BMW H2R project

Η τελευταία έκδοση του 16ου BMW Art Car, το εξωτερικό κέλυφος του οποίου ο Eliasson αντικαθιστά με ένα εύθραυστο στρώμα πάγου, θα γιορτάσει την πρεμιέρα του στο Μόναχο. Η BMW H2R του Eliasson, είναι ένα υδρογονοκίνητο αγωνιστικό αυτοκίνητο που δημιουργήθηκε για ρεκόρ ταχύτητας και με γνώμονα μία μελλοντική βιώσιμη κινητικότητα.



Ο Olafur Eliasson, τα έργα του οποίου αυτή τη στιγμή εκτίθενται σε μία ολοκληρωμένη έκθεση στο MoMA και το P.S.1 στη Νέα Υόρκη, περιγράφει την πρόταση για το υδρογονοκίνητο αγωνιστικό αυτοκίνητο σε συνάρτηση με τις καλλιτεχνικές ιδέες του.



O Olafur Eliasson έχει αφαιρέσει το εξωτερικό περίβλημα του πρωτοτύπου H2R και το έχει αντικαταστήσει με μια περίπλοκη επιφάνεια δύο ανακλώμενων στρωμάτων μετάλλου, που απλώνεται σε όλο το αμάξωμα. Το σχήμα αυτό καλύπτεται με εύθραυστα στρώματα πάγου.



Επομένως, ο Eliasson μεταμορφώνει ένα αντικείμενο προηγμένης αυτοκινητιστικής τεχνολογίας και βιομηχανικής σχεδίασης σε έργο τέχνης, που εκφράζει θέματα κινητικότητας, προσωρινότητας, ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και τη σχέση μεταξύ παραγωγής αυτοκινήτων και παγκόσμιας θερμότητας της Γης με σοφιστικέ και ποιητικό τρόπο.



Σαν ένα έργο τέχνης τοποθετημένο στο χρόνο, η μεταμόρφωση του οχήματος H2R από τον Olafur Eliasson είναι μία σχεδιαστική πρόσκληση προβληματισμού για την προφανή επίδραση της τέχνης και της σχεδίασης στο σύγχρονο κοινωνικό σκηνικό.



Για να δημιουργηθεί και να συντηρηθεί το στρώμα πάγου, το όχημα αποθηκεύεται σε ψυγείο. Επί αρκετές ημέρες ο Eliasson ψέκαζε το εκτεθειμένο πλαίσιο του οχήματος με περίπου 2000 λίτρα νερό σταδιακά για να δημιουργηθούν τα στρώματα του πάγου.



Αυτό το γλυπτό που βρίσκεται σε συνεχή αλληλεπίδραση με τη θερμοκρασία περιβάλλοντος, έχει ύψος περίπου 1,5 m, μήκος 5,25 m και πλάτος 2,5 m. Το μονοχρωματικό φως που βρίσκεται μέσα στο γλυπτό προσελκύει το βλέμμα στο χώρο που περιβάλλει τις παγωμένες επιφάνειες, οι οποίες και εκτίθενται σε μία διαδικασία συνεχούς λιωσίματος και παγώματος.



Στα γλυπτά του Eliasson και στους αναμφισβήτητα ατμοσφαιρικούς χώρους που τα περιβάλλουν, ο θεατής αντιλαμβάνεται όχι μόνο τις συνθήκες από τις οποίες προέρχονται και την επίδραση της ενέργειάς τους αλλά και τη μαγεία των φυσικών φαινομένων. Όλα τα παραπάνω αλληλοσυμπληρώνονται με τη συμβολή των αισθήσεων του θεατή.