O Καρλ Λιούις αποκάλυψε γιατί αποσύρθηκε μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα

O Καρλ Λιούις ήταν το πρόσωπο που όλοι περίμεναν να δουν στους αγώνες ταχύτητας και το άλμα εις μήκος, σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις του πλανήτη, από το 1979 έως το 1996, όταν εγκατέλειψε.

Η συλλογή του περιλαμβάνει 9 χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια, ένα ασημένιο και 10 σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα -εκ των οποίων τα 8 ήταν χρυσά-, στους αγώνες ταχύτητας και το άλμα εις μήκος, με τις επιδόσεις του και τις επιτυχίες του να του δίνουν το παρατσούκλι «ο γιος του ανέμου».

Το όνομα του υπήρχε στη λίστα με το σκάνδαλο κάλυψης περιπτώσεων ντόπινγκ που “τάραξε” την παγκόσμια σκηνή του στίβου τη δεκαετία του ’90.

Αναγνώρισε πως τρία τεστ που έκανε στα προκριματικά των ΗΠΑ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1988 ήταν θετικά και μάλιστα, το 1993 είχε δηλώσει «ποιος νοιάζεται αν απέτυχα σε τεστ για ντόπινγκ; Eκατοντάδες απέτυχαν. Όλοι είχαν την ίδια μεταχείριση».

Εγκατέλειψε τους αγωνιστικούς χώρους μετά τους Αγώνες της Ατλάντα, το 1996 ενώ ήταν 35 ετών και φαινόταν να μπορεί να κερδίσει και άλλα μετάλλια.

Στο Undeniable του Νταν Πάτρικ εξήγησε γιατί έβαλε εκεί την τελεία.

«Ένιωθα πως μπορώ να νικήσω. Δεν ήμουν σίγουρος, αλλά αυτό πίστευα και δεν έβλεπα κάποιον να έχει την απαραίτητη αυτοπεποίθηση. Το ενδιαφέρον στοιχείο είναι πως βγήκα στον αγωνιστικό χώρο και στα προκριματικά συμμετείχαν 40 άνθρωποι -σε δυο σειρές των 20.

Στην ανακοίνωση του ονόματος μου, το κοινό που πρόσφερε ένα standing ovation. Αυτό ήταν κάτι πολύ συναισθηματικό για εμένα, καθώς ήμουν το αουτσάιντερ, ήταν η δεύτερη ευκαιρία μου στην Αμερική και όλο το στάδιο με στήριζε. Ένιωθα την ένταση. To πρώτο άλμα δεν ήταν ιδιαίτερα καλό, το δεύτερο ήταν άκυρο και βρέθηκα στην 11η θέση, πριν βρεθώ στην 14η, ενώ είχα ένα άλμα.

Ήμουν στο διάδρομο και σκεφτόμουν πως ξέρω τι πρέπει να κάνω, ότι είμαι οκτώ φορές χρυσός Ολυμπιονίκης και αν έχω τη “φλόγα” μέσα μου σήμερα, θα γράψω την τελευταία μου ιστορία».

Όσο διηγείτο την στιγμή, βούρκωσε. Ο δημοσιογράφος τον ρώτησε γιατί η στιγμή παραμένει βαθιά συναισθηματική.

Είπε «γιατί περνάω από τα συναισθήματα όλης μου της καριέρας, από τότε που ήμουν το παιδί της διπλανής πόρτας, το οποίο αγαπούσαν όλοι, έως την εξέλιξη μου στον κακό της υπόθεσης, τα παγκόσμια ρεκόρ και το “είναι ένας γέρος που έχει τελειώσει”, πριν τους προκριματικούς που έγινα ο τύπος που μπορεί να τα καταφέρει και με στήριζαν ξανά. Όλα αυτά τα έζησα στην 12ετη Ολυμπιακή μου εμπειρία.

Κάνω το άλμα λοιπόν, ήταν έγκυρο και είχα περάσει το όριο. Ο κόσμος ξέσπασε σε χειροκροτήματα και ιαχές, όταν ανακοινώθηκε από τα μεγάφωνα πως ήμουν στην 1η θέση. Ήξερα πως οι φίλαθλοι σκέφτονται πως τα κατάφερα, αλλά είμαι 35, οπότε κανείς δεν μπορούσε να ξέρει τι ξημερώνει».

Το “αύριο” είχε ένα ακόμα Ολυμπιακό μετάλλιο.

«Όταν κατέβηκα από το βάθρο, ήξερα πως δεν θα ξανακάνω άλμα. Δεν είχα την παραμικρή θέληση και δεν ξαναπήδηξα ποτέ. Πιθανότατα να είμαι ο πιο τυχερός αθλητής που μπορεί να φανταστεί κανείς. Ήταν ένα walk-off. Έκανα μετά, κάποιες εμφανίσεις σε αγώνες ταχύτητας, γιατί ήταν μια καλή ευκαιρία να πάρω τις τελευταίες μου επιταγές, αλλά δεν ήθελα να διαγωνιστώ ποτέ ξανά σε επίσημη διοργάνωση».