Κοροϊδία: Ο Μητσοτάκης παραπέμπει τον… Σημίτη, για να σώσει τον Βορίδη!

Έστυψε επίμονα το κεφάλι του, άκουσε τους «φιλελεύθερους» και «μεταρρυθμιστές» συμβούλους του (αλλά σε απόλυτη σύμπνοια με τους ακροδεξιούς υπουργούς του) και ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρήκε τη «λύση» για τις παρανομίες στις κοινοτικές επιδοτήσεις: θα… παραπέμψει τον (πεθαμένο) Κώστα Σημίτη, για να σώσει το πολύτιμο ακροδεξιό του Μάκη Βορίδη.

Ευτυχώς, ο νυν πρωθυπουργός δεν έφτασε στον Ανδρέα Παπανδρέου(1981) ή τον Κωνσταντίνο Καραμανλή(1974). Σταμάτησε στο 1998, με το πρόσχημα ότι τότε ιδρύθηκε ο περίφημος ΟΠΕΚΕΠΕ. Δεν θα μπορέσουν βέβαια οι βουλευτές της ΝΔ να «εξετάσουν» ούτε τον Σημίτη ούτε μερικούς από τους υπουργούς Γεωργίας της εποχής (είναι μακαρίτες πια οι άνθρωποι), αλλά τι τους νοιάζουν αυτά; Αλλού αποσκοπούν.

Η χθεσινή απόφαση του πρωθυπουργού αποτελεί πρόκληση για την κοινή γνώμη και κοροϊδία προς την κοινή λογική. Και έχει βασικό στόχο να αποκλειστεί οποιαδήποτε πιθανότητα να παραπεμφθεί για τα σκάνδαλο ο κ. Βορίδης, εξέχον μέλος της ομάδας των ακροδεξιών της ΝΔ. Ας δούμε τα δεδομένα:

Πρώτον, παρά την πρόσφατη «ηρωϊκή» δήλωσή του (29 Ιουνίου) «από εμένα δεν θα ακούσετε κανένα συμψηφισμό με το παρελθόν», λίγες μέρες αργότερα ο κ. Μητσοτάκης κάνει ακριβώς αυτό. Διαχέει τις ευθύνες σε βάθος 27 χρόνων, έτσι ώστε να μην καταλογιστεί καμιά ευθύνη σε κανέναν. Διότι είναι, προφανώς, αστειότητα να ψάχνουν οι βουλευτές τι γινόταν πριν από 27, 20 ή 15 χρόνια. Διότι αυτό έχει μόνο ακαδημαϊκό ενδιαφέρον, δεν υπάρχουν ευθύνες, έχουν παραγραφεί. Οι μόνες ευθύνες που μπορούν να καταλογιστούν είναι των τελευταίων ετών για δικούς του υπουργούς. Και αυτές επιχειρεί να κουκουλώσει.

Δεύτερον, ο κ. Μητσοτάκης πετάει στα σκουπίδια τη δικογραφία της ευρωπαϊκής εισαγγελίας, η οποία «σκόνταψε» πάνω στα ονόματα των δικών του Βορίδη και Αυγενάκη.

Τρίτον, ο κ. Μητσοτάκης δε τολμά να κάνει ούτε αυτό που έκανε στην υπόθεση των Τεμπών, δηλαδή την «εθελοντική» παραπομπή των Τριαντόπουλου και Καραμανλή. Η θεωρία του «φυσικού δικαστή» πετάγεται κι αυτή στα σκουπίδια. Διότι ο Βορίδης δεν την αποδέχεται και το είχε διαμηνύσει urbi et orbi.

Τέταρτον, αυτό είναι και το ξεχωριστό πολιτικό στοιχείο του σημερινού σκανδάλου. Ο κ. Μητσοτάκης και οι δικοί του μπορεί να «θυσίασαν» έναν Καραμανλή(υπερβολικό το ρήμα «θυσίασαν», ένα πλημμέλημα αντιμετωπίζει), αλλά ένας Βορίδης είναι ανέγγιχτος. Δεν δέχεται να παραπεμφθεί ούτε κάν για πλημμέλημα.

Και ο κ. Μητσοτάκης υποκύπτει. Προφανώς, οι «φραπέδες και οι «χασάπηδες» έδρασαν μόνοι τους, τα εκατομμύρια μοιράστηκαν σε απατεώνες μόνα τους, δεν υπέγραψε και δεν αποφάσισε ούτε ο Βορίδης ούτε κάποιος άλλος. Οι εγκληματικές ομάδες, που αναφέρει στη δικογραφία η ευρωπαϊκή εισαγγελία, ήταν τάγματα αγγέλων. Ουδεμία παρανομία έχει διαπραχθεί, όλοι οι υπουργοί του είναι αθώες περιστερές.

Ο κ. Μητσοτάκης είναι όμηρος τη ακροδεξιάς ομάδας της ΝΔ. Έκανε υπουργό Μετανάστευσης τον Πλεύρη με το επιβαρυμένο ρατσιστικό παρελθόν και δεν τρέχει τίποτα με το σημερινό μισανθρωπισμό του.

Και τώρα υποκύπτει στον πολιτικό εκβιασμό του Βορίδη και φτιάχνει μια Επιτροπή, η οποία θα ασχολείται με το 1998, για να κουκουλωθούν οι-κατά τον εισαγγελέα- εγκληματικές πράξεις των τελευταίων έξι δικών του κυβερνητικών χρόνων.

Ο ορισμός τη ατιμωρησίας, όπως τον έχει περιγράψει ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σο: «Η κυβέρνηση είναι αδίστακτη, γιατί τίποτα δεν είναι τόσο αδίστακτο όσο η ατιμωρησία»…