«Εθνικό» μποτιλιάρισμα

Αμάν πια με αυτή την κατάσταση. Η Αθήνα έχει γίνει πλέον ανυπόφορη. Τα αυτοκίνητα είναι πλέον πάρα πολλά και έτσι όπως το πάμε σε λίγα χρόνια θα αγγίξουμε την πλήρη ακινησία. Θα είμαστε εγκλωβισμένοι μέσα στην καμπίνα του αυτοκινήτου μας, με την φραπεδιά ανά χείρας και το τσιγάρο να σιγοκαίει κάτω από τους ήχους της μουσικής που θα παίζει το ραδιόφωνο. Και όταν με το καλό ξεμπλοκάρει η κίνηση, βάλτε απαλά την πρώτη ταχύτητα, αφήστε επίσης απαλά τον συμπλέκτη και πάρα πολύ απαλά, χωρίς καν να το καταλάβετε, μόλις θα έχετε μετακινηθεί δύο ολόκληρα μέτρα. Αυτή και αν είναι πρόοδος.




Τα συμπτώματα



Κάπως έτσι είναι η κατάσταση κάθε πρωί και κάθε μεσημέρι στην εθνική οδό. Ολόκληρος δρόμος, με τέσσερις λωρίδες κυκλοφορίας, χωρίς ούτε ένα φανάρι για δείγμα και να παγιδεύει τόσες χιλιάδες αυτοκίνητα καθημερινά. Ειλικρινά δεν μπορώ να το καταλάβω. Μα που στο καλό κολλάνε όλοι και δεν κινούνται; Που εντοπίζεται το πρόβλημα; Είτε στην άνοδο, είτε στην κάθοδο της εθνικής το σκηνικό είναι το ίδιο.



Φτάνεις στο σημείο να βαριέσαι να βλέπεις τις ίδιες φάτσες γύρω σου. Και κουβέντα να ανοίξεις κάποια στιγμή θα βαρεθείς. Και εδώ που τα λέμε τι κουβέντα μπορείς να ανοίξεις πρωινιάτικα με την τσίμπλα στο μάτι και τα νεύρα τσατάλια; Η απόλυτη σιωπή γεμίζει την καμπίνα και ο μόνος θόρυβος που σπάει τη μουντή αυτή εικόνα έρχεται από τα ηχεία του ραδιοφώνου.



Οι εκφωνητές προσπαθούν να μας φτιάξουν το κέφι με μουσική και αστειάκια (που τη βρίσκουν την όρεξη θέλω να μάθω), άντε και κανένα κουίζ με ερωτήσεις. Αν δεν βαριέσαι και πολύ, ρίχνεις το τηλεφωνάκι και κερδίζεις κανένα δωράκι. Κορυφαίες στιγμές. Οι εικόνες που σας περιγράφω, τις συναντάμε λίγο πολύ όλοι μας καθημερινά. Τις βιώνουμε σε τέτοιο βαθμό που παρακαλάμε να είχε ανακαλυφθεί η διακτίνιση.




Όπως το Enterprise



Ξέρετε αυτή η υπερσύγχρονη μέθοδος τηλεμεταφοράς από το ένα μέρος στο άλλο σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Αυτή τη μέθοδο που χρησιμοποιούσαν στο Σταρ Τρεκ και είχαν λύσει το πρόβλημα της ζωής τους. Τι σου είναι η τεχνολογία βρε παιδί μου; Καλό το καλαμπούρι αλλά ας επιστρέψουμε το θέμα μας τώρα.




Υπάρχουν και οι έξυπνοι



Το ποτάμι πήζει από τις πρώτες πρωινές ώρες. Όλοι αγχωμένοι πάνε στις δουλειές τους και εύχονται να φτάσουν εγκαίρως. Οι δύο αριστερές λωρίδες κινούνται με κάποιο ρυθμό μέχρι τη στιγμή της παύσης. Οι δεξιές λωρίδες συγκεντρώνουν όλους όσους θέλουν να πάρουν την πρώτη έξοδο για τη σωτηρία. Και να που κολλήσαμε. Σε κάθε έξοδο οι ουρές είναι μεγαλύτερες και από αυτές στα ιατρεία του ΙΚΑ. Επειδή υπάρχουν και οι εξυπνάκηδες, ξαφνικά βλέπετε τη μία λωρίδα να «τιγκάρει» και ο πρώτος που θα κάνει τη μαγική κίνηση να πάει από την δίπλα μεριά, σέρνει μαζί του και το χορό. Όλοι μαζί του. «Κάτι θα ξέρει ο άνθρωπος αυτός και πάει από εκεί. Άσε λοιπόν τους άλλους να πήζουν. Εμείς σε λίγο ξεμπερδέψαμε» είναι οι πρώτες σκέψεις που κατακλύζουν το μυαλό.



Και να σου και η δεύτερη λωρίδα πηγμένη. Γιατί σου λέει ο πρώτος: Σιγά μην αφήσω τον μάγκα δίπλα μου να μου φάει τη σειρά. Το ίδιο λέει και ο δεύτερος και έτσι συνεχίζεται η ιστορία. Οι εξυπνάκηδες που πάνε να χωθούν αρχίζουν να βρίζουν και το πάρτι μόλις αρχίζει.



Α, ξέχασα να αναφέρω και αυτούς που αναγκάζονται λόγω αυτής της κατάστασης να πιάσουν την πιο αριστερή λωρίδα και να φύγουν. Αυτοί έχουν να κάνουν με τους τέρμα αριστερά που κινούνται ήδη στη λωρίδα τους. Το συμπέρασμα; Αριστερά χάλια, δεξιά χάλια και στη μέση; Τι άλλο; Πάλι χάλια. Ένα μάτσο χάλια δηλαδή. Ε πώς να φτάσεις στην δουλειά σου on time και πάνω απ’ όλα ψύχραιμος. Γίνεται; Δεν γίνεται. Το μεσημεράκι το σκηνικό επαναλαμβάνεται με το ίδιο αμείωτο κέφι. Let’s partyyyyyyyyy!!!!




Τα ίδια και στην Αττική οδό



Αν δεν γίνει κάτι άμεσα να εκτονωθεί αυτή η κατάσταση τότε ζήτω που καήκαμε. Και που να βρεθεί η λύση με τόσα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν; Εδώ φτάσαμε να πήζουμε στην αττική οδό. Ο μοναδικός καλοφτιαγμένος και ταχείας κυκλοφορίας οδικός άξονας που διασχίζει το λεκανοπέδιο κατάντησε να εμφανίζει μια τραγική εικόνα μποτιλιαρίσματος.

Οι υπεύθυνοι της εταιρείας έχουν εκπλαγεί με το πόσα αυτοκίνητα επιλέγουν την Αττική οδό για να φτάσουν στον προορισμό τους. Ο αριθμός αυτός έχει πολλαπλασιαστεί με αποτέλεσμα κάθε μία ώρα να μπαίνουν στην Αττική πάνω από 6.000 αυτοκίνητα. Αριθμός ρεκόρ για τις προδιαγραφές του έργου που πλέον μοιάζει ανήμπορο να σηκώσει όλο αυτό το βάρος και να εκτονώσει το κυκλοφοριακό κομφούζιο.



Αν κοιτάξετε την έξοδο προς Λαμία ή Πειραιά θα σας πιάσει απελπισία. Στην Αττική Στοπ, στην εθνική Στοπ, σε κάθε έξοδο Στοπ. Ε τι να πω παραπάνω; Τα συμπεράσματα δικά σας. Τέλος.