Πιο αηδία… Πεθαίνεις

Η ελληνική γλώσσα είναι τόσο πλούσια σε εκφράσεις ώστε όσοι επιχειρούν μέσω αυτής να εκφρασθούν, η γλώσσα τους εκδικείται αντιστεκόμενη. Όπως επί παραδείγματι τα ελληνικά που χρησιμοποίησε ο υπουργός Βερναρδάκης για τον… «εξαιρετικά έντιμο μέχρι αηδίας Παύλο Πολάκη». Προφανώς ο Βερναρδάκης δεν εννοούσε ότι η εντιμότητα του συναδέλφου του προκαλεί ντροπή, αποστροφή και απαρέσκεια(ορισμός της αηδίας), αλλά ότι είναι τόσο έντιμος ώστε καθίσταται αηδιαστικός για τους… ανέντιμους κάτω των 100 χιλιάδων ευρώ.

Κάθε αίσθημα αηδίας είναι κατά βάση αηδία να αγγίξεις, είχε πει ένας γερμανός φιλόσοφος, αλλά στην προκειμένη περίπτωση η κυβέρνηση έχει καταφέρει να καταστήσει την αηδία συνώνυμο με την ευπρέπεια. Για όσους ακόμα αρνούνται να αποδεχθούν ότι αυτό που βλέπουν δεν συνάδει με την έννοια της «προοδευτικότητας»- για την οποία υποτίθεται ότι πασχίζει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ- θα ήταν χρήσιμο να γνωρίζουν ότι όταν η «αηδία» χρησιμοποιείται προκειμένου να υπερτονίσει την «εντιμότητα», υποδηλώνει την πρόθεση όσων την επικαλούνται να θέσουν ένα διαχωριστικό όριο μεταξύ των «εντός» και των «εκτός» μιας κυβερνητικής ελίτ.

Όπερ εστί μεθερμηνευόμενον η «εντιμότητα» μέχρι… αηδίας αποτελεί προνόμιο της κυβέρνησης και δεν περισσεύει για τους υπόλοιπους. Τουτέστιν καλώς πήρε καταναλωτικό δάνειο ο Πολάκης, καλώς τηλεφώνησε στον Στουρνάρα, καλώς τον ηχογράφησε, και καλώς εν συνεχεία ανακάλεσε και επικαλέστηκε τη… μνήμη του προκειμένου να μεταφέρει αυτολεξεί τον διάλογο με τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος. Όλα καλώς καμωμένα μέχρι… αηδίας. Ακόμα και η απειλή προς τον Σουρνάρα ότι έχει τρεις μέρες προθεσμία διαφορετικά θα πάει στο γραφείο του!

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι με αυτά που συμβαίνουν η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να είναι μέλος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το γεγονός όμως ότι συμβαίνουν σημαίνει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει συναίσθηση του πραγματικού προβλήματος που θα κληθεί σε λίγους μήνες να διαχειρισθεί και αφορά την ίδια την υπόστασή της. Κι αυτό γιατί στην Ελλάδα δεν υπάρχει κράτος δικαίου, ή αν προτιμάτε το κράτος δικαίου αφέθηκε (και) με δική της ευθύνη στα χέρια των μέχρι… αηδίας εντίμων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Σε τελευταία ανάλυση τι σόϊ δημοκρατία έχουμε; Να ένα ερώτημα στο οποίο θα θέλαμε να ακούσουμε τι έχει να πει ο μέχρι… αηδίας «προοδευτικός» πρωθυπουργός, αλλά και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Γιατί, ανεξαρτήτως ποσού δανείου, οι πυλώνες της Δημοκρατίας πάνω στους οποίους βασίζεται το κράτος δικαίου είναι το Σύνταγμα, οι νόμοι και η συνείδηση του πολίτη. Όταν το Σύνταγμα αγνοείται ή γίνεται «λάστιχο, όταν οι νόμοι παραβιάζονται και όταν η συνείδηση απεμπολείται, τότε δεν υπάρχει κράτος δικαίου. Και αυτό έχει θεσμική υποχρέωση να το υπερασπισθεί ο Προκόπης Παυλόπουλος ενθυμούμενος τα λόγια του Ελευθέριου Βενιζέλου: «Οι πολιτισμένοι λαοί κερδίζουν την εξουσία με την ψήφο των πολλών, κυβερνώνται με την ικανότητα των ολίγων και μεγαλουργούν με την πνοή του ενός».