Μυσταγωγία στην ομίχλη: Ο Άγιος Νικόλαος των Αγράφων

Στα βόρεια του νομού Ευρυτανίας, στον “αυχένα” του δρόμου που οδηγεί στην Καρδίτσα, βρίσκεται ένας μικρός πέτρινος ναός που κανείς δεν θα περίμενε να συναντήσει εκεί ποτέ, γιατί πολύ απλά, ο ναός αυτός είναι αφιερωμένος σε έναν κατεξοχήν θαλασσινό Άγιο, τον Άγιο Νικόλα.

Όμως και οι βουνίσιοι έχουν τον δικό τους Άη Νικόλα.

Δείτε το υπέροχο βίντεο του Travel Inspiration παρακάτω:

Ο Άη Νικόλας στη στεριά

Με βάση λοιπόν τις λαογραφικές αναφορές, όταν ο Άγιος μεγάλωσε πολύ, κουράστηκε και αποφάσισε πως δεν ήθελε πια τη θάλασσα με τα συχνά ναυάγια και τις δύσκολες περιπέτειές της. Έτσι αποτραβήχτηκε μακριά της για να ξεκουραστεί. Αποφάσισε λοιπόν να πάει εκεί που κανείς δεν θα έχει καμία σχέση μαζί της. Με ένα κουπί στην πλάτη, ξεκίνησε προς την ενδοχώρα.

Στο διάβα του ρωτούσε τους περαστικούς να του πουν τι κουβαλά στους ώμους του. “Κουπί” απαντούσαν οι περισσότεροι και έτσι εκείνος συνέχιζε. Μέχρι που κάποια στιγμή, στην ίδια ερώτηση, κάποιος του είπε “ξύλο” και τότε ο Άγιος Νικόλαος σταμάτησε. Εκεί, λοιπόν το κουπί έγινε το αντικείμενο που βοήθησε τους ντόπιους να βγάλουν το ψωμί από τον ξυλόφουρνο, ενώ ο ίδιος ο Άγιος, έγινε ο άνθρωπος της φιλανθρωπίας και των αγαθοεργών.

Χτισμένος λοιπόν το 1900, προς τιμήν του Αγίου, “ὑπεράνω τῶν νεφελῶν“, μέσα σε μια τοποθεσία όπου τον χειμώνα σημειώνονται θερμοκρασίες υπό του μηδενός με πυκνό χιόνι, χιονοθύελλες και ιδιαίτερα ισχυρούς άνεμους από όλες ανεξαιρέτως τις κατευθύνσεις, οι θερινοί κτηνοτρόφοι του νομού αποφάσισαν το χτίσιμο του μικρού ναού.

Πώς πάει κανείς στον μικρό ναό του Αγίου Νικολάου

Το μικρό αυτό ναΰδριο του Αγίου Νικολάου, κατασκευασμένο σε χαλάσματα προγενέστερου στα 1600 μέτρα υψόμετρο, εντοπίζεται στη θέση “Ράχη των Μεγάλων Βραγγιανών”, και είναι ίσως ένα από τα μοναδικά στον Ελλαδικό χώρο σε τόσο μεγάλο υψόμετρο και μάλιστα με τόσο όμορφη θέα.

Από το ύψωμα, οι βουνοκορφές των Αγράφων με το αλπικό τους τοπίο φαντάζουν μαγικές. Η διαδρομή δε από το χωριό των Βραγγιανών μέχρι τον Άγιο Νικόλα και εν συνεχεία προς Καρδίτσα, είναι εξίσου όμορφη και ασφαλής, αν και θα περίμενε κανείς να είναι ενδεχομένως δύσκολη λόγο του μεγάλου υψομέτρου.

Το μικρό πετρόχτιστο εκκλησάκι με το σκαλιστό τέμπλο και το ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό του γνώρισμα, τη θολωτή πέτρινη καμάρα της οροφής, παρόμοιας τεχνικής με εκείνη των γεφυριών, στέκεται λιτό και απόμερο “χαιρετώντας” τους περαστικούς.

Στο εξωτερικό του, βλέπουμε τη μικρή καμπάνα που κρέμεται στη λιτή μεταλλική κατασκευή της, περιμένοντας καρτερικά την ημέρα που θα χτυπήσει καλώντας τους ντόπιους σε μια ήρεμη τελετή στην μνήμη του Αγίου. Και εάν στις 6 Δεκεμβρίου “ο Άγιος χτενίζει τα μούσια του” και τότε αρχίζουν τα πρώτα χιόνια του χειμώνα, στο διάσελο των Βραγγιανών το χιόνι έχει κάνει πολύ νωρίτερα την εμφάνισή του, χαρίζοντας την αγνότητα του λευκού, στο μαγικό αυτό εκκλησάκι και στην ξεχωριστή θέα των γύρω βουνοκορφών των Αγράφων.