Μια Ελληνίδα στο Λονδίνο: Αισιοδοξεί και μονολογεί

Έσβησα και ξανάγραψα αυτό το άρθρο αμέτρητες φορές. Μετά από τα σχόλια που διάβασα στο προηγούμενο και πρώτο μου άρθρο στο νέο μου σπίτι, το news247, το σκέφτηκα πάρα πολύ. Τι να γράψω?

Και πώς να το γράψω, όχι δεν θα τους αρέσει έτσι, να το ξεκινήσω με γκρίνια για τους Άγγλους, να γράψω για την εγκληματικότητα, να πω για τα χίλια στραβά και άσχημα που έχουν οι Βρετανοί, είναι και τσιγκούνηδες, ένα νερό δεν σερβίρουν με τον καφέ οι σκατόψυχοι, να κάνω ερευνητική δημοσιογραφία, να γράψω για το πόσο βρώμικο είναι το μετρό του Λονδίνου (κι εγώ όταν γίνω 100 χρονών σαν ερείπιο θα είμαι…), γιατί δεν επιτρέπεται να πληρώνουν με χρήματα στα Μέσα Συγκοινωνίας, και αποπνικτικό το μετρό στο Λονδίνο (ναι, με μάσκες κυκλοφορούν όλοι στο μετρό και με το που βγαίνουν, τους περιμένουν ασθενοφόρα) και “όχι, δεν τα είδες καλά, είναι όλα χάλια στο Λονδίνο και Ελλαδίτσα και πάλι Ελλαδίτσα”. Και τι “χωριάτισσα που εντυπωσιάστηκε από ένα τρένο και δύο λεωφορεία” και… άσε μας κουκλίτσα μου.

Πρώτη φορά είδα με τόση μανία, ανθρώπους να διψάνε να ακούσουν για αρνητικές εμπειρίες, να εκμαιεύσουν το αρνητικό. Είμαι άνθρωπος που πλέον διψάω για τα θετικά πράγματα στη ζωή μου, χαμογελάω πριν μιλήσω σε κάποιον για να τον προδιαθέσω θετικά. Αγαπάω τη ζωή και ό,τι έχει να μου προσφέρει. Και δόξα τω θεώ, είμαι ακόμη αρτιμελής και οι άνθρωποι που αγαπάω έχουν την υγεία τους.

Για να σας το πω κι αλλιώς, κουβαλάω πάντα μαζί μου τα γυαλιά ηλίου στο Λονδίνο, γιατί πιστεύω στον ήλιο. Τον ψάχνω πάντα και όλως περιέργως τον βρίσκω!

Τι θέλατε; Να σας γράψω πόσο δύσκολα πέρασα τον πρώτο καιρό, πόσο δυσκολεύτηκα όταν έφυγα από την προηγούμενη δουλειά μου, πόσο δύσκολα συνεννοούμαι με τους πανταχού παρόντες Ινδούς (δεν πιάνω γρι κι ας μιλάνε ινδαγγλικά), πόσο καιρό έμεινα σε Airnbnb γιατί δεν είχα συστατικές για να βρω σπίτι, πόσο ταλαιπωρηθηκα μέχρι να ανοίξω λογαριασμό στην τράπεζα γιατί, και πάλι, δεν είχα σπίτι; Βλέπετε, το οργανωμένο κράτος έχει και τα άσχημά του… Και για τα αρνητικά έχω σκοπό να γράψω. Ατελείωτα τα πίξελ, χωράνε τα πάντα. Υπομονή να έχετε.

(Εν τω μεταξύ, για τρεις μέρες, δεν σταμάτησα να απαντάω σε μηνύματα και αιτήματα φιλίας σε Facebook, LinkedIn, Twitter και e-mails, από Έλληνες που βρίσκονται στο Λονδίνο και αισθάνονται όπως εγώ, ότι δηλαδή βρίσκονται σε μία χώρα που τους σέβεται και την παλεύουν για να κάνουν κάτι καλύτερο στη ζωή τους. Οπως ακριβώς κι εγώ.)

Βιβλίο ολόκληρο μπορώ να γράψω, με τις δυσκολίες που αντιμετώπισα στο Λονδίνο αλλά επιλέγω να βλέπω και να γράφω κυρίως για τα πράγματα που θα με πάνε μπροστά σαν άνθρωπο, που θα μου ανοίξουν μονοπάτια. Αν θέλετε, ακολουθείτε σε αυτά και φυσικά μπορείτε να επικοινωνείτε μαζί μου και στα social και να σιχτιρίζουμε μαζί την άδική μας τη μοίρα.

Και στο κάτω κάτω της γραφής… η στήλη ονομάζεται “Γνώμες”.

ΥΓ. Και ναι. Τα σημαντικότερα προβλήματα των Αγγλων (σε ανύποπτες χρονικές στιγμές) είναι

• “να μην σταματήσει ο Jeremy Clarkson να παρουσιάζει το Top Gear και να εξαφανιστεί ο βοηθός παραγωγής από γης διότι δεν έφερε ζεστή μπριζόλα στον γνωστό αστέρα” (δείτε εδώ τη συζήτηση καθώς σήμερα το BBC ανακοινώνει ότι τον απολύει λόγω άσχημης συμπεριφοράς)

• “γιατί άλλαξε η Cadbury’s τη γεύση της σοκολάτας στα αβγά και γιατί τα φτιάχνει μικρότερα πιά”

• γιατί η Kim Kardashian δεν μιλάει δημοσίως για την αλλαγή φύλλου του πατέρα της; ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η KIM KARDASHIAN?

* Η Δώρα Παυλίδου είναι δημοσιογράφος. “Αποφοίτησε” μετά από 10 χρόνια από τον ΔΟΛ με τον τίτλο “Επικεφαλής social media” ενώ παράλληλα διατηρούσε καθημερινή εκπομπή για startups, επιχειρηματικότητα και social media στον Βήμα fm. Αρθρογραφεί στο NEWS247 από το Λονδίνο όπου ζει μόνιμα και εργάζεται ως social media και PR consultant.