Grand Prix – Μάνι Κουρ

Η FIA θέλει να τελειώνει με το γαλλικό προάστιο και να μεταφέρει την πίστα κοντά στο Παρίσι και αν είναι δυνατόν μέσα σε αυτό. Το σιρκουί του Μανι Κουρ βρίσκεται 250 χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα της Γαλλίας “στην μέση του πουθενά” και αυτό δεν αρέσει καθόλου στους ανθρώπους των ομάδων αλλά πολύ περισσότερο στην FIA.








Η σχεδίαση της πίστας, που απαιτεί πολύ καλό διάβασμα όσον αφορά το σετάρισμα των αεροδυναμικών βοηθημάτων του μονοθεσίου. Οι μεγάλες ευθείες και οι εννέα απαιτητικές στροφές συντελούν τα 4,26 απαιτητικά χιλιόμετρα του σιρκουί.



Στην περιοχή του Μάνι Κούρ, για πρώτη φορά ακουστήκαν βρυχηθμοί κινητήρων το 1960, όπου ο Ζαν Μπερνιγκάντ δημιούργησε την πρώτη πίστα, που τότε με τα βίας ξεπερνούσε το ένα μίλι.



Το 1971 ο χώρος αναδιαμορφώθηκε, όπως και η διαδρομή που έφτασε τα 3.89 χιλιόμετρα, για να φιλοξενήσει τα μονοθέσια της Formula 3.



Ο πρόεδρος Φρανσουά Μιτεράν ήταν αυτός που πίστεψε στην ιδέα της F1 και στις αρχές του 1990, η πίστα μπήκε για άλλη μια φορά στα πιτς ώστε να πάρει τη σημερινή της μορφή και να φιλοξενήσει τον πρώτο αγώνα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος το 1991.








Ο σχεδιασμός της πίστας παρά τις όποιες βελτιώσεις έγιναν τα τελευταία χρόνια δεν βοηθά στα προσπεράσματα και η μάχη για την pole position είναι κάτι παραπάνω από σημαντική για την καρό σημαία στον αγώνα.



Αξιοσειμείωτο είναι και το μικρό pit lane με την στρατηγική να παίζει επίσης πρωταγωνιστικό ρόλο. Αρκεί να θυμηθούμε τον αγώνα του 2004 όπου ο Μίκαελ Σουμάχερ κέρδισε τον αγώνα μπαίνοντας για ανεφοδιασμό τέσσερις φορές.



Ο Γερμανός έχει στην Γαλλία ακόμα ένα απίστευτο ρεκόρ αφού έχει κατακτήσει τη νίκη οκτώ φορές! Ο “Σούμι” είναι ο μοναδικός που έχει καταφέρει κάτι να επικρατήσει τόσες φορές σε ένα GP και δύσκολα θα βρεθεί κάποιος να σπάσει αυτή την πρωτιά.








Όσον αφορά τις καιρικές συνθήκες, η περιοχή επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις. Παρά το γεγονός πως το GP γίνεται στο τέλος του Ιουνίου μία βροχή είναι πάντα πιθανή ενώ οι δυνατοί άνεμοι που πνέουν στο Μάνι Κουρ πονοκεφαλιάζουν αεροδυναμιστές και πιλότους.



Το Γαλλικό GP όμως είναι από τα λίγα του πρωταθλήματος που μπορούν να προσφέρουν τόσες διαφορετικές εμπειρίες σε έναν και μόνο αγώνα. Υπάρχουν αργές και γρήγορες στροφές ενώ δεν λείπουν οι φουρκέτες και τα γρήγορα σικέιν. Οι ποικιλία των στροφών δεν έχει… κλέψει από την αίγλη της ταχύτητας αφού το Μάνι Κουρ διαθέτει και πέντε ευθείες.



Τέλος, όσον αφορά τα ελαστικά, αυτά αναμένεται να δεχθούν την μεγαλύτερη καταπόνηση από όλα τα υπόλοιπα μέρη του μονοθεσίου. Οι μεγάλες πιέσεις στις κλειστές στροφές και η απότομη μετέπειτα επιτάχυνση είναι ικανές σχεδόν να καταστρέψουν το ελαστικό.









Τα σημεία που θα πρέπει να δώσετε προσοχή:



Η Αδελαΐδα: Από τα 300 χιλιόμετρα οι οδηγοί θα πρέπει να φρενάρουν για την περιβόητη φουρκέτα με την καταπόνηση των φρένων να είναι μεγάλη. Μπόνους της στροφής το γεγονός πως σε αυτήν ίσως να δείτε τα περισσότερα και εντυπωσιακότερα προσπεράσματα του αγώνα.



Η καμπή Εστορίλ: Όταν οι οδηγοί πλησιάζουν στην Εστορίλ ξέρουν πως θα ζήσουν μία μοναδική και συνάμα τρομακτική εμπειρία. Οι πιλότοι δέχονται δέχονται πλευρικά g που φτάνουν μέχρι τα τέσσερα (!) τα περισσότερα από κάθε άλλο Grand Prix.









Μήκος Πίστας: 4,411km


Γύροι: 70 (308,586 Km)


Αριθμός στροφών: 11 (4 αριστερές) (7 δεξιές)




Οι καλύτερες στιγμές του 2007














O γύρος που έδωσε την pole στον Μάσα το 2007









Η πίστα του Μάνι Κουρ