Οι Soulwax μαγειρεύουν ξανά, o Four Tet έχει έναν καινούριο φίλο κι ο Barry ακόμα να μάθει κολύμπι…

Υπάρχει ζωή μετά τον ορυμαγδό της Rosalía; Υπάρχει κι άλλη μουσική ή μας τελείωσε στη νιοστή ανάλυση για το «φαινόμενο» και τη σημασία του στην εξέλιξη της μοντέρνας λαϊκής κουλτούρας;

Όλο και κάτι θα βρούμε.

Αυτήν την εβδομάδα πάμε ηλεκτρονικά, λίγο -τόσο δα- leftfield. Οι αγαπημένοι 2 Many DJs σε νέο άλμπουμ, ο Four Tet έχει καινούριο φίλο, το εργοστάσιο του balearic δεν σταματά να βγάζει ατμοσφαιρικά κοσμήματα κι ο Barry ακόμα να μάθει να κολυμπά…

A SIDE

Soulwax, All Systems Are Lying
(Deewee, 2025)

Αν χρειάζεται να ξέρει κανείς μια μόνο ιστορία για να καταλάβει τους αδελφούς Stephen και David Dewaele (που στο ξεκίνημά τους λέγονταν Flying Dewaele Brothers, έγιναν διάσημοι ως 2manydjs, έχουν ηχογραφήσει ως Die Verboten και πια έχουν μάλλον κασταλλάξει ως Soulwax) είναι η εξής: Το 2018 τους ζήτησαν από το BBC Radio 1 να ηχογραφήσουν ένα dj set για να συμπεριληφθεί στην περίφημη σειρά Essential Mix που μεταδίδεται τα μεσάνυχτα κάθε Σαββάτου από το 1993 κι έπειτα. Τα αδέρφια θεώρησαν καλή ιδέα να στείλουν μια ώρα μουσικής, στην οποία ο μοναδικός στίχος που ακουγόταν ήταν η λέξη “essential”. Όταν έλαβαν το αρχείο οι παραγωγοί της εκπομπής τους ζήτησαν και τη λίστα με τα τραγούδια, για να συνειδητοποιήσουν τότε και μόνο τότε ότι η μουσική ήταν ολοκαίνουρια. Τα αδέρφια είχαν φτιάξει μέσα σε λίγες μέρες ένα ολόκληρο άλμπουμ για να ανταποκριθούν στην υψηλή περίσταση. 

Αν δεν είστε μυημένοι στο σύμπαν τους και μπερδευτήκατε με τις παραπάνω ταυτότητες, μερικές σύντομες συστάσεις. Γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στη Γάνδη, έδρα του ιστορικού φεστιβάλ I Love Techno και του θρυλικού label R&S Records. Γιοι του dj Zaki, ενός διάσημου ραδιοφωνικού παραγωγού (ας τον πούμε “Βέλγο Γιάννη Πετρίδη”), ανατράφηκαν σε ένα περιβάλλον χιλιάδων βινυλίων – η συλλογή τους σήμερα πρέπει να ξεπερνά τις 100.000. Άρχισαν τα dj sets για να μη βαριούνται στις περιοδείες και το 2002 η συλλογή τους As Heard on Radio Soulwax Pt.2 ανακηρύχθηκε από τους New York Times «καλύτερο pop άλμπουμ της χρονιάς» – ήταν η επιβράβευσή τους για τα ευφάνταστα mash-ups π.χ. Stooges με Salt ‘n’ Pepa και Peaches με Velvet Underground, τα οποία εγκατέλειψαν όταν έγιναν μόδα για όλους. Τα δίδυμα άλμπουμ Any Minute Now και Nite Versions (2004) ήταν το peak των δικών τους παραγωγών. Έκτοτε περιοδεύουν, πότε ως μπάντα και πότε ως dj δίδυμο (ή ως Despacio μαζί με τον James Murphy), έχουν υπογράψει μερικά από τα καλύτερα remixes όλων των εποχών (από τους LCD Soundsystem στον DJ Shadow), έχουν κάνει μουσική για ταινίες, η αισθητική πρωτοπορία τους είναι πάντα αξιοσημείωτη (θυμηθείτε εκείνο το εκπληκτικό video tribute στον Bowie).

Φέτος, 55 και 50 αντίστοιχα, επιστρέφουν στην πρωινή τους δουλειά ως γκρουπ με τον πρώτο «κανονικό» δίσκο τους από το 2017. Και κάνουν αυτό που έκαναν πάντα: φτιάχνουν ένα -στην ουσία του- ροκ άλμπουμ, με βάση τα synths και χωρίς παραδοσιακά ροκ όργανα πλην των live drums. Έτσι κι αλλιώς ελάχιστοι έχουν καταφέρει με το σύνολο του έργου τους να γεφυρωσουν αυτούς τους δύο κόσμους, όσο οι Βέλγοι αδελφοί. 

To All Systems Are Lying είναι ένας χείμαρρος electro ενέργειας που σε πιάνει εξαρχής απ’ τον λαιμό. Μετά το εισαγωγικό mantra του “Pills and People Are Gone” (που ακούγεται σαν ολιγόλογος αποχαιρετισμός στο πάρτυ που κάποια στιγμή τελειώνει), το “Run Free” είναι η πρώτη σπουδαία στιγμή – ένας disco punk δυναμίτης βγαλμένος από τις καλύτερες μέρες των φίλων τους στη DFA (το μόνο κακό: αν ακούσετε την club friendly “Nite Version” του κομματιού, δε θα μπορείτε να ξαναγυρίσετε στο original). Το άλμπουμ ξεδιπλώνεται, ανάμεσα σε ιντερλούδια και γέφυρες, κάθε δύο τρία κομμάτια το κεφάλι κοντοστέκεται και γυρίζει: τα πιτσαρισμένα φωνητικά πίσω από το ρομποτικό funk στο “New Earth Time” φέρνουν στο μυαλό την κορυφή που είχε πιάσει πριν 20 χρόνια ο Vitalic με το OK, Cowboy/ στο “Give Me A Reason” που πέφτουν λίγο οι τόνοι, το μυαλό πάει στο κύκνειο άσμα των Daft Punk/ με τίτλους κομματιών όπως το ομώνυμο “All Systems Are Lying”, “Constant Happiness Machine” και “The False Economy” οι αδελφοί διατυπώνουν και το (σχετικά) επιφανειακό σχόλιό τους για την (απόλυτα) επιφανειακή μοντέρνα ψηφιακή κουλτούρα. 

Το All Systems Are Lying δεν εισηγείται καμιά πρωτοπορία. Είναι φτιαγμένο με τα ίδια υλικά που οικοδόμησαν το σύμπαν των Soulwax στα 00s, για την ακρίβεια δημιουργεί (ίσως όχι άθελά του) και μια νοσταλγία τύπου “party like it’s 2007 again”. Είναι όμως κάτι τόσο οικείο για όσους τους παρακολουθούμε, τόσο στις πρωινές όσο και στις νυχτερινές αναζητήσεις τους εδώ και περίπου 25 χρόνια, φτιαγμένο από δύο τύπους που ξερουν «καντάρια μπάλα». Κι όσο κι αν το σύνολο των 46 λεπτών μοιραία δεν στέκεται στο ίδιο ύψος, ίσως γιατί οι ίδιοι είναι καλύτεροι (όπως δηλώνουν συχνά στις συνεντεύξεις τους) στο «να αποδομούν, να αφαιρούν και να καταστρέφουν», μια synth line που θυμίζει Kraftwerk εδώ, ένα vocal εφε που παραπέμπει σε Depeche Mode εκεί και μια γενικότερη αίσθηση ότι στον δρόμο της ακρόασης βρίσκονται πολλά κομμάτια από την έλικα του μουσικού μας DNA φτάνει και περισσεύει. 

Κανείς δεν μπορεί να πει όχι στις electro βάφλες των Soulwax.

Ακούστε το All Systems Are Lying

 

B SIDE

Good Block, Window
(Good Block, 2025)

«Ο καλύτερος δίσκος του 2025 που ακόμα δεν έχετε ακούσει».

Και τώρα που ίσως απέκτησα την προσοχή σας, ας μιλήσουμε για αυτό το δίδυμο από το Λονδίνο που διατηρεί ως τώρα ευλαβικά την ανωνυμία του (αν και τα ονόματα. A Watson & Richard Foe, υπάρχουν στη σελίδα τους στο Discogs). Ξέρουμε ότι είναι visual artists, ότι αραιά και πού παίζουν σε πάρτι κι ότι κυκλοφορούν σποραδικά τη μουσική τους εδώ και 5-6 χρόνια κατά βάση στο δικό τους ομώνυμο label.

Αυτό που δεν ξέραμε είναι ότι είχαν ένα τέτοιο άλμπουμ να παραδώσουν. Ένα σύνολο δέκα ηλιόλουστων κομματιών με τόσες πολλές, και διαφορετικές μεταξύ τους, επιρροές για έμπνευση που μοιραία τους τοποθετούμε κάτω από την ομπρέλα που (δημιουργήθηκε ακριβώς για να) τα χωράει όλα: “Balearic”.

Στο Window: είναι βαριά η σκιά του dub αλλά και οι αέρινες παραγωγές του Trevor Horn (που θα σας κάνουν να αναπολήσετε/ανακαλύψετε την ιστορική ΖΤΤ Records από τα early 80s) / γίνεται αναπαράσταση της τελετής παράδοσης-παραλαβής από τον William Orbit στον Andrew Weatherall, εκεί κάπου στα 90s / το breakbeat από το italo μπορεί να απέχει ελάχιστα λεπτά / το ίδιο και το Νότιο Λονδίνο με την Ιμπίθα / η διάθεση παραμένει αβίαστα χαλαρή για 57 λεπτά της ώρας, τόσο που θα αρχίσετε να κανονίζετε τις καλοκαιρινές διακοπές του 2027 (υποθέτω για το 2026 έχετε ήδη κλείσει). 

Στη θέση της σημερινής playlist, μερικά inspo tracks που οι ίδιοι οι Good Block επέλεξαν αντί να δώσουν συνεντεύξεις εξηγώντας το άλμπουμ τους – δείτε παρακάτω…

Ακούστε το Window

 

 

 

18 κομμάτια που συνθέτουν το μουσικό σύμπαν από το οποίο προέκυψε το εξαιρετικό ντεμούτο άλμπουμ των Good Block