Ακήρυχτος πόλεμος

Μέχρι πρότινος τα τρομοκρατικά χτυπήματα αποτελούσαν μεμονωμένες ενέργειες φανατικών, οι οποίες προκαλούσαν φρίκη. Εδώ και μήνες, οι επιθέσεις είναι τόσο συχνές που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος μιας τρομώδους ισορροπίας. Πρόκειται για έναν ακήρυχτο πόλεμο, αλλά πόλεμο. Δυστυχώς πέρα από τη φρίκη και τον αποτροπιασμό, δεν μοιάζει κανείς ικανός να παρέμβει και να δώσει ένα τέλος.

Ήταν εύκολο να προβλέψει κανείς την κλιμάκωση της βίας από την εποχή που ο “δυτικός κόσμος” κοιτούσε απαθής τις φρικαλεότητες στη Μέση ανατολή. Τα λαϊκίστικα media  μάλιστα βρήκαν τρόπο να κεντρίσουν το ενδιαφέρον των πολιτών. Αυτά έκαναν “φίρμα” τον Τζιχάντι Τζόν, αυτά έδειχναν σκηνές ωμής βίας. Οι ευρωπαίοι και διεθνείς ηγέτες έβλεπαν να καταστρέφεται ένα κράτος και δεν ίδρωνε το αυτί τους. Δεν ίδρωσε ούτε καν όταν είδαν μνημεία του παγκόσμιου πολιτισμού να καταστρέφονται από τη μανία φανατικών.

Ακόμη παλαιότερα, υπήρχαν σημάδια που έδειχναν ότι η κατάσταση θα γίνει εκρηκτική. Πάνω στα ερείπια χωρών με θρησκευτικά φανατισμένους πολίτες, ο “δυτικός κόσμος” έκανε business, πολιτική και σχέδια επί χαρτού. Η απελπισία που δημιούργησαν ενισχύοντας την πολιτική αστάθεια (προς ίδιον όφελος) ήταν περίπου φυσικό ότι θα γυρίσει μπούμεραγκ.

Η πολιτισμένη δύση βρίσκεται σε παρακμή. Δεν μπορεί να διαχειριστεί ούτε τις προσφυγικές ροές. Την ώρα που οι άνθρωποι επιχειρούν να αποφύγουν τον πόλεμο, εμείς συζητούμε για ποσοστώσεις και παζαρεύουμε πόσες ζωές θα σώσουμε.

Όσο για τους φανατισμένους με το Ισλάμ “πολεμιστές”, γνώριζαν άπαντες πώς θα αντιδράσουν. Έπεισαν νέους ανθρώπους να ζωστούν με εκρηκτικά και να εκδικηθούν άλλους ανθρώπους. Ο απόλυτος παραλογισμός που βασίζεται φυσικά στην απελπισία.

Ο πόλεμος δεν θα γινόταν φυσικά με τους όρους που θα ήθελε η μία εκ’ των δύο πλευρών. Οι δυτικοί θεώρησαν ότι το “θέατρο του πολέμου” είναι αρκετά μακριά. Μια κοντόφθαλμη λογική για την εποχή της παγκοσμιοποίησης. Η αδύναμη πλευρά επέλεξε να μεταφέρει τη φρίκη στην απέναντι πλευρά.

Το χειρότερο είναι ότι οι ηγέτες της δύσης μοιάζουν πολύ “λίγοι” για να διαχειριστούν μια τέτοια κατάσταση. Δεν το έκαναν μετά το Μπατακλάν, τις επιθέσεις στο Charlie Hebdo, τις απανωτές επιθέσεις στην Τουρκία. Αδιαφορήσαν φυσικά για τους νεκρούς από επιθέσεις στον “αναπτυσσόμενο” κόσμο.

Είναι ξεκάθαρο ότι ο πόλεμος μεταφέρθηκε στην αυλή της δύσης. Ακόμη και αν αποφασίσει τώρα μετά το τυφλό χτύπημα στην καρδιά της Ευρώπης να εξαντλήσει την αυστηρότητά της, δεν έχει τη δυνατότητα να αλλάξει τους συσχετισμούς. Ακόμη και μπροστά στη φρίκη του πολέμου, μπροστά στις χιλιάδες “παράπλευρες απώλειες” οι ηγέτες συνεχίζουν να θεωρούν ότι μπορούν να κάνουν business  και διπλωματία, πάνω στα πτώματα.

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 247 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos)