Ο γρίφος των εκλογών

Έχει παγιωθεί η εντύπωση ότι εκλογές θα γίνουν τον Μάιο, μαζί με τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές, σε ένα περιβάλλον πολλαπλών αναμετρήσεων που θα δημιουργεί τις προϋποθέσεις διάχυσης της λαϊκής δυσαρέσκειας σε διαφορετικούς βαθμούς στις διαφορετικές κάλπες. Με βάση αυτόν τον σχεδιασμό, θα έχει προηγηθεί η κύρωση της συμφωνίας για το μακεδονικό από τη Βουλή Φεβρουάριο-Μάρτιο με αποτέλεσμα να εγκαταλείψουν οι ΑΝΕΛ (όχι όλοι ενδεχομένως) την κυβέρνηση και να ανοίξει επίσημα η προεκλογική περίοδος. Η αστάθμητη μεταβλητή αυτού του σεναρίου είναι το ενδεχόμενο να μην υπάρξει κοινοβουλευτική πλειοψηφία υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών και ο Στ. Θεοδωράκης να διαμηνύσει στον Αλ. Τσίπρα ότι οι περισσότεροι βουλευτές του Ποταμιού δεν πρόκειται να δώσουν την θετική ψήφο τους και επομένως η παρτίδα δεν σώζεται. Σε μια τέτοια περίπτωση θα πρέπει να υπάρξει συμφωνία με τα κόμματα της αντιπολίτευσης για να συρθεί η κυβέρνηση μέχρι τον Μάιο και να μη γίνουν οι εθνικές εκλογές λίγο νωρίτερα από τις ευρωεκλογές για να μη δημιουργηθεί η εικόνα ενός πολύμηνου μπάχαλου, δηλαδή αστάθειας όπως ερμηνεύουν κάτι τέτοια οι αγορές. Για τη ΝΔ αυτή θα είναι μια δυσμενής εξέλιξη γιατί προφανώς ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν θέλει να βρεθεί με το σκοπιανό στα χέρια εάν γίνει πρωθυπουργός έχοντας δεσμευτεί ότι δεν θα κυρώσει τη συμφωνία, κάτι καθόλου κατανοητό στους εταίρους και τους συμμάχους με τους οποίους θα πρέπει να συνεννοηθεί. Άλλωστε, στην Πειραιώς γνωρίζουν ότι πρόκειται να σκάσουν πολλά γαλάζια αντάρτικά στις αυτοδιοικητικές εκλογές και αυτό θα προσπαθήσουν να αποδραματοποιήσουν με την απουσία κομματικού χρίσματος.

Σημαίνουν αυτά ότι ο πρωθυπουργός απλώς ψεύδεται όταν λέει ότι θα εξαντλήσει την τετραετία και θα φτάσει στο φθινόπωρο του 2019; Η αλήθεια είναι ότι αυτό ακριβώς θα ήθελε, να πιάσει το συνταγματικό όριο της κυβερνητικής θητείας και να είναι αυτό ένα βασικό επιχείρημά του για να πείσει ότι ο ίδιος εκφράζει την επιστροφή στην κανονικότητα. Και αυτό θα κάνει αν του το επιτρέψουν οι δημοσκοπήσεις. Δηλαδή, αν οι μετρήσεις στις αρχές του 2019 δείχνουν κλείσιμο της ψαλίδας στις 4-5 μονάδες τότε είναι πιθανό να περάσει τον κάβο του Μαίου και να συνεχίσει για την περίοδο μετά το τέλος του επόμενου υπέροχου τουριστικού καλοκαιριού. Σε αντίθετη περίπτωση, αυτές οι σκέψεις θα υποχωρήσουν γιατί ποιος θα άντεχε να πέσει πάνω του το κύμα της αγανακτισμένης ψήφου των ευρωεκλογών και να πάει μετά από μερικούς μήνες, τσακισμένος, στις εθνικές εκλογές; Το είχε κάνει ο Α. Σαμαράς και δεν του βγήκε σε καλό.

Τελειώσαμε, λοιπόν, με τα εκλογικά σενάρια; Οχι βέβαια. Στο Μέγαρο Μαξίμου έχουν αποφασίσει ότι δεν πρόκειται να προχωρήσουν σε περικοπή των συντάξεων από 1/2019 και θέλουν αυτό να γίνει βελούδινα, χωρίς σύγκρουση με τους θεσμικούς πιστωτές, άντε με μια ήπια αντιπαράθεση. Εάν αυτό δεν συμβεί και αν το Βερολίνο μείνει μέχρι τέλους αμετακίνητο στη θέση ότι pacta sunt servanda, τότε δεν αποκλείεται να γίνουν εκλογές λίγο πριν για να αναλάβει ο επόμενος την τήρηση των δεσμεύσεων (ανεξάρτητα από το ποιοι τις ψήφισαν) και να μείνουν καθαρά τα χέρια του προηγούμενου. Τον Ιανουάριο, εξάλλου, κλείνει ακριβώς τέσσερα χρόνια η κυβέρνηση Τσίπρα, οπότε ο συμβολισμός είναι πολύ ισχυρός.

Δεν λείπουν και οι εκτιμήσεις ότι μπορεί να επιχειρηθεί ένας αιφνιδιασμός το φθινόπωρο, μέσα σε μια φασαρία που θα προκύψει από ανακίνηση σκανδάλων, όμως αυτή είναι μια κουβέντα που κυρίως γίνεται στα γραφεία της αντιπολίτευσης.

Το βέβαιο είναι ότι βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο, ότι έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για τις κάλπες που θα στηθούν, το αργότερο, το προσεχές φθινόπωρο, ότι θα βαρεθούμε να ψηφίζουμε γιατί υπάρχουν έτσι κι αλλιώς ευρωεκλογές-δημοτικές-περιφερειακές εκλογές και ότι το μακεδονικό και οι συντάξεις θα καθορίσουν την συγκεκριμένη ημερομηνία της απάντησης στο δίλημμα “Αλέξης ή Κυριάκος” και το αντίστροφο.