Ας τους τσιμπήσει κάποιος

Ο εμβολιασμός στον καιρό του Covid 19 είναι μια πράξη που έχει τρία βασικά χαρακτηριστικά:

Τον ορθολογισμό: Συνιστά «ψήφο εμπιστοσύνης» στη δυνατότητα του ανθρώπου να επιδρά στην φύση μέσω της διανόησης και της εργασίας. Δηλαδή την επιστήμη σε συνδυασμό με τις παραγωγικές δυνατότητες της ανθρωπότητας.

Την ατομική προστασία: Αποτελεί ένα μέσο πρόνοιας για να είμαστε σωματικά υγιείς. Επίσης τον τρόπο για να διατηρήσουμε ένα επίπεδο κοινωνικής ζωής που θα μας επιτρέπει να είμαστε και ψυχικά υγιείς.

Την κοινωνική αλληλεγγύη: Η αερο- μετάδοση, βασικό χαρακτηριστικό του ιού επιβάλλει μια συγκεκριμένη συλλογική συμπεριφορά. Τέτοια που να αποκλείει την διάδοση του.

Η χθεσινές ανακοινώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη, για την πενιχρή επιβράβευση των 150 ευρώ σε όσους νέους εμβολιαστούν, πιστοποιεί ότι η κυβέρνηση απέτυχε στο τρίτο σκέλος. Ακόμη και αν υποθέσουμε για λόγους οικονομίας ότι πρόβαλλε και υιοθετεί επαρκώς τους άλλους δύο.

Αυτό συνέβη γιατί η κυβέρνηση, ιδίως υπό την ηγεσία της φιλελεύθερης τάσης της Ν.Δ, όχι απλά δεν καλλιεργεί, αλλά αποστρέφεται την έννοια της κοινωνικής αλληλεγγύης.

Το στοιχείο αυτό ανακύπτει σε κάθε πτυχή της κυβερνητικής πολιτικής.

• Εξαρχής ακόμη στην «καρδιά» των διακηρύξεων της για την πανδημία υπήρχε η έννοια της «ατομικής ευθύνης». Χρόνια προβλήματα του Εθνικού Συστήματος Υγείας αποκρύφτηκαν προκειμένου να αναδειχθούν ως «ένοχοι» για την αύξηση των κρουσμάτων όλο των προηγούμενο διάστημα οι πολίτες, ατομικά. Ιδίως οι νέοι πολίτες, που συκοφαντήθηκαν ως ανεύθυνοι που κοιτούν μόνον να διασκεδάσουν, δάρθηκαν και συνελήφθηκαν ως «επικίνδυνοι», αποκλείστηκαν από την επιστημονική γνώση με τις περικοπές των εισακτέων και νομοθετήθηκαν ένστολοι «μπαμπούλες» για να τους φυλάνε στα πανεπιστήμια.
• Στο εργασιακό νομοσχέδιο που ψήφισε η κυβέρνηση η συλλογική διεκδίκηση των εργαζομένων τέθηκε σχεδόν «εκτός νόμου». Αντιθέτως ενθαρρύνεται για να μην πούμε ότι επιβάλλεται η ατομική διαπραγμάτευση στην θέση της συλλογικής. Ο μισθωτός μόνος του πρέπει να αντιμετωπίζει το αφεντικό του, να προσπαθεί να διατηρήσει κάποια δικαιώματα, να κανονίζει τον χρόνο εργασίας του. Μάλιστα όταν συζητήθηκε το σχετικό νομοσχέδιο της Βουλής, υπήρξε βουλευτής (ο πρώην υπουργός Θοδωρής Ρουσόπουλος) που ανέλυσε ότι με τις δυνατότητες του διαδικτύου πλέον το «ατομικό» μπορεί να αποκτήσει πιο ισχυρή φωνή από το «συλλογικό». Θέλοντας να δώσει ένα μετα-μοντέρνο ιδεολογικό υπόβαθρο σε όλα αυτά.
• Η αλληλεγγύη των γενεών, που ζητείται σήμερα από τους νέους προς τους μεγαλύτερους μέσω του εμβολιασμού, είναι έννοια που …εξοβελίζεται στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης που πρόσφατα κατατέθηκε στην Βουλή. Εκεί όπου οι «ατομικοί κουμπαράδες» του κεφαλαιοποιητικού συστήματος μετατρέπουν την υπόθεση της κοινωνικής ασφαλιshw, που κερδήθηκε με συλλογικές διεκδικήσεις, σε ατομική υπόθεση. «Κάθε ασφαλισμένος θα επιλέγει τον τρόπο που θα επενδύονται οι εισφορές του» μας λένε οι αρμόδιοι.

Ζούμε σε μια εποχή που μια παγκόσμια πανδημία, απότοκο της περιβαλλοντικής κρίσης, μας υποχρεώνει να ανακαλύψουμε ξανά την συλλογικότητα. Μια περίοδο που «αμετακίνητα» νεοφιλελεύθερα δόγματα μπαίνουν από τους ίδιους τους εμπνευστές τους για λίγο στην άκρη λόγω ανεπάρκειας. Όπου η έννοιες του «κοινωνικού», του «δημόσιου», του «μαζικού» μετατρέπονται σε προϋποθέσεις όχι μόνον προόδου αλλά και επιβίωσης της ανθρωπότητας. Φαίνεται όμως πως τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ελλάδα, οι κυρίαρχοι κύκλοι δεν «παίρνουν χαμπάρι».

Μέχρι να τους «τσιμπήσει» κάποιος ίσως…

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις