Οι πρώην “απειλούν” τον Μητσοτάκη, αφού δεν μπορούν οι νυν…

Η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη βρίσκεται στον έβδομο χρόνο της διακυβέρνησής της κι ένα περίεργο φαινόμενο βρίσκεται σε εξέλιξη. Κανένα από τα κόμματα που ακολουθούν δεν δείχνει ικανό να την απειλήσει και τον ρόλο αυτό φαίνεται να έχουν αναλάβει τέσσερις πρώην, δύο από τη δεξιά οικογένεια και δύο απέξω.

Για την πρώτη διαπίστωση δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, το λένε όλα τα στοιχεία. Η κυβέρνηση έχει υποστεί μεγάλη φθορά, η οποία πιστοποιήθηκε με το 28% της ΝΔ στις περσινές ευρωεκλογές και το επιβεβαιώνουν έκτοτε όλες οι δημοσκοπήσεις. Δεν μπορεί να ανακάμψει, η αυτοδυναμία όλο και απομακρύνεται και μεγαλώνει διαρκώς το άγχος για την επόμενη κυβερνητική θητεία της.

Παρόλα αυτά, η ΝΔ και ο κ. Μητσοτάκης δεν αισθάνονται καμιά απειλή για την πρωτιά τους. Τα κόμματα που ακολουθούν ανταγωνίζονται μεταξύ τους για τα ποσοστά τους παρά πλησιάζουν το πρώτο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, πού ήταν δεύτερος σε όλες τις προηγούμενες εκλογές, τείνει προς την εξαέρωση. Και ο άλλοτε μεγάλος χώρος που εκπροσωπούσε περιμένει τον Αλέξη Τσίπρα. Το ΠΑΣΟΚ είναι δημοσκοπικά δεύτερο, αλλά πολύ μακριά από τη ΝΔ. Έχει χάσει, εδώ και 15 χρόνια, τον αέρα του κόμματος εξουσίας και δεν έχει πρωθυπουργήσιμο αρχηγό.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, περισσότερη ζημιά προκαλούν στη ΝΔ του Μητσοτάκη δύο πρώην δικοί της, ο Κώστας Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς, οι οποίοι αμφισβητούν σχεδόν όλο το πλαίσιο της πολιτικής που ακολουθεί το κόμμα τους. Όποιο κι αν είναι το κίνητρό τους και παρά το γεγονός ότι και οι δύο ουσιαστικά δεν είναι ενεργοί πολιτικά με την κλασική έννοια του όρου, δεν είναι καθόλου αμελητέο να λένε ότι με κυβέρνηση του δικού τους κόμματος η δημοκρατία πάσχει: η Βουλή χειραγωγείται από την πλειοψηφία, η δικαιοσύνη δεν λειτουργεί ως ανεξάρτητη εξουσία, τα σκάνδαλα δεν ερευνώνται και οι συμπεριφορές των κυβερνώντων προκαλούν τους πολίτες. Όταν τέτοια λένε δυο πρώην πρωθυπουργοί του κόμματος που κυβερνά και η θεσμική αντιπολίτευση αδυνατεί να τα εκμεταλλευθεί, τότε οι πρώην εκτελούν ένα ρόλο που κανονικά δεν έχουν.

Σε αυτούς τους δύο πρώην προστίθεται κι ένας τρίτος, εκτός ΝΔ αυτός, αλλά με ιδιότυπη σχέση μαζί της. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος συγκυβέρνησε μαζί της και, λόγω της σφοδρής σύγκρουσή του με τον ΣΥΡΙΖΑ ,κατατασσόταν στους εν δυνάμει συμμάχους του κ. Μητσοτάκη. Όμως, τα τελευταία χρόνια άσκησε, περισσότερες από μία φορά, κριτική που «πονάει» το νυν πρωθυπουργό. Μάλιστα, η πρόσφατη συμμετοχή του σε κοινή εκδήλωση με τον κ. Καραμανλή παρουσία του κ. Σαμαρά και όσα αιχμηρά είπε προκάλεσαν αντιδράσεις από υποστηρικτές του κ. Μητσοτάκη που εντάσσονται στην ομάδα των αποκαλούμενων «ακροκεντρώων».

Στην τριάδα αυτήν των «πρώην», που προκαλούν μπελάδες στον κ. Μητσοτάκη, φαίνεται να προστίθεται ο Αλέξης Τσίπρας. Παρά το διοχευτευόμενο από το Μαξίμου προπαγανδιστικό  ισχυρισμό ότι η επανεμφάνιση Τσίπρα «είναι δώρο στον Μητσοτάκη», η πραγματικότητα δεν είναι αυτή. Διότι ο νυν πρωθυπουργός, εκτός από τη δεξιά αντιπολίτευση, μπορεί να αποκτήσει έναν υπολογίσιμο αντίπαλο στην αντιπολίτευση από τα αριστερά, που μέχρι τώρα δεν έχει.

Εν κατακλείδι: τέσσερις πρώην, με διαφορετικούς ρόλους και στοχεύσεις, φαίνεται να «απειλούν» τον νυν πρωθυπουργό περισσότερο από τα αντίπαλα κόμματα και τους αρχηγούς τους. Για τον κ. Μητσοτάκη μπορεί και να ισχύει αυτός ο αφορισμός Γάλλου καλλιτέχνη και συγγραφέα Ρολάν Τοπόρ: «Το παρελθόν πλησιάζει επικίνδυνα»…