οποίοι έχουν το συντονισμό του έργου πολιτικής προστασίας, για την αντιμετώπιση της καταστροφής σε τοπικό επίπεδο.

Όταν η εξελισσόμενη ή επικείμενη καταστροφή μπορεί να επηρεάσει πάνω από ένα Δήμο, η απόφαση λαμβάνεται από τον αρμόδιο Περιφερειάρχη, ο οποίος μπορεί να εξουσιοδοτήσει σχετικώς τον οικείο Αντιπεριφερειάρχη.

Αυτό λέει το άρθρο 108. Και έχει ένα ακόμα σημείο, στο οποίο λέει ότι “ο μόνος αρμόδιος να εισηγηθεί την οργανωμένη απομάκρυνση, στις περιπτώσεις δασικών πυρκαγιών, είναι ο εκάστοτε Επικεφαλής Αξιωματικός του Πυροσβεστικού Σώματος, ο οποίος ενεργεί σε τοπικό επίπεδο ως συντονιστής του πυροσβεστικού έργου, έχοντας την ευθύνη περιορισμού των επιπτώσεων, από την εξέλιξη της καταστροφής, σε τοπικό επίπεδο”.

Δηλαδή, εισηγείται στο Δήμαρχο και ο Δήμαρχος, ο οποίος έχει καθορίσει με τη σχεδίαση του, τα σημεία συγκέντρωσης και μαζεύει τον κόσμο από εκεί. Αυτά υπάρχουν στον “Ξενοκράτη”. Επίσης, στην ιστοσελίδα του Δήμου μας μπορούν να βρουν οι πολίτες ποια είναι αυτά τα σημεία συγκέντρωσης.

Ο “Ξενοκράτης” είναι η συνθηματική λέξη για το Γενικό Σχέδιο Πολιτικής Προστασίας και τη διαμόρφωση συστήματος αποτελεσματικής αντιμετώπισης καταστροφικών φαινομένων για την προστασία της ζωής, της υγείας και της περιουσίας των πολιτών, όπως και για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Μεταξύ των οποίων είναι “η δημιουργία συστήματος επικοινωνίας και ροής πληροφοριών, μεταξύ όλων των εμπλεκομένων υπηρεσιών και παραγόντων, στη διαχείριση των κρίσεων”.

“Όποιος είχε μελετήσει τις κατευθυντήριες οδηγίες του Υπουργείου, δεν αφήνει κανένα περιθώριο του ποιος είναι αρμόδιος. Πολλώ δε, όταν πρόκειται για ένα Δήμο. Η διαδικασία εισήγησης είναι της Πυροσβεστικής και είναι σαφής”.

Κανόνας πέμπτος: Παίρνεις άμεσα αποφάσεις

“Έπρεπε να αποφασίσω εν τη γενέσει της φωτιάς. Δεν θα περίμενα να καώ, για να αποφασίσουν οι άλλοι. Θεωρώ πως το θέμα που δημιουργήθηκε μετά, δημιουργήθηκε γιατί εν τη γενέσει της φωτιάς -όταν μπήκε στα όρια του δεύτερου Δήμου, αυτού της Ραφήνας- δεν ελήφθη κάποια απόφαση. Τότε θα ήταν ζωτικής σημασίας η συνεννόηση του Δημάρχου με την Πυροσβεστική και δη για το θέμα της εκκένωσης. Δεν ξέρω αν έγινε. Είναι όμως, κάτι βασικό. Είναι απόφαση που πρέπει να πάρεις με το ρίσκο του νομοθέτη.

Στο ίδιο έγγραφο, με τις κατευθυντήριες οδηγίες, ο νομοθέτης λέει ότι “ο Δήμαρχος θα πρέπει να εκτιμήσει, αν το αποτέλεσμα της εκκένωσης είναι περισσότερο καταστρεπτικό από ό,τι αν μείνουν μέσα οι πολίτες και υποστούν την καταστροφή. Εκεί είναι η τεράστια ευθύνη του Δημάρχου. Το “μένω ή φεύγω;” που δεν είναι εύκολο ερώτημα, τέτοιες ώρες.

Το 2009 είχε πει το “φεύγουμε”. “Πήρα την απόφαση και την υλοποίησα σε δυο γειτονιές. Αυτές που απειλήθηκαν άμεσα -κάηκαν σπίτια και μαγαζιά.

Κανόνας έκτος: Η γνωσιολογία σώζει ζωές

“Η γνωσιολογία παίζει τεράστιο ρόλο στην έκβαση κάθε κρίσης. “Αν δεν έχεις διαβάσει τις οδηγίες από το ΥΠΕΣ πώς θα λειτουργήσεις; Δεν μπορείς να πεις εκείνη τη στιγμή, φέρτε μου το νομικό πλαίσιο. Όταν πας στο πεδίο των επιχειρήσεων, ό,τι κουβαλάς, το κουβαλάς στο κεφάλι σου. Έχεις μαζί σου μόνο τον ασύρματο. Αν πάτε στην είσοδο και δείτε τη μηχανή μου, θα τον δείτε. Είναι η ζωή μου, γιατί θα επικοινωνήσω με το κέντρο επιχειρήσεων, θα δώσω οδηγίες. Τα νεύρα της διοίκησης είναι οι επικοινωνίες. Αν δεν έχεις άριστες επικοινωνίες, δεν κάνεις διοίκηση”.

Κανόνας έβδομος: Είναι ξεκάθαρα τα σημεία συγκέντρωσης

“Ως στρατιωτικός, ομολογώ πως έχω ένα δίλημμα. Κατ’ αρχάς, ο κόσμος πρέπει να ξέρει τα σημεία συγκέντρωσης. Αυτό πρέπει να υπάρχει παντού. Να ‘χουν αναρτηθεί στους Δήμους και να είναι όλοι ενήμεροι. Πρέπει να είναι γνωστά. Στην Νταού είχαν συγκεντρωθεί εκεί όπου έπρεπε.

Ο “Ξενοκράτης” έχει δυο παραμέτρους: το απόρρητο και τον πανικό. Πρέπει ως Δήμος, να κρίνεις αν πρέπει να κάνεις ασκήσεις εκκένωσης, γιατί ανάλογα με την περίοδο που διανύει η κοινωνία και το παγκόσμιο γίγνεσθαι, ένας μπορεί να σκεφτεί πως του βομβαρδίζουν το σπίτι και άλλος ότι θα γίνει σεισμός. Το απλό είναι να ξέρουν πού συγκεντρώνονται, σε περίπτωση κρίσης”.

Κανόνας όγδοος: Συντονίζονται οι επιχειρήσεις

“Πρέπει να τα φτιάξουμε όλα από την αρχή, σε βάση αξιοκρατίας και όχι κομματοκεντρικής λειτουργίας του “ποιους θα βολέψω”. Αν ψάξεις στην Ελλάδα και βρεις τους Δήμους με τα πιο λειτουργικά συστήματα, μπορείς να τους μαζέψεις και να κάνουν προτάσεις. Τώρα, αυτό που φαίνεται πως υπάρχει τεράστιο κενό στο σύστημα, σε ό,τι αφορά τον συντονισμό των επιχειρήσεων. Έκανε η αστυνομία το ένα, η πυροσβεστική το άλλο, οι Δήμοι το δικό μας, οι εθελοντές το δικό τους και οι πολίτες επίσης, το δικό τους.

Ας πούμε πως καίγεται ένα σπίτι. Ποιο όχημα θα πάει; Αυτό γίνεται αυτόματα, βάσει του σχεδιασμού των επιχειρήσεων. Όλοι διεκδικούν… όλα.

Χρειάζεται διαδικασία που θα καταλήξει σε σύστημα, το οποίο θα ‘χει τη γνώση, αλλά και τη δύναμη να την επιβάλει. Αν σε πόλεμο χρειάζεται η πειθαρχία, σκεφτείτε τι χρειάζεσαι στη φωτιά που είναι διπλός πόλεμος. Δεν μπορείς να λες στον πολίτη “πήγαινε από εκεί” και να λέει “θα το σκεφτώ”. Βέβαια, οι πολίτες έχουν λόγους να μην εμπιστεύονται το σύστημα -πόσω μάλλον όταν βλέπουν αυτά.

Δεν ξέραμε όλοι πως το Μάτι είναι μια παγίδα; Το κράτος πρέπει να πηγαίνει μπροστά από τον πολίτη. Όχι από πίσω.

Όλοι γνωρίζαμε ότι κάποιοι είχαν κόψει οικοπεδάκια, έχτισαν και έκαναν την περιοχή παγίδα. Εκ των υστέρων ήλθε το κράτος να πει “ναι, ήταν παγίδα”. Τι είναι το κράτος; Διαπιστωτής; Γιατί δεν πήγε πριν χτίσουν να τους πει “θα το κάνετε έτσι;”. Μη ξεχνάμε επίσης, πως στην Αττική υπάρχουν κι άλλες παγίδες”.

Κανόνας ένατος: Να ‘χει τον πλήρη έλεγχο η Πολιτική Προστασία

“Πολλά επετράπησαν, γιατί διαφορετικά θα υπήρχε πολιτικό κόστος. Η Υπηρεσία που θα θεσμοθετηθεί για να ρυθμίζει αυτά τα θέματα οφείλει να δημιουργήσει σύστημα αντιμετώπισης των θεομηνιών. Να λέει “φύγετε και αφήστε τα να καούν”. Το απλό, δηλαδή. Φωνάζω εδώ και 20 χρόνια πως το σύστημα θέλει αλλαγή. Θα ξαναδημιουργήσει πρόβλημα.

Χρειάζεται ένα ισχυρό σύστημα Πολιτικής Προστασίας, που θα κατοχυρωθεί θεσμικά, με τη μετατροπή του σε Υπουργείο. Τα δεδομένα είναι τέτοια που είναι καλό να υπάρχει Υπουργός που θα λέει “να μοιράσουμε κονσέρβες στους πληγέντες”. Δέκα φορές καλύτερο θα είναι να υπάρχει Υπουργός που θα φροντίσει να μη δημιουργηθούν πληγέντες.

Στην παρούσα φάση, η Πολιτική Προστασία δεν έχει τον έλεγχο κανενός στο πεδίο των επιχειρήσεων. Ιδέες πουλάει. Δεν ελέγχει την Πυροσβεστική ή την Αστυνομία.

Χρειάζεται ένα Υπουργείο, να δημιουργήσει κέντρο επιχειρήσεων, σταθερό και κινητό -με εκπροσώπους όλων των δυνάμεων, από την πυροσβεστική έως ελεγκτή αεροπλάνων. Δεν γίνεται ο άλλος από το γραφείο του, στην Αθήνα, να αποφασίζει αν θα εκκενωθεί ο Βουτζάς. Πρέπει να υπάρχουν μέσα να ελέγχει. Αμέσως. Χρειάζεται ένας Υπουργός που να είναι τρελοκομείο. Διαρκώς στο δρόμο, να ελέγχει και να έχει τον πλήρη έλεγχο των πάντων, στο χώρο των επιχειρήσεων και να λειτουργεί ομαδοκεντρικά”.

Κανόνας δέκατος: Εξασφαλίζεις αποζημιώσεις και μετά γκρεμίζεις

Οι πυρόπληκτοι τώρα φοβούνται τις πλημμύρες. “Μα ήδη πλημμυρίσαμε, σε τρία σημεία. Η κλιματική αλλαγή έχει αλλάξει άρδην το status των θεομηνιών. Βρέχει, βλέπεις στον ουρανό και είναι λες και έχει ανοίξει η κάνουλα του Θεού. To προηγούμενο Σαββατοκύριακο δεν έφυγε κανείς. Πήγαμε μέχρι το Χαλάνδρι, στην οδό Κόδρου που το νερό έφτασε στο ένα μέτρο.

Οι υποδομές των ομβρίων έγιναν με άλλα δεδομένα. Με ένα βουνό κατάφυτο. Έπεφταν τόνοι νερό εκεί και στην πόλη δεν έφτανε τίποτα. Αν έλθετε εδώ όταν βρέχει, η λεωφόρος Πεντέλης είναι ποτάμι.

Χρειάζονται μεγάλες αλλαγές στις υποδομές και στα ρέματα, γιατί ο κόσμος έχει χτίσει μέσα σε αυτά και τώρα θα πνιγεί.

Τότε δεν υπήρχε η υδραυλική ζώνη. Είναι εφεύρημα της τελευταίας 15ετιας. Όταν βγήκε αυτή η ζώνη, η τότε κυβέρνηση δεν θα έπρεπε να κάνει ελέγχους, ώστε να συνταχθούν όσοι δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις και άρα να μην υπάρχει πρόβλημα -και θάνατοι; “Ναι, αλλά θα πρέπει σε εκείνον που του έβγαλες άδεια να χτίσει χωρίς υδραυλική ζώνη, να του εξασφαλίσεις αποζημίωση και μετά να γκρεμίσεις.

Τώρα πέθαναν 100. Θα πεθάνουν άλλοι 1000, 2000, οι οποίοι θα βρεθούν στο δρόμο, από κενά του κράτους.

Του δώσαμε το παράδειγμα της Μάνδρας. Σχολίασε “πήγαινε απέναντι, ενέταξε στο σχέδιο δέκα στρέμματα στην πλαγιά και μην κολλάς πουθενά. Χώρισε τα σε οικόπεδα, δώσε τα σε εκείνους που είναι πάνω στο ρέμα, για να έχουν να πάνε κάπου να ζήσουν και μετά γκρέμισε”.

Toν ενημερώσαμε πως από το 2010 υπάρχει ηλεκτρονικό σύστημα διαχείρισης πυροπροστασίας και πυρόσβεσης, στην Ανατολική Αττική, με δυνατότητα αποστολής και SMS στους κατοίκους που κινδυνεύουν. Μας είπε ότι δεν το γνώριζε. Πρόσθεσε ότι “μακάρι να λειτουργήσει. Φαίνεται πολύ καλό. Θα βοηθήσει πολύ”. Δεν έχει ενημερωθεί; “Όχι, δεν μας έχει δοθεί”.