Στέφανος Ντούσκος: “Έτρωγα παγάκια για να μείνω στα 70 κιλά”

Στην εκπομπή Happy Day μίλησε ο Στέφανος Ντούσκος, ο οποίος αναφέρθηκε στο απαιτητικό πρόγραμμα της κωπηλασίας, στις εξαντλητικές προπονήσεις, καθώς και στη δύσκολη περίοδο που βίωσε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016, όταν ήταν υποχρεωμένος να διατηρεί το βάρος του στα 70 κιλά.

Όπως περιέγραψε: “Στους Ολυμπιακούς του Ρίο το 2016, ήμουν στα 70 κιλά. Είμαι 1,87 ύψος. Έπρεπε κι έπρεπε να διατηρήσω το βάρος μου για να τρέξω. Αν είσαι 70,1 κόβεσαι. Κι ήμουν πλήρωμα μαζί με άλλους τρεις αθλητές για να μπορέσουμε να πάρουμε το όριο της βάρκας που ήταν 70″.

“Ζοριζόμουν πολύ, είχα 3% λίπος, δεν μπορούσα να χάσω κάτι άλλο. Έπρεπε να μην πίνω νερό, για να μπορέσω να μείνω, να τρώω παγάκια γιατί πεινούσα. Έτρωγα μία μπάρα την ημέρα“ εξομολογήθηκε ο γνωστός αθλητής.

“Φτάνεις σε μία απόγνωση. Γι’ αυτό και μετά είπαν στον προπονητή “εγώ τέλος, πάω βαριά κατηγορία, δεν μπορώ να το κάνω άλλο στον οργανισμό μου. Γιατί δεν είχα χαρά, δεν είχα τίποτα” σημείωσε και συμπλήρωσε:

“Επειδή δεν έτρωγα, δεν έπινα, ήμουν συνέχεια με το κεφάλι κάτω, δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν. Ήταν πολύ δύσκολη περίοδος. Ανησύχησαν και οι γονείς μου. Μου είπαν “σταμάτησέ το”. Ανησύχησαν πραγματικά”.

Για το Ολυμπιακό μετάλλιο ο ολυμπιονίκης της κωπηλασίας είπε: “Είναι κάτι μοναδικό, κάτι που δεν πίστευα ότι θα καταφέρω. Επειδή ήμουν αουτσάιντερ, δεν είχα κερδίσει ποτέ κάτι αντίστοιχο, πήγα κι είπα ότι θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Το να ακούς τον Εθνικό ύμνο είναι σπουδαίο”.

“Νιώθω ότι πρέπει για την Ελλάδα να τα δώσεις όλα, γιατί φοράς το εθνόσημο και όλοι οι Έλληνες σε παρακολουθούν, οπότε σού δίνουν δύναμη” συμπλήρωσε.

Αναφερόμενος στις δυσκολίες του αθλήματος που έχει επιλέξει, ο Στέφανος Ντούσκος εξομολογήθηκε τα εξής: “Απαιτεί οκτάωρη προπόνηση με την εθνική ομάδα καθημερινά. Γύρω στις 300 μέρες είμαστε κλεισμένοι εδώ στο Ολυμπιακό κωπλατοδρόμιο του Σχοινιά”.

“Οπότε φανταστείτε, είμαστε απομονωμένοι απ’ τον κόσμο, σηκωνόμαστε το πρωί, κάνουμε προπόνηση, τρώμε, κοιμόμαστε. Σηκωνόμαστε, κάνουμε προπόνηση ξανά, τρώμε, κοιμόμαστε και έτσι περνάνε οι 300 μέρες του χρόνου. Δηλαδή, όλη μας η ζωή είναι μόνο προπόνηση, φαγητό, ύπνος, προπόνηση, φαγητό, ύπνος. Τα ρεπό μας είναι μόνο Πέμπτη απόγευμα, Κυριακή απόγευμα, πολύ μετρημένα. Είμαστε εσώκλειστοι εδώ πέρα” περιέγραψε.