Το σήριαλ δεν τελειώνει στην Ιθάκη

Προ ημερών, όταν ο οίκος αξιολόγησης Fitch αναβάθμισε, πάλι, την ελληνική οικονομία σε ΒΒΒ με σταθερές προοπτικές, ο πρώτος που θα έπρεπε να βγει για να πανηγυρίσει ήταν ο Αλέξης Τσίπρας. Όπως είχα επισημάνει και στην κριτική παρουσίαση του βιβλίου του Αλέξη Πατέλη, η ρύθμιση του χρέους που κατάφερε η κυβέρνηση Τσίπρα το 2018, άνοιξε το δρόμο στην ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας που τελικά κατάφερε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Χωρίς να έχει προηγηθεί αυτή η επιτυχία, τα πράγματα για την παρούσα κυβέρνηση θα ήταν πολύ δύσκολα.

Παρόλα αυτά όμως, ο κ.Τσίπρας, εκείνη την ημέρα, επέλεξε να προδημοσιεύσει το κεφάλαιο του βιβλίου του που αφορούσε τα γεγονότα του δημοψηφίσματος του 2015, ένα γεγονός που ξέρει πάρα πολύ καλά ότι ο κόσμος στον οποίο απευθύνεται σήμερα προσπαθεί να ξεχάσει ή δεν θα του συγχωρέσει ποτέ. Αντί να «διαφημίσει» μια μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησής του, επέλεξε να μας θυμίσει μια στιγμή πρωτόγνωρου, στα μεταπολιτευτικά χρονικά, διχασμού.

Πιο πολύ ως Ιανός- με δύο πρόσωπα- παρά ως περιπλανώμενος Οδυσσέας εμφανίζεται τον τελευταίο καιρό ο κ.Τσίπρας.

Από τη μία επιχειρεί να ανασκευάσει την εντύπωση του ερασιτεχνισμού που χαρακτήρισε τη διακυβέρνησή του με τις μέχρι τώρα σημαντικές δράσεις του ιδρύματός του και τη σκιώδη παρουσία δίπλα του σοβαρών ανθρώπων όπως ο Μιχάλης Καλογήρου, ο Γιώργος Χουλιαράκης, ο Βαγγέλης Καλπαδάκης και ο Νίκος Μαραντζίδης.

Από την άλλη υπάρχει και ο γνωστός κ.Τσίπρας «των διαγγελμάτων facebook» και του κ.Νίκου Μπίστη. Ποιος τα συμβουλεύει αυτά;

Εν έτει 2026 πλέον και μετά απ’όλα όσα έχει περάσει η χώρα από το 2010, συμπεριλαμβανομένης και της εμπειρίας της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο κ.Τσίπρας δεν έχει απλώς δικαίωμα αλλά διεκδικεί με αξιώσεις επιτυχίας, πιστεύω, μία δυναμική επιστροφή.

To βιβλίο που επέλεξε να γράψει λειτουργεί περισσότερο ως ψυχαναλυτική άσκηση αυτοκάθαρσης. Δηλαδή αφορά φορά πρωτίστως τον ίδιο και δευτερευόντως τους συντρόφους του στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι τον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς και του Κέντρου πράγμα που σημαίνει ότι θα «τον πάει» μέχρι ενός σημείου. Η ροή της ειδησεογραφίας είναι καταιγιστική και η κόπωση (δηλαδή η βαρεμάρα) επέρχεται γρήγορα. Ο χρόνος παραμένει ο καταλύτης κάθε καμπάνιας και ο κ.Τσίπρας θα κάψει γρήγορα το μερίδιο της προσοχής που του αναλογεί, αν και οι αντίπαλοί του, με πρώτη την κυβέρνηση, θα προσπαθήσουν να κρατήσουν στη δημοσιότητα το βιβλίο στο πλαίσιο της γνωστής εκστρατείας εκτροπής της προσοχής της κοινής γνώμης από τα κυβερνητικά καμώματα και κυρίως τα θηριώδη σκάνδαλα.

Σύντομα και είτε προχωρήσει στην ίδρυση κόμματος είτε όχι θα πρέπει να μας πει το όραμά του για τη χώρα. Με δικές του λέξεις και όχι με λόγια δανεικά από τις προεκλογικές ομιλίες του Κυριάκου Μητσοτάκη από το μακρινό 2018 και 2019, όπως έχει κάνει μέχρι τώρα.

Θα πρέπει, για παράδειγμα, να μας πει τι πρέπει να γίνει όταν το 2027 τελειώσουν τα λεφτά του Ταμείου Ανάκαμψης και θα μείνουμε πάλι «ρέστοι». Φυσικά και τις εξηγήσεις αυτές θα κληθούν να μας τις δώσουν όλοι αλλά το θέμα μας τώρα είναι ο κ.Τσίπρας.

Κι ας κλείσουμε με τούτο: Μπορεί στο σχολείο να διδασκόμαστε την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, μπορεί τις αντιλήψεις μας για όσα συμβολίζει η Ιθάκη να τις έχει σφραγίσει το ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη αλλά οι κύκλοι του έπους του Τρωικού Πολέμου είναι έξι και όχι δύο. «Το σήριαλ» μετά την επιστροφή στην Ιθάκη έχει κι άλλα επεισόδια που θέλουν τον ήρωα Οδυσσέα να ξαναφεύγει για ταξίδι στον τελευταίο κύκλο, την «Τηλεγόνεια», όπου ο ήρωας συναντά τη μοίρα του, όπως του την είχε ο αποκαλύψει ο μάντης Τειρεσίας, στη «Νέκυια», όταν κατέβηκε στον Κάτω Κόσμο. Ποια είναι αυτή; Ας ανοίξει το βιβλίο της τάξης του Γυμνασίου που διδαχτήκαμε την «Οδύσσεια» για να τη θυμηθεί.

Η ζωή δεν μιμείται βέβαια τα έργα της Αρχαίας Γραμματείας. Όμως, όποιος επιλέγει να περιγράψει την πορεία του με οδηγό τους συμβολισμούς τους, καλό είναι να τα ξέρει ολόκληρα και καλά.