Σκοπιανό: Ο πολιτικός ενώπιον της ιστορίας

Η συμφωνία με την ΠΓΔΜ για το θέμα της ονομασίας, κλείνει μια εκκρεμότητα ετών, που μας κόστισε σε διπλωματικό κεφάλαιο και αποπροσανατόλιζε τη χώρα από τον μεγάλο και πραγματικό εξ ανατολών κίνδυνο.

Το αποτέλεσμα είναι προϊόν διαπραγμάτευσης και συμβιβασμού και επομένως δεν είναι ανάλογο με αυτό που θα ήταν αν για παράδειγμα είχαμε κερδίσει μια πολεμική αναμέτρηση και επιβάλαμε απλώς τους όρους μας στους ηττημένους.

Οι αναφορές στη γλώσσα και την εθνικότητα, ασφαλώς θα αποτελέσουν αντικείμενο συζήτησης στην εγχώρια δημόσια σφαίρα, ωστόσο οι προϋποθέσεις που θέτει η ελληνική πλευρά για erga omnes, αλλαγή Συντάγματος και εγκατάλειψη του αλυτρωτισμού τηρούνται. Οι δικλείδες ασφαλείας σε περίπτωση υπαναχώρησης από την πλευρά της ΠΓΔΜ, είναι υπαρκτές.

Πρόκειται για μια ήττα της πατριδοκαπηλίας και από τις δύο πλευρές των συνόρων, καθώς πολιτικοί έχτισαν καριέρες πάνω στη διαιώνιση της διαφωνίας σε λογική όλα ή τίποτα. Το έκαναν πριν 25 χρόνια, το προσπάθησαν ξανά.  Έτσι ξέρουν, έτσι πολιτεύονται.

Ο δρόμος θα είναι μακρύς, καθώς η συμφωνία θα πρέπει να επικυρωθεί πολιτικά και θεσμικά τους επόμενους μήνες, αποστολή καθόλου εύκολη για τις κυβερνήσεις Ελλάδας και ΠΓΔΜ.

Η αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, για την οποία έχει γίνει τόση συζήτηση θα υπάρξει εκ των πραγμάτων.

Η διαφωνία των ΑΝΕΛ, η ένταση και η αμηχανία στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας και οι διαφοροποιήσεις στο ΚΙΝΑΛ, είναι το πρελούδιο μιας πολύ ενδιαφέρουσας περιόδου.

Όταν στη ζυγαριά μπαίνουν, καρέκλες, δεσμεύσεις, ισορροπίες, ψηφαλάκια και μισόλογα το αποτέλεσμα στην καλύτερη περίπτωση είναι μια ευχή για παραπομπή λύσεων και αποφάσεων στις ελληνικές καλένδες.

Έρχεται όμως κάποτε η ώρα των αποφάσεων και είναι τότε που ο πολιτικός και κυρίως ο πολιτικός ηγέτης, οφείλει να προχωρά με πυξίδα τα συμφέροντα και το μέλλον της χώρας, βάζοντας στην άκρη την μικροπολιτική.