ΕΣΤΙΑ-ζοντας στο αναγκαίο

Γιατί νιώσαμε πολλοί  αίσθημα απορφάνωσης μόλις πληροφορηθηκαμε την αναστολή λειτουργίας της  ΕΣΤΙΑΣ;

Η κρίση σάρωσε πολλά. Ανθρώπους, συνήθειες,  επιχειρήσεις, οικονομικούς σχηματικούς,τρόπους του σκέπτεσθαι και του φέρεσθαι.

Τα τελευταία τρία χρόνια είδαμε να πέφτουν μικρά και  μεγάλα κάστρα με κρότο αλλά προσπεράσαμε.

Γιατί τότε ο αφανισμός της  ΕΣΤΙΑ μας πόνεσε;

Τι συμβόλιζε το βιβλιοπωλείο της οδού Σόλωνος με την ήσυχη -βαριά- παρουσία του ώστε να μας αναστατώσει τόσο το άγγελμα της αυλαίας του;

Νομίζω, ότι δεν είναι μόνο εξαιτίας της νοσταλγίας ενός αγαπημένου βιβλιοχώρου με τον οποίο είχαμε σωματική και πνευματική επαφή.

Η ΕΣΤΙΑ ήταν πολύτιμη μέσα μας γιατί σηματοδοτούσε κάτι περισσότερο: με την λιτή, old fashion παρουσία της, ήταν η καθησυχαστική επιβεβαίωση ότι όσο κι αν διαβρώθηκε αυτή η χώρα και αυτή η πόλη από έναν χυδαίο συβαριτισμό, εκεί -στην οδό Σόλωνος- υπήρχε πάντα το πετράδι του στέμματος μιας κοινωνίας που γέννησε πολιτισμό, πνευματική ποιότητα και ιδέες, μια κοινωνία που κάποτε έδειχνε πως θα μπορούσε να γίνει άλλη.

Η κρίση πίπτει επί δικαίους και αδίκους. Ο,τι έπρεπε να σαρωθεί, καλώς να σαρωθεί. Αλλά ο,τι πρέπει να διασωθεί να το διαφυλάξουμε και η ανάγκη για χώρους που προάγουμε τη γνώση και τη σκέψη είναι υπέρτερη από τις ανάγκες της δημοσιονομικής λογιστικής.

* Η Μαρία Χούκλη είναι δημοσιογράφος.