Δεν συμψηφίζουμε τον psofo με την εσχάτη προδοσία

Δικαίως ο Πρόεδρος της Βουλής βγήκε απ’ τα ρούχα του με όσα ανατριχιαστικά αναφέρουν “Παμμακεδονικές Οργανώσεις” σε εξώδικο κείμενο που μοίρασαν στους Βουλευτές. Σύμφωνα με το κείμενο, οι “Οργανώσεις” εγκαλούν για εσχάτη προδοσία όποιον τολμήσει να ψηφίσει την πρόταση του υπουργείου Εξωτερικών και της ελληνικής κυβέρνησης, για σύνθετη ονομασία. Συνεχίζουν δε αναφέροντας ότι η ποινή είναι ο θάνατος ή τα ισόβια. Μιλάμε για απαράδεκτες απειλές κατά βουλευτών.

Πρόκειται για μια ιδιαίτερα νοσηρή εξέλιξη, η οποία ωστόσο ήταν εντελώς αναμενόμενη. Ο σπόρος του διχασμού έχει φυτευτεί από την αρχή των μνημονίων, όταν “αντιμνημονιακοί” εύχονταν “psofo” σε όποιον θεωρούσαν “γερμανοτσολιά”. Δεν υπήρχε πολιτικό ή ιδεολογικό πρόσημο. Αριστεροί και δεξιοί είχαν συνταχθεί κάτω από την ομπρέλα του αντιμνημονίου και απειλούσαν Θεούς και δαίμονες.

Όταν κρυμμένοι πίσω από την Βουλευτική ασυλία, Έλληνες βουλευτές εκτόξευαν εντελώς αβάσιμες κατηγορίες κατά συναδέλφων τους αλλά και κατά άλλων που δεν είχαν το προνόμιο της Βουλευτικής ασυλίας. Ακόμη και όταν ο σημερινός συγκυβερνήτης κος. Πάνος Καμμένος καλούσε τους πολίτες να “λιντσάρουν τον Πάχτα”. Δήλωση για την οποία αθωώθηκε χθες και θέλω να πιστεύω ότι δεν θα την έκανε ξανά μετά απ’ όσα έχουν συμβεί στη χώρα.

Ακόμη και όταν η ίδια η δικαιοσύνη αποδέχεται de facto τους τραμπουκισμούς μιας συλλογικότητας και διατάσσει έρευνα για για να διαπιστώσει αν ένας γιατρός έπαιρνε φακελάκι, επειδή ο Ρουβίκωνας έκανε ντου στο γραφείο του.

Τότε βεβαίως ο κύριος Βούτσης δεν έβγαινε από τα ρούχα του. Χωρίς να υπονοώ ότι υποδαύλιζε τέτοιες ενέργειες, ο σημερινός πρόεδρος της Βουλής δεν έδειχνε το ίδιο ενδιαφέρον. Συνολικά όμως η κοινωνία και το πολιτικό σύστημα ανέχτηκε τέτοιες συμπεριφορές. Κάποιοι μάλιστα θεώρησαν ότι ο δρόμος προς την εξουσία δεν πειράζει να είναι στρωμένος από υπερβολές και ανατριχιαστικές απειλές για λαϊκά δικαστήρια και κρεμάλες στο Σύνταγμα. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.

Ο ΟΑΣΑ υποστηρίζει ότι χώρα συνεχίζει να σέρνεται σε ένα τούνελ χαμηλής ανάπτυξης και αδυναμίας να στηρίξει τους ανέργους και όσους βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας. Είναι λογικό οι πολίτες να ριζοσπαστικοποιούνται και να αναζητούν ακραίες μορφές έκφρασης. Όσα είδαμε μέχρι σήμερα, είναι μια πρόγευση όσων μπορεί να συμβούν στο προσεχές διάστημα, όταν ο διχαστικός πολιτικός λόγος θα μεταφραστεί από μερίδα πολιτών ως έναυσμα για μάχη.

Η καταδίκη κάθε μορφής βίας και η -άνευ όρων- στήριξη των θεσμών αποτελούν τη μοναδική δικλείδα. Η οργή του Προέδρου της Βουλής είναι δικαιολογημένη και δεν πρέπει να συμψηφίζεται με παρελθόντα γεγονότα. Δεν έχει νόημα να “ισοφαρίσουν” όσοι θεωρούν ότι επλήγησαν από τις βίαιες πρακτικές του παρελθόντος. Αυτή άλλωστε είναι η διαφορά της φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας με κάθε λογής αυτοαποκαλούμενους ριζοσπάστες που ονειρεύονται εκδίκηση.

Πρέπει σύσσωμο το πολιτικό σύστημα και η κοινωνία να βάλει ένα τέλος στη βία. Ειδάλλως όσα ανατριχιαστικά μετέφερε ο Πρόεδρος της Βουλής, θα κλιμακωθούν και θα ισχυροποιούνται μέχρι του σημείου που θα είναι εξαιρετικά δύσκολη κάθε αντίδραση.