Μητσοτάκης, Πιερρακάκης και σκορποχώρι: Πάλι δεξιά η λύση…

Ας το ξεκαθαρίσουμε ευθύς εξαρχής. Αφού αντίπαλος από τα αριστερά δεν υπάρχει (το ΠΑΣΟΚ είναι μικρομεσαίο και ο άλλοτε μεγάλος ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον μικρός και περιμένει τον Τσίπρα), μετά τις επόμενες εκλογές η λύση θα προέλθει και πάλι από τα δεξιά.

Το μόνο που δεν γνωρίζουμε ακόμη είναι αν θα περιλαμβάνει και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ούτε ο ίδιος το γνωρίζει. Γι’ αυτό (ελάχιστοι πρόσεξαν ότι) σε πρόσφατη ομιλία του στον Λονδίνο, είπε πως «θα υπάρξει επαγγελματική ζωή και μετά την πολιτική».

Τι σημαίνει αυτό; Τρία πράγματα: Πρώτον, δεν σημαίνει ότι «παίζει» το φαντασιόπληκτο σενάριο «αλλαγή πρωθυπουργού εν κινήσει» πριν από τις εκλογές. Δεν «παίζει», απλώς το αναπαράγουν οι εσωκομματικοί αντίπαλοί του, που τον θεωρούν «μουσαφίρη» στη ΝΔ.

Δεύτερον, ο Μητσοτάκης μπορεί να αιφνιδιάσει και να αποχωρήσει εκουσίως πριν από τις εκλογές μόνο αν πειστεί απολύτως ότι δεν θα ελέγχει τις μετεκλογικές εξελίξεις. Και αυτό θα συμβεί μόνο αν το εκλογικό του ποσοστό είναι καταστροφικό (κάτω από 25%, απώλεια του μπόνους και πανωλεθρία της ΝΔ στη Βουλή, θα χάσει σχεδόν τους μισούς βουλευτές της). Τότε θα αναγκαστεί ο Μητσοτάκης να αποχωρήσει υπό την ασφυκτική εσωκομματική πίεση, έτσι τα κόμματα εξουσίας που διαθέτουν ένστικτο αυτό συντήρησης και η ΝΔ το διαθέτει.

Τρίτον, αν το ποσοστό της ΝΔ έχει μπροστά τον αριθμό «3», ο Μητσοτάκης θα δώσει τη μάχη της τρίτης πρωθυπουργικής θητείας, στην οποία θα έχει συνεταίρο είτε από αριστερά του (ΠΑΣΟΚ) είτε από τα δεξιά του (Βελόπουλος, Λατινοπούλου κ.α). Και είναι πολύ πιθανό να τον βρει. Αν όχι, η ΝΔ θα αποκτήσει νέο αρχηγό και εκείνος θα έχει ευκολότερο έργο, αφού θα είναι περισσότερο αποδεκτός από τον φθαρμένο Μητσοτάκη. Ήδη η εξέλιξη με τον Κυριάκο Πιερρακάκη φούντωσε την επ’ αυτών σεναριολογία. Μια που πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και στη ΝΔ είναι θεοσεβούμενοι, ίσως στην περίσταση ταιριάζει ο στίχος του Κοντακίου, ελαφρώς παραλλαγμένος: «Δι’ αυτούς γαρ εγεννήθη νέος αρχηγός».
Όλα αυτά πιστοποιούν ένα πράγμα: σε κάθε περίπτωση και η επόμενη κυβερνητική λύση θα προέλθει από τα δεξιά, αφού θα περιλαμβάνει οπωσδήποτε τη ΝΔ, με ή χωρίς Μητσοτάκη, διότι κυβέρνηση χωρίς το πρώτο κόμμα δεν σχηματίζεται.

Και αυτό θα συμβεί νομοτελειακά, διότι το ενδεχόμενο να χάσει η ΝΔ την πρώτη θέση κινείται στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας. Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση πίσω της(εκλογικά 15 μονάδες, στις ευρωεκλογές) και δημοσκοπικά σχεδόν άλλο τόσο, λίγο πάνω λίγο κάτω. Μάλιστα, αν στις εκλογές πάρει μέρος και «κόμμα Τσίπρα», ουδείς μπορεί να πει αν το ΠΑΣΟΚ θα είναι έστω δεύτερο. Το «κόμμα Τσίπρα» μπορεί να ανατρέψει πολλά σημερινά δεδομένα, πλην ενός: τη διαφαινόμενη πρωτιά της ΝΔ, εκτός αν έχουμε τεράστια διάχυση της ψήφου και αποτελέσματα ανάλογα με εκείνα του Μαίου του 2012, δηλαδή τα τρία πρώτα κόμματα κάτω από 20%.

Το μόνο σενάριο που θα μπορούσε να αλλάξει όλα τα δεδομένα θα ήταν μια εκλογική συμπαράταξη των μόνων δυνάμεων που δεν έχουν συνεργαστεί εκλογικά μέχρι στιγμής. Δηλαδή της Κεντροαριστεράς(ΠΑΣΟΚ) και της Αριστεράς, όπως αυτή εκφράστηκε από τον πάλαι ποτέ ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα. Αλλά αυτό προϋποθέτει υπερβάσεις που τώρα είναι αδύνατες, δηλαδή μια απευθείας συνεννόηση Τσίπρα- Ανδρουλάκη. Τώρα αυτό αποκλείεται. Όμως, ενδέχεται να το επιβάλουν οι ψηφοφόροι μετά τις πρώτες εκλογές, αν το αποτέλεσμα δείξει ότι η ΝΔ υπολείπεται του συνόλου των κεντροαριστερών και αριστερών αντιπάλων της. Τότε θα γίνει ασφυκτική η πίεση για να ξεπεραστεί το σκορποχώρι στην αντιπολίτευση.

Συμπέρασμα: όσοι λένε ότι «πρέπει να αποτραπεί μια τρίτη κυβερνητική θητεία της ΝΔ»( με ή χωρίς Μητσοτάκη, το εξηγήσαμε…) κάνουν τρία πράγματα. Είτε εύχονται, είτε αυταπατώνται είτε(νομίζουν ότι) κοροϊδεύουν τους άλλους.

Όμως, οι ψηφοφόροι ούτε αυταπάτες έχουν ούτε μπορούν να τους κοροϊδέψουν. Για δε τις ευχές ισχύει ό,τι και για τις πορδές: δεν βάφουν αβγά…