Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΓΥΜΝΟΣΤΗΘΗΣ ΑΝΤΑΡΤΙΣΣΑΣ

Μέχρι τα γεγονότα της Αραβικής Άνοιξης που έφεραν τα πάνω – κάτω, η Τυνησία ήταν η χώρα όπου η θέση της γυναίκας ήταν αισθητά καλύτερη. Δεν ήταν μόνο το δικαίωμα στο διαζύγιο αλλά κυρίως η υποχρεωτική μόρφωση των κοριτσιών που τους έδινε έναν αέρα αυτοδιάθεσης. O ξεσηκωμός που έγινε τον Δεκέμβριο του 2010 και η επακόλουθη αποχώρηση του Μπεν Αλι από την εξουσία, άλλαξε πολύ τις ισορροπίες στην χώρα καθώς οι ισλαμιστές ανέλαβαν πιο κεντρικό ρόλο, επηρεάζοντας τις κρατικές δομές αλλά και την γενικότερη νοοτροπία του πόσο και πως η θρησκεία πρέπει να επηρεάζει την νομοθετική και δικαστική εξουσία. Η χώρα πέρασε από πολλές δονήσεις και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η Επιτροπή που δίνει το βραβείο Νομπέλ αποφάσισε εφέτος να βραβεύσει το «Κουαερτέτο Εθνικού Διαλόγου»  (καμιά σχέση με την μουσική… ) για τις προσπάθειες του να ανασυστήσει την συνοχή του κοινωνικού ιστού.

Μέσα σε αυτό το περίεργο κλίμα, μια νέα κοπέλα έχει γίνει σύμβολο του αγώνα των γυναικών. Τον Μάρτιο του 2013 μια δεκαοκτάχρονη η Αμίνα Σμπούϊ έκανε την δική της μικρή επανάσταση. Ανέβασε στο Facebook μια φωτογραφία της που ήταν γυμνή από την μέση και επάνω, κρατούσε ένα τσιγάρο και είχε γράψει στο στήθος της: «Το σώμα μου μου ανήκει. Δεν είναι πηγή υπερηφάνειας και τιμής κανενός».

Το σχόλιό της προκάλεσε τρομερές αντιδράσεις: από βρισιές μέχρι απειλές για την σωματική της ακεραιότητα και την ζωή της. Ακόμα και η μητέρα της πείστηκε ότι ο σατανάς μπήκε στο κορμί της και ότι έπρεπε ένας μουσουλμάνος κληρικός να της κάνει εξορκισμό για να συνέλθει. Επίσης υπογράμμιζε ότι η κόρη της πάσχει από κατάθλιψη και ψυχολογικά προβλήματα, τα οποία την οδηγούν σε αυτήν την συμπεριφορά. Μέσα σε όλη την φασαρία ακούστηκε ακόμα και το ότι είχε κακοποιηθεί στην παιδική της ηλικία, κατά την οποία είχε ζήσει ορισμένα χρόνια στην Σαουδική Αραβία. Η επαναστάτρια κόρη τα αρνιόταν όλα και δεν πτοήθηκε καθόλου.

Συνέχισε να υποστηρίζει τις φεμινιστικές της ιδέες. Λίγο αργότερα συνελήφθη διότι βρέθηκε στην κατοχή της ένα σπρέϊ πιπεριού ενώ είχε γράψει την λέξη «Femen» (ναι η γνωστή γυναικεία οργάνωση που έχει φέρει πολλούς ηγέτες σε δύσκολη θέση) στον τοίχο ενός νεκροταφείου. Την έβαλαν στην φυλακή για να την συμμορφώσουν. Οι «Femen» και εν γένει οι Γαλλίδες φεμινίστριες την ανακήρυξαν σε ηρωίδα και μάλιστα έστειλαν και τρεις ακτιβιστριες στην Τυνησία για να διαμαρτυρηθούν. Εννοείται γυμνόστηθες. Όταν βγήκε από τον εγκλεισμό, η νεαρή βρέθηκε στο στόχαστρο ακόμα και των Τυνήσιων φεμινιστριών. Είπαν ότι με την συμπεριφορά της καταστρέφει ο,τι έχουν καταφέρει εδώ και χρόνια διότι εξαγριώνει τους άνδρες.

Η κατάσταση είχε φτάσει ξανά στο απροχώρητο και η Αμίνα αναγκάστηκε να φύγει για το Παρίσι για να μπορέσει να ολοκληρώσει τις σπουδές της αλλά και για να είναι πιο ασφαλής. Όμως η απουσία της από τα πάτρια εδάφη δεν κράτησε και πολύ. Η θαρραλέα πιτσιρίκα αποφάσισε να γυρίσει, αυτήν την φορά με ένα πολύ φιλόδοξο σχέδιο.

Θα ανοίξει ένα περιοδικό, αφιερωμένο σε φεμινιστικά θέματα με τίτλο «Farida» που στα αραβικά σημαίνει «μοναδική». Η θεματολογία του θα είναι ευρεία από ντύσιμο και μακιγιάζ μέχρι και το θέμα των εκτρώσεων, της ομοφυλοφιλίας και της θέσης της γυναίκας στον κόσμο. Αναμένεται να βγει τον Ιανουάριο του 2016 και η Αμίνα έχει πέσει με τα μούτρα στην δουλειά. Η Τυνήσια φιγουράρει στην λίστα του BBC με τις 100 πιο επιδραστικές γυναίκες ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι αν δεν είχε κάνει την αποφασιστική κίνηση να βγάλει την φωτογραφία της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν θα είχε τέτοια αναγνώριση.

Η Σμπουϊ ανήκει στην νέα γενιά των Αράβων – ανδρών και γυναικών – που ξέρουν να χειρίζονται τα social media και να επιτυγχάνουν τον σκοπό τους. Έχουν την ευφυΐα, τον κοσμοπολιτισμό, την τακτική για να περάσουν τα μηνύματά τους. Ταυτόχρονα αξιοποιούν το γεγονός ότι η Δύση έχει στρέψει στο βλέμμα στις αραβικές χώρες αναζητώντας νέες αναγνωρίσιμες φιγούρες, νέες προσωπικότητες που θα δώσουν σάρκα και οστά σε ιδεώδη. Δεν είναι το ίδιο ο παρηκμασμένος φεμινισμός της Δύσης και εκείνος της Ανατολής όπου σε πολλά κράτη επικρατεί η Σαρία. H Αμίνα υπογραμμίζει πως αυτό που την έκανε να ξεσηκωθεί ήταν το γεγονός πως μετά την έλευση των Ισλαμιστών πολλά από τα κεκτημένα των γυναικών στην Τυνησία χάθηκαν ή απειλούνται ενώ οι εκπρόσωποι του ασθενούς φύλου, φοβούνται να μιλήσουν. Για τον διάστημα που πέρασε στην φυλακή λέει ότι την βοήθησε να γνωρίσει ανθρώπους με τους οποίους μοιραζόταν πολλές αξίες αλλά και να την κάνει πιο δυνατή στον αγώνα της. Παρά τις ταλαιπωρίες και τις απειλές όχι μόνο δεν το βάζει κάτω αλλά ανακοινώνει ότι ο σκοπός της είναι να κάνε κινήσεις που θα σοκάρουν τους ισλαμιστές.