PLURIBUS: ΘΑ ΑΦΗΝΕΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ;

Στο Pluribus η ανθρωπότητα προσβάλλεται από ένα «ιό» που κατασκευάστηκε με εξωγήινη καθοδήγηση. Η διασπορά του είναι άμεση, μέσα σε λίγες μέρες δισεκατομμύρια άνθρωποι μετατρέπονται σε ξενιστές. Στο ίδιο διάστημα πεθαίνουν 800 εκατομμύρια καθώς δεν άντεξαν στη μόλυνση. Και μόλις δεκατρείς άνθρωποι, σε όλο τον πλανήτη, εκδηλώνουν ανοσία.

Ο ιός επιδρά στον εγκέφαλο των ανθρώπων, δημιουργώντας μία παγκόσμια σύνδεση. Οσοι μολύνθηκαν λειτουργούν ως ένας νους και μία συνείδηση. Μοιράζονται όλη τη γνώση και τις δεξιότητες της ανθρωπότητας. Μία σερβιτόρα πιλοτάρει Airbus. Και ένας πιτσιρικάς μπορεί να κάνει εγχειρήσεις. Η έννοια της ιδιοκτησίας δεν υφίσταται. Ολοι ζουν σε κοινόβια για να εξοικονομούν ενέργεια. Δεν σκοτώνουν για την τροφή τους, δεν κόβουν καν ένα μήλο για να μην τραυματίσουν το δέντρο. Τρέφονται με εναλλακτικό τρόπο που δεν σας αποκαλύπτω για να μην υποπέσω σε spoiler. Επίσης δεν μπορούν να πουν ψέματα. Ούτε χρειάζεται να μιλούν πολύ μεταξύ τους. Επικοινωνούν δια της κοινής συνείδησης. Το Pluribus προέρχεται από τη λατινική φράση «E pluribus unum» («Εκ πολλών ένα»), το παλιό μότο των ΗΠΑ που συμβολίζει την ένωση πολλών πολιτειών/ανθρώπων σε μία ενιαία οντότητα.

Η κεντρική ηρωίδα της σειράς είναι η Κάρολ. Ερμηνεύεται από την Rhea (εκφέρεται «Ρέι» και όχι «Ρία») Seehorn που τη λατρέψαμε ως Kim Wexler στο Better Call Saul και για χρόνια έπεφτε θύμα «ληστείας» στα Emmy. (Στη σκηνή με το κλάμα της στο λεωφορείο, στην τελευταία σεζόν, λιώνω σαν παγωτό.)

Η Κάρολ είναι αμόλυντη, μία από τους δώδεκα. Πετυχημένη συγγραφέας. Δύσκολη ως άνθρωπος. Και δεδομένων των συνθηκών, όπου όλοι γύρω της χαμογελούν σαν Μορμόνοι που πήραν ecstasy, είναι, πράγματι, ο πιο μίζερος άνθρωπος στον πλανήτη.

Η Κάρολ είναι απελπισμένη. Κάποιοι από τους υπόλοιπους αμόλυντους, απολαμβάνουν την καινούργια κατάσταση. Εχουν ό,τι ζητήσουν από την ανθρωπότητα που τους αντιμετωπίζει ως άτυχους επειδή δεν κατάφεραν να συνδεθούν δια του ιού. Ομως η Κάρολ προσπαθεί να βρει τρόπο ώστε η ανθρωπότητα να επιστρέψει στην προηγούμενη, στη φυσιολογική κατάσταση. Αλλά αυτό που ζούμε σήμερα μία φυσιολογική κατάσταση;

Η σειρά δημιουργήθηκε από τον Vince Gilligan που χάρισε στην ανθρωπότητα την καλύτερη σειρά όλων των εποχών, το Breaking Bad, συνεχίζοντας με το Better Call Saul. Οταν τον ρωτούν τι θέλει να πει με τη σειρά, χαμογελάει και λέει ότι ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματα του. Λογικό. Οι ιστορίες μυθοπλασίας κατασκευάζουν ένα δικό τους σύμπαν όπου ο καθένας μπορεί να τοποθετήσει τον εαυτό του. Δεν διαβάζουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο ένα βιβλίο, ούτε έχουμε κοινή ματιά σε μία σειρά. Πρόκειται για ανοιχτούς κώδικες που ο καθένας προσεγγίζει μέσα από προσωπικά φίλτρα.

Εγώ, ας πούμε, όταν είδα το πρώτο επεισόδιο, αντιλήφθηκα μία παραβολή για την τεχνητή νοημοσύνη. Ο μεγάλος εγκέφαλος με τον οποίο συνδεόμαστε όλοι και προβάλλει τη μία και μοναδική αλήθεια. Θα μπορούσε, άραγε, κάποιος να μείνει μακριά του και να του πετάει πέτρες, όπως κάνει η Κάρολ; Ο Gilligan λέει ότι δεν είχε κάτι τέτοιο στο μυαλό του όταν έγραφε τη σειρά. Εντιμος. Ομως, τουλάχιστον όσον αφορά την πρώτη σεζόν, ο συμβολισμός ταιριάζει μια χαρά.

Μία άλλη παραβολή είναι η παγκόσμια δικτύωση δια των social media και της ποπ κουλτούρας. Πώς, αλήθεια, τα βλέπεις όλα αυτά αν επιμένεις να είσαι offline; Αισθάνεσαι ξένος όταν δεν σε αφορούν τα trends, δεν έχεις ιδέα για τα ρεύματα, τις τάσεις και τις προτιμήσεις που πλέον κυκλοφορούν παγκόσμια σαν ρούχα της Zara. Η Κάρολ πληρώνει το κόστος της μοναξιάς της, το τίμημα που πρέπει να καταβάλλεις αν θέλεις να είσαι διαφορετικός, έξω από το κοπάδι.

Υπάρχει και η ανάγνωση που αντιπαραβάλλει την ελευθερία με την ευτυχία. Αξίζει να είσαι ευτυχισμένος αν δεν είσαι ελεύθερος; Και αντέχεις την ελευθερία αν σέρνει πίσω της μεγάλη δυστυχία;

Το Pluribus μας θυμίζει πως, ούτως ή άλλως, είμαστε συνδεδεμένοι και οι επιλογές μας έχουν αντίκτυπο στους άλλους. Και υπαινίσσεται ότι αν θέλουμε να σώσουμε τον πλανήτη πρέπει να εκχωρήσουμε κομμάτια από την ατομικότητα μας, δηλαδή από την ανθρωπιά μας.

Δεν ξέρω πώς θα εξελιχθεί η σειρά στην επόμενη σεζόν. Μπορεί να καταλήξει σε κάτι ρηχό ή και σε μία υπαρξιακή αναζήτηση πολλαπλών αναγνώσεων. Ποντάρω στο δεύτερο καθώς ο Gilligan έχει γύρω του μερικές από τις καλύτερες σεναριακές πένες. Αν ήμουν στο writers room, θα πρότεινα να έρθουν οι εξωγήινοι. Και να μολυνθούν από την Κάρολ. Να γίνουν άνθρωποι στη θέση των ανθρώπων. Τέλειο.