Η κανονικοποίηση της ακροδεξιάς και ένα αδίστακτο σύστημα εξουσίας

Η κανονικοποίηση της ακροδεξιάς και ένα αδίστακτο σύστημα εξουσίας
Θάνος Πλεύρης, Μάκης Βορίδης, Αδωνις Γεωργιάδης Eurokinissi

Ολοένα και περισσότερο στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα ο ακροδεξιός λόγος κανονικοποιείται και γίνεται από περιθωριακός, mainstream.

Τις προάλλες, ο Βίκτορ Όρμπαν είχε ένα ακόμη δημόσιο ακροδεξιό παραλήρημα όταν από τη Ρουμανία έκανε λόγο για “κίνδυνο” ύπαρξης μικτής φυλής στην Ευρώπη θεωρώντας περίπου απαράδεκτο οι Ευρωπαίοι να “αναμειγνύονται” με μη ευρωπαϊκές φυλές. Ακόμα και στενή του συνεργάτης θεώρησε την ομιλία του “ναζιστικής έμπνευσης” και παραιτήθηκε. Το γεγονός καλύφθηκε από λίγο έως ελάχιστα από τον ελληνικό Τύπο.

Εντός των συνόρων τα παραδείγματα μέσω των οποίων ο ακροδεξιός μισαλλόδοξος λόγος κανονικοποιείται ακόμα και από τα πιο επίσημα χείλη είναι αναρίθμητα. Και όμως κάποιοι λίγοι, δαχτυλοδεικτούμενοι αντιδρούν, οι υπόλοιποι, αν δεν επικροτούν, συναινούν είτε σιωπώντας είτε ισχυριζόμενοι ότι πολλές από τις τοποθετήσεις τέτοιου είδους νομιμοποιούνται μέσα από το πρίσμα της κοινής λογικής.

Κοινή λογική, ας πούμε, αποτελούν τα πους μπακς στο Αιγαίο τα οποία ο αρμόδιος υπουργός, Νότης Μηταράκης επισήμως τα αρνείται αλλά ανεπισήμως τα επικροτεί μιλώντας για την “τρομερή επιτυχία” της μείωσης των μεταναστευτικών ροών και καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι το “μεταναστευτικό δεν απασχολεί πια τους Ελληνες”.

Κοινή λογική, επίσης, είναι να πολιτογραφείται Ελληνας με δόξα και τιμή Τούρκος πολίτης με δοσοληψίες με το καθεστώς των κατεχομένων της Κύπρου μόνο και μόνο επειδή με τον παρά του πρόσφερε χορηγίες στην ελληνική αστυνομία και την ελληνική εκκλησία, την ώρα που παιδιά που γεννήθηκαν στην Ελλάδα από αλλοδαπούς γονείς δεν έχουν αποκτήσει ακόμα την ελληνική υπηκοότητα.

Μπορεί, επίσης, στο πλαίσιο της κοινής λογικής να λοιδορείται ο αγώνας ενός κρατουμένου να εφαρμοστεί ο νόμος και να αποφυλακιστεί κατά τα προβλεπόμενα με τους φιλελεύθερους φίλους να ειρωνεύονται στα σόσιαλ την προσπάθεια και να εκφράζουν ανερυθρίαστα την άποψη ότι “δεν δικαιούται ούτε καν άδεια, να σαπίσει στη φυλακή το κωλόπαιδο” ενώ την ίδια ώρα καταδικασθέντες για βιασμούς ανηλίκων κυκλοφορούν ελεύθεροι και ωραίοι (μέχρι την εκδίκαση της έφεσής τους).

Ολα τα παραπάνω συνιστούν χειροπιαστά παραδείγματα κανονικοποίησης του ακροδεξιού λόγου και της ακροδεξιάς λογικής στη δημόσια σφαίρα. Λογικά τα πους μπακς, λογικό το να μην αποφυλακίζεται ένας άνθρωπος αν και έχει κατοχυρώσει δικαίωμα, λογική η απόκτηση ελληνικού διαβατηρίου από πλούσιους καταζητούμενους, λογικό, στο τέλος της ημέρας, και το επιχείρημα να μην καθιερωθεί ο όρος “γυναικοκτονία” στον ποινικό κώδικα αφού “δεν είναι δυνατόν να υπάρξει τέτοια κατηγοριοποίηση”.

Πέφτουμε λοιπόν από τα σύννεφα αντιλαμβανόμενοι αυτή τη δυστοπική πραγματικότητα στη χώρα; Οχι, διότι θα ήταν εξόχως υποκριτικό. Στο κυβερνητικό σχήμα, ας μην ξεχνάμε, βρίσκεται η “αγία τριάδα” του ΛΑΟΣ (Βορίδης, Γεωργιάδης, Πλεύρης) και μάλιστα σε υπουργεία-κλειδιά. Οι τρεις, όσο και αν προσπαθούν να βάψουν το πρόσωπό τους με δημοκρατικό φούμο, δεν έχουν κρύψει τις πραγματικές απόψεις τους. Οι άνθρωποι είναι ακροδεξιοί και με τη βούλα.

Οταν, λοιπόν, η ραχοκοκαλιά του κυβερνητικού σχήματος αποτελείται από ακροδεξιούς και όταν το ακραίο κέντρο δεν έχει κανένα πρόβλημα να συνυπάρξει αρμονικά με την ακροδεξιά, ο μισαλλόδοξος λόγος, ο οποίος εν προκειμένω αποκτά και μία “επιστημονική” εσάνζ, έρχεται για να κατακτήσει τη δημόσια σφαίρα με την αμέριστη βοήθεια βέβαια των ουκ ολίγων “προθύμων” ΜΜΕ.

Αυτά λοιπόν που πριν από 20 χρόνια διαβάζαμε σε περιθωριακά έντυπα της ακροδεξιάς, τώρα εμφανίζονται με δόξα και τιμή σε ιστορικά ΜΜΕ τα οποία, τρομάρα τους, έχουν και δημοκρατικό παρελθόν. Μαζί με έναν χυδαίο ιστορικό αναθεωρητισμό, ο οποίος, για παράδειγμα, υποβιβάζει το ρόλο της εξέγερσης του πολυτεχνείου ο οποίος συνδέεται μόνο με τις παθογένειες της μεταπολίτευσης, μπαίνουν όλα στο μπλέντερ και το αποτέλεσμα είναι μία καθαρή μετατόπιση της “κοινής λογικής” ολοένα και πιο δεξιά στο πολιτικό φάσμα.

Δεν είναι να απορεί, κανείς, άρα για το γεγονός ότι ο Υφυπουργός Παιδείας από το βήμα της Βουλής επιχείρησε να “εξαφανίσει” τις προσπάθειες αντίστασης στη Χούντα, ούτε για το γεγονός ότι παρόμοια στάση κρατούν Ελληνες ιστορικοί με τακτικές και σχεδόν εγκωμιαστικές αναφορές στα πεπραγμένα της επταετίας.

Η κοινή γνώμη μ’ αυτόν τον τρόπο εκπαίδευεται να ακούει, να επεξεργάζεται και στο τέλος να αποδέχεται ακραίες, αδιανότητες απόψεις ως περίπου φυσιολογικές και “λογικές”. Γι’ αυτό και παρατηρείται αυτή η συλλογική απάθεια απέναντι σε όλα όσα μάς συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό. Οι άνευ προηγουμένου αυξήσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα αποδίδονται μόνο στον πόλεμο στην Ουκρανία όπως και οι αυξήσεις σε βασικά είδη κατανάλωσης.

Οι φωτιές, που κατακαίνε τη χώρα, είναι περίπου ένα φυσικό φαινόμενο που ανέκαθεν συνέβαινε και πάντα θα συμβαίνει. Η νέα επέλαση του κορονοϊού είναι απολύτως αναμενομένη και προφανώς δεν χρειάζεται νέα μέτρα για να αντιμετωπιστεί.

Κοντολογίς, ζόφος. Ζόφος ακροδεξιάς κοπής και έμπνευσης στην υπηρεσία ενός αδίστακτου συστήματος εξουσίας που θα κάνει τα πάντα για να διατηρήσει αλώβητα τα πεπραγμένα του.

Δυστυχώς το φαινόμενο δεν είναι μόνο ελληνικό. Οι κάθε λογής Ορμπαν βρίσκονται μέσα στους κόλπους της ΕΕ και ουδείς αντιδρά με αποφασιστικότητα. Ακόμα και ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν θεωρεί μάλλον φυσιολογικό να δίνει το παρών σε εκδήλωση ακροδεξιού κόμματος. Η κανονικοποίηση της ακροδεξιάς θριαμβεύει…

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα