Τι δεν καταλάβατε ακόμα;

Για όσους ακόμα δεν κατάλαβαν: «Οι εποχές που έπρεπε να σώσουμε την Ελλάδα έχουν παρέλθει. Δεν υπάρχουν πλέον δυνατότητες εκβιασμού. Η Ελλάδα δεν έχει συστημική σημασία για το ευρώ». To είπε ο Γερμανός Χριστιανοδημοκράτης Μίκαελ Φουξ, το αναπαρήγαγαν και το εξήγησαν επαρκώς ένα σωρό γερμανικές ιστοσελίδες την τελευταία ημέρα του 2014. Μπορείς να το πεις κυνικό εκβιασμό, απόλυτο ξεγύμνωμα των μνημονιακών επιχειρημάτων ή απλώς το πιο «χρηστικό» πρωτοχρονιάτικο δώρο, για όσους ακόμα δεν κατάλαβαν ή ακόμα κάνουν ότι δεν κατάλαβαν: «Η Ελλάδα δεν έχει συστημική σημασία για το ευρώ».

Αποκαλύπτεται έτσι μέσω ενός ύστερου εκβιασμού και μια μεγάλη αρχική κοροϊδία. Οτι δηλαδή τα πέντε αυτά χρόνια της «δημοσιονομικής προσαρμογής» και όσα την συνόδευσαν, με πρώτο και καλύτερο το περιβόητο PSI, που κάποιοι ακόμα προσπαθούν να μας πουλήσουν ως «πράξη εθνικής σωτηρίας» δεν είχαν παρά μόνο ένα στόχο. Να απεξαρτηθούν πλήρως οι μεγάλες τράπεζες κυρίως οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες από την ελληνική κρίση, έτσι ώστε κάποια στιγμή να μπορεί να μας πει το Βερολίνο, αυτό που ωμά μας λέει τώρα: «Σας έχουμε κανονικά γραμμένους στα παλιά μας τα παπούτσια». Από την «ασφάλεια της ευρωζώνης» στην πλήρη αδιαφορία της ευρωζώνης για μια χώρα μέλος της. Τι δεν καταλάβατε δηλαδή ακόμα;

Η χαρά με την οποία τώρα κάποιοι υπερσυντηρητικοί οικονομολόγοι σε Φρανκφούρτη, Μόναχο και Βερολίνο μας απειλούν με το Grexit είναι απλά η ολοκλήρωση του σχεδίου. Η Ελλάδα ποτέ δεν προοριζόταν να παίξει κανέναν άλλο ρόλο, παρά μόνο του «άτακτου παιδιού», που οφείλουν να τιμωρήσουν. Αυτή η τιμωρητική λογική θα μπορούσε φυσικά να γνωρίσει την κορύφωσή της στη στιγμή, που θα μας ανοίξουν την πόρτα και θα μας πουν ότι ο δρόμος της εξόδου είναι ανοικτός. Η Μέρκελ σε ρόλο Βανδή: «Μπορώ και μόνη μου καλά». Έχει γραφτεί ξανά και ξανά. Η Γερμανία δε μπορεί να ανεχτεί ένα ευρώ διαφορετικό από το μάρκο. Η Γερμανία της Μέρκελ δε μπορεί να ανεχθεί μια Ευρώπη, που δεν θα κάνουν όλοι, ότι αυτή θεωρεί σωστό. Και η απόλυτη τιμωρία της Ελλάδας θα είναι και ο καλύτερος τρόπος παραδειγματισμού και για άλλους απείθαρχους Νότιους.

Προφανώς αυτοί οι Έλληνες «ηγέτες» που ασχολούνται μόνο με το να «μοντάρουν» θέματα για διαπλεκόμενα ελληνικά κανάλια και καθοδηγούμενες ελληνικές ιστοσελίδες δεν το είχαν πάρει χαμπάρι. Γιατί αν διάβαζαν ξένο τύπο μπορεί κάπου να είχε πάρει το μάτι τους εκτιμήσεις σαν αυτή που έκανε ο Γκίντεον Ράχμαν, σχολιαστής των Financial Times σε ανύποπτο χρόνο: «το κοινό νόμισμα θα πάρει τέλος και ο εκτελεστής θα είναι η Γερμανία. Οι Γερμανοί δεν θα κάνουν αυτό το βήμα εύκολα ή γρήγορα… αλλά αν πειστούν ότι είναι αδύνατο να συνεννοηθούν με τους εταίρους τους… μπορεί να αποφασίσουν να το εγκαταλείψουν». Τι δεν καταλάβατε ακόμα;

Και αν κάποιος πει ότι από τους Γερμανούς δε μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι διαφορετικό, οι ευθύνες είναι τεράστιες για τους ντόπιους εντολοδόχους τους. Πραγματικά δεν καταλάβαιναν τι κάνουν τόσο καιρό; Δεν προσπαθούσαν να ξεμπλέξουν το κουβάρι της κρίσης, αλλά να αφαιρέσουν από το μεγάλο κουβάρι της Ευρωζώνης αυτή την γαλάζια κλωστή, που συνέδεε τη χώρα μας με τους υπόλοιπους και έκανε πράγματι μερικές φορές τουλάχιστον τις αγορές να ανησυχούν. Τώρα η γαλάζια αυτή κλωστή μπορεί να κοπεί και να πεταχτεί ανώδυνα (γι αυτούς). Και την πρώτη ευθύνη για αυτό φέρουν όσοι άσκησαν οικονομική πολιτική με μοναδικό κριτήριο την επικοινωνία. Εκείνοι που έσκιζαν τα μνημόνια από τα Ζάππεια, που εκφωνούσαν εντός συνόρων φτηνούς λόγους περί καθαρών ή συνετών «εξόδων» και εκτός συνόρων παρακαλούσαν για μια καλή κουβέντα από τους μέντορές τους ή λάμβαναν ταχύρυθμα μαθήματα για το πώς λειτουργεί η παγκόσμια οικονομία σε κάποια υπόγεια πολωνικών ξενοδοχείων… Ατρόμητα λιοντάρια εσωτερικού, άβουλα αρνάκια εξωτερικού.

Το ότι λοιπόν η Ελλάδα σήμερα είναι σε πολύ χειρότερη διαπραγματευτική θέση από το 2010 ή το 2012 απέναντι στους Γερμανούς δασκάλους και δικαστές είναι πρωτίστως έργο αυτών, που εξυπηρέτησαν ηθελημένα ή άθελα τα γερμανικά συμφέροντα την τελευταία τετραετία.

Τι δεν καταλάβατε ακόμα; Αντιγράφουμε από το Der Spiegel: «Γιατί η ελληνική κρίση αφήνει αδιάφορες τις αγορές». Απάντηση: «το γεγονός ότι σε αντίθεση με το 2010, οι περισσότερες ευρωπαϊκές τράπεζες δεν δραστηριοποιούνται πλέον στην Ελλάδα». Πώς το κατάφεραν αυτό οι τράπεζες; Ποιός τους εξυπηρέτησε; Ποιός έκανε όλη αυτή τη λάντζα; Η αριστερή κυβέρνηση που κράταγε τα ηνία στην Ελλάδα;

*Ο Κώστας Αργυρός είναι δημοσιογράφος κι έχει βραβευτεί για το δημοσιογραφικό του έργο από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Ίδρυμα Μπότση και την Ένωση Ευρωπαίων Δημοσιογράφων. Τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκε με το τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ, αναδεικνύοντας κυρίως ευρωπαϊκά θέματα.