Η τραγωδία της Ουκρανίας: Αν άκουγαν τον Κίσινγκερ το 2014…

Αν ο πόλεμος στην Ουκρανία λήξει με τους όρους που προβλέπει το σχέδιο του Τραμπ, δηλαδή με ουσιαστική παράδοση του Ζελένσκι στον εισβολέα Πούτιν, θα έχει επιβληθεί ο παγκόσμιος κυνισμός και επιβεβαιωθεί η πανάρχαια ρήση «ουαί τοις ηττημένοις».

Μια χώρα που δέχτηκε εισβολή θα υποχρεωθεί σε ταπεινωτική συνθηκολόγηση, παρά τις υποσχέσεις του δυτικού (και υποτίθεται ελεύθερου) κόσμου ότι «είναι στο πλευρό της» και «στο τέλος θα νικήσει».

Και το καίριο ερώτημα που σήμερα τίθεται περισσότερο παρά ποτέ είναι αν η εισβολή αυτή θα μπορούσε να αποφευχθεί και η Ουκρανία να μη ζήσει την τραγωδία που ήδη ζει. Ασφαλής απάντηση δεν μπορεί να δοθεί και δεν είναι καλό να παριστάνουμε τους μετά Χριστόν προφήτες. Όμως, υπάρχουν ορισμένα γεγονότα του παρελθόντος που αποδείχτηκαν καθοριστικά και αποδεικνύουν τις ευθύνες όσων τα άφησαν να εξελιχθούν και να διευκολύνουν τους μετέπειτα σχεδιασμούς της Ρωσίας του Πούτιν.

1. Όταν το 1989 κατέρρευσε το ανατολικό μπλοκ και διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση, η Δύση, δηλαδή ουσιαστικά οι Αμερικανοί, κατελήφθη από την αλαζονεία της παντοδυναμίας και πίστεψε ότι ο μονοπολικός κόσμος θα έμενε έτσι για πάντα.
2. Έτσι, αποφάσισαν να κυκλώσουν στρατιωτικά τη Ρωσία, αθετώντας την υπόσχεση που είχαν δώσει στον τελευταίο σοβιετικό ηγέτη Μιχαήλ Γκορμπατσόφ ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκτεινόταν ανατολικά. Έγινε ακριβώς το αντίθετο, έφτασε σχεδόν σε όλες τις πρώην χώρες της ΕΣΣΔ.
3. Τότε μπορεί να χάθηκε η μεγάλη ευκαιρία να ενταχθεί η Ρωσία στο διεθνές σύστημα ασφαλείας. Όπως έχει πει ένας πρώην γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, ο Πούτιν στην αρχή της θητείας του είχε προτείνει να ενταχθεί η Ρωσία στη Συμμαχία. Αλλά η αλαζονική Δύση δεν εκμεταλλεύθηκε την ευκαιρία.
4. Η συνεχής επέκταση του ΝΑΤΟ ανατολικά οδήγησε τους πιο έμπειρους και σώφρονες Αμερικανούς διπλωμάτες να προειδοποιήσουν για τις συνέπειες. Μεταξύ τους ο Χένρι Κίσινγκερ, ο οποίος είπε το 2014 ειδικά για την Ουκρανία: «Το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να φτάσει στην Ουκρανία, οι Ρώσοι δεν θα το αποδεχτούν και θα ξεσπάσει πόλεμος». Τον αγνόησαν. Και ήρθε η τραγική επιβεβαίωσή του.
5. Λίγο πριν από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία (2022) ο Ζελένσκι πήγε στη διάσκεψη ασφαλείας του Μονάχου και ζήτησε μετ’ επιτάσεως την ένταξη της χώρας του στο ΝΑΤΟ. Αλλά δεν αρκέστηκε σε αυτό. Μίλησε για την ανάγκη να φιλοξενήσει η χώρα του και δυτικά πυρηνικά όπλα. Και δεν βρέθηκε ούτε ένας δυτικός να τον προειδοποιήσει ότι ήταν σαν να άναβε το φιτίλι της εισβολής. Εκτός αν οι δυτικοί πίστευαν ότι ο Πούτιν θα τα άφηνε όλα αυτά να περάσουν έτσι. Και για μεν τους Ευρωπαίους μπορεί να ισχύει η δικαιολογία της αφέλειας, αλλά για τους Αμερικανούς όχι. Αυτοί ήξεραν τι θα γίνει και απλώς υπολόγιζαν ότι ο πόλεμος θα αποδυνάμωνε τον Πούτιν και μπορεί να οδηγούσε στην πτώση του. Στόχος τους ήταν να εξοντώσουν οικονομικά τη Ρωσία και ουσιαστικά οδήγησαν στην καταστροφή την Ουκρανία.

Από τις εγκληματικές και προβοκατόρικες επιλογές των προκατόχων του Αμερικανών προέδρων, φτάσαμε στον επιδεικτικό κυνισμό του Τραμπ που εκβιάζει και απειλεί τον δύσμοιρο Ζελένσκι, ζητώντας του να γίνει ουσιαστικά ένα είδος δωσίλογου.

Αν το σχέδιο Τραμπ εφαρμοστεί, μια χώρα θα ακρωτηριαστεί, το διεθνές δίκαιο (αν υπάρχει ακόμη κάτι τέτοιο) θα γίνει εντελώς κουρέλι και οι νέοι (επίδοξοι) εισβολείς θα κοιτάζουν γύρω τους για να δουν πού είναι τα θύματά τους.

Δεν είναι πρωτόγνωρα αυτά. Αλλά στην περίπτωση της Ουκρανίας συναντήθηκαν:

• Η υπερφίαλη και αλαζονική Δύση με τα εγκληματικά λάθη της
• Τα φουσκωμένα μυαλά και η αφέλεια (;) του Ζελένσκι που πίστεψε λόγια και υποσχέσεις που του έδιναν αφειδώς. Και, φυσικά
• Οι, έτσι κι αλλιώς, ωμοί υπολογισμοί του Πούτιν, για τους οποίους ουδείς μπορεί να πει «δεν ήξερα».

Όπως θα έλεγε ο Μέτερνιχ, «όλα αυτά είναι κάτι περισσότερο από έγκλημα, είναι λάθη». Εγκληματικά λάθη…