Λούβρο: Αποκαλύφθηκε ο μυστηριώδης περαστικός με το καπέλο που έγινε viral

Όταν ο 15χρονος Pedro Elias Garzon Delvaux συνειδητοποίησε ότι μια φωτογραφία του στο Λούβρο την ημέρα της κινηματογραφικής ληστείας είχε συγκεντρώσει εκατομμύρια προβολές, η πρώτη του αντίδραση δεν ήταν να αποκαλύψει την ταυτότητά του στο διαδίκτυο. Ακριβώς το αντίθετο.

Ο Pedro, οπαδός του Σέρλοκ Χολμς και του Ηρακλή Πουαρό, που ζει με τους γονείς και τον παππού του στο Rambouillet, 30 χιλιόμετρα από το Παρίσι, αποφάσισε να αφήσει για λίγο ακόμα να πλανάται το μυστήριο γύρω από τη φυσιογνωμία του.

Καθώς οι θεωρίες για τον κομψό με το αριστοκρατικό ντύσιμο και το καπέλο έκαναν θραύση (ντετέκτιβ, AI) αποφάσισε να παραμείνει σιωπηλός και να παρακολουθεί. «Δεν ήθελα να πω αμέσως ότι ήμουν εγώ», είπε. «Με αυτή τη φωτογραφία υπάρχει ένα μυστήριο, οπότε πρέπει να το κάνεις να διαρκέσει».

Ο Pedro είναι ένας έξυπνος έφηβος που βρέθηκε, τυχαία, στο επίκεντρο μιας ιστορίας, που κίνησε το παγκόσμιο ενδιαφέρον.

Η εικόνα που τον έκανε διάσημο προοριζόταν να τεκμηριώσει μια σκηνή εγκλήματος.

Τρεις αστυνομικοί ακουμπούν σε ένα όχημα, που μπλοκάρει την είσοδο του Λούβρου, λίγες ώρες μετά την έφοδο ληστών και την αρπαγή πολύτιμων ιστορικών κοσμημάτων.

Στα δεξιά, μια μοναχική φιγούρα, με κοστούμι, κουμπωμένο γιλέκο σε συνδυασμό με την καμπαρντίνα. Ο “άντρας με τη φεντόρα”, όπως τον αποκαλούσαν οι χρήστες λόγω του καπέλου που φορούσε, παρουσιάστηκε στα social media ως ντετέκτιβ “παλαιάς σχολής”, ως διαφήμιση του Netflix ή ακόμα και ως προϊόν τεχνητής νοημοσύνης.

 

“Στη φωτογραφία, είμαι ντυμένος περισσότερο σαν να είμαστε στη δεκαετία του 1940, ενώ βρισκόμαστε στο 2025. Υπάρχει μια αντίθεση” είπε ο ίδιος.

Η πραγματική ιστορία ήταν απλή. Ο Πέδρο, η μητέρα του και ο παππούς του είχαν έρθει να επισκεφθούν το Λούβρο.

«Θέλαμε να πάμε στο Λούβρο, αλλά ήταν κλειστό», είπε. «Δεν ξέραμε ότι είχε γίνει ληστεία». Ρώτησαν τους αστυνομικούς γιατί οι πύλες ήταν κλειστές. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, ο φωτογράφος του AP, Thibault Camus, που καταγράφει τον κλοιό ασφαλείας, έπιασε τον Pedro εν κινήσει.

«Όταν τραβήχτηκε η φωτογραφία, δεν το ήξερα», είπε ο Pedro. «Απλά περνούσα από εκεί». Τέσσερις μέρες αργότερα, μια γνωστή του έστειλε μήνυμα: “εσύ είσαι αυτός;”. «Μου είπε ότι είχε 5 εκατομμύρια προβολές. Ήμουν λίγο έκπληκτος», δήλωσε.

Η μητέρα του τον πήρε τηλέφωνο, για να του πει ότι “φιγούραρε” στους New York Times. «Δεν συμβαίνει κάθε μέρα», είπε. Ξαδέλφια από την Κολομβία, φίλοι από την Αυστρία, φίλοι της οικογένειας και συμμαθητές του έστειλαν screenshots και τον έπαιρναν τηλέφωνο να σχολιάσουν αυτό το απίθανο κλικ.

“Οι άνθρωποι μου έλεγαν: «Έχεις γίνει σταρ». Ήμουν έκπληκτος που με μια μόνο φωτογραφία μπορείς να γίνεις viral σε λίγες μέρες” σημείωσε ο ίδιος.

Η εμφάνιση που συγκλόνισε δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους δεν είναι ένα κοστούμι που φτιάχτηκε για μια επίσκεψη σε μουσείο. Ο Pedro άρχισε να ντύνεται έτσι πριν από λιγότερο από ένα χρόνο, εμπνευσμένος από την ιστορία του 20ού αιώνα και τις ασπρόμαυρες εικόνες πολιτικών με κοστούμια και φανταστικών ντετέκτιβ.

«Μου αρέσει να είμαι κομψός», είπε. «Πάω στο σχολείο έτσι».

Και το καπέλο; Όχι, αυτό είναι δικό του τελετουργικό. Η φεντόρα προορίζεται για τα Σαββατοκύριακα, τις διακοπές και τις επισκέψεις σε μουσεία.

Η μητέρα του, Félicité Garzon Delvaux, μεγάλωσε σε ένα μουσείο-παλάτι του 18ου αιώνα, κόρη ενός επιμελητή και ενός καλλιτέχνη και συχνά πηγαίνει τον γιο της σε εκθέσεις. «Η τέχνη και τα μουσεία είναι χώροι διαβίωσης», είπε. «Η ζωή χωρίς τέχνη δεν είναι ζωή».

Για τον Pedro, η τέχνη και οι εικόνες ήταν μέρος της καθημερινής ζωής. Έτσι, όταν εκατομμύρια άνθρωποι ανέπτυξαν ιστορίες με ένα μόνο καρέ ,με τον ίδιο να φοράει φεντόρα δίπλα σε ένοπλους αστυνομικούς στο Λούβρο, αναγνώρισε τη δύναμη της εικόνας και άφησε τον μύθο να συνεχιστεί

Παρέμεινε σιωπηλός για αρκετές ημέρες, και στη συνέχεια άλλαξε το Instagram του από ιδιωτικό σε δημόσιο.

«Οι άνθρωποι έπρεπε να προσπαθήσουν να βρουν ποιος είμαι», είπε. «Τότε ήρθαν οι δημοσιογράφοι και τους είπα την ηλικία μου. Ήταν εξαιρετικά έκπληκτοι».

Είναι χαλαρός για ό,τι κι αν του επιφυλάσσει το μέλλον. «Περιμένω να με καλέσουν για ταινίες», είπε χαμογελώντας. «Αυτό θα ήταν πολύ αστείο».