Ήρθε η ώρα της Αριστεράς της Ορθόδοξης;

Ο καπιταλισμός είναι ένα εξαιρετικά διαβρωτικό σύστημα. Σαράντα χρόνια τον κατήγγειλε ο Ευκλ. Τσακαλώτος σε αμφιθέατρα και συντροφικές συνάξεις ώσπου μια ημέρα η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε να φωτογραφίζεται χαμογελαστός χτυπώντας το καμπανάκι στον ναό του καπιταλισμού, την Wall str. Και αν το συγκεκριμένο συμβάν μπορεί να χαρακτηριστεί μεμονωμένο, σκοπιμότητα ή “στιγμιαίο λάθος”, η εν γένει στάση όσων Κυβερνητικών εφαρμόζουν και υπερασπίζονται με μανία τις μνημονιακές πολιτικές δημιουργεί τον απαραίτητο χώρο στους “πιο αριστερούς” ώστε να αποδείξουν την πραγματική την αριστεροσύνη, την ορθόδοξη.

Μην έχετε καμία αμφιβολία ότι οδεύοντας προς τις εκλογές, οι “παλιές καραβάνες” θα πάρουν αποστάσεις από τις καπιταλιστικές μεθόδους της Πρώτης Φοράς Αριστερά και όχι μόνον απ’ αυτές. Θα επιχειρήσουν να ενδυναμώσουν τους δεσμούς με τη ριζοσπαστική αριστερά, γνωρίζοντας ότι θα είναι το αποκούμπι τους σε περίπτωση μακροχρόνιας αντιπολίτευσης.

Το κάνουν ήδη άλλωστε. Ο κος. Ν. Φίλης για παράδειγμα, διατηρεί τις ενστάσεις του για όλες σχεδόν τις κυβερνητικές αποφάσεις. Από τους πλειστηριασμούς μέχρι τα βλήματα. Ο κος. Π. Σκουρλέτης δεν αντέδρασε μεν όταν οι παπάδες “έφαγαν” τον σύντροφο Φίλη αλλά άδραξε την ευκαιρία να δηλώσει την ανεξαρτησία του κοσμικού κράτους απέναντι στον κλήρο αρνούμενος να φιλήσει το Ευαγγέλιο στα Καλάβρυτα. Ακόμη και ο -κατά δήλωση- μετριοπαθής Παπαδημούλης εξέπληξε το φιλοθεάμον κοινό όταν αρνήθηκε να συμμετάσχει στο καπιταλιστικό τελετουργικό του standing ovation προς τιμήν της αντιπολίτευσης της Βενεζουέλας κατά την απονομή του βραβείου Ζαχάρωφ. Παρά το γεγονός ότι το κόμμα με το οποίο εξελέγη έχει καταφέρει να έχει τις καλύτερες σχέσεις με τον αμερικανικό παράγοντα, όπως δήλωσε πρόσφατα ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα.

Παρά την “συμπαγή” εικόνα που παρουσιάζει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχουν πάντοτε πολλά που διαχωρίζουν τους “αριστερούς” από τους “πιο αριστερούς”. Θυμηθείτε άλλωστε τη στήριξη του κόμματος στην Ζωή την Κωνσταντοπούλου και στον Παναγιώτη τον Λαφαζάνη και αντιπαραβάλετέ την με τις προχθεσινές εικόνες στο ειρηνοδικείο όπου η Ζωή μάχεται λυσσαλέα με τα ΜΑΤ στην προσπάθειά της να σώσει τον συμπαθητικό κύριο που κάποτε ήταν Υπουργός.

Μην έχετε καμία αμφιβολία ότι και οι αριστεροί γνωρίζουν από power game. Ίσως να γνωρίζουν καλύτερα και από κάθε άλλον. Οι μάχες που έδωσαν κατά καιρούς για την εξουσία στον μικρόκοσμο της ελληνικής αριστεράς τους έχουν κάνει grand maitre στον μακιαβελισμό. Ο Ευκλ. Τσακαλώτος υπήρξε εξαιρετικά χρήσιμος μέχρι σήμερα. Κράτησε τη χώρα ζωντανή κόντρα σε διάφορες αρλούμπες που ξεστόμιζαν ομόλογοί του. Αυτό όμως δεν του δίνει το δικαίωμα να προσπεράσει την “επετηρίδα”. Γνωρίζει πιθανώς και ο ίδιος ότι όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, θα κατηγορηθεί εκ’ των έσω για την άψογη συνεργασία του με τους δανειστές.

Αυτή η φαινομενικά αθώα διάσταση απόψεων, θεωρητικά είναι χρήσιμη στον ΣΥΡΙΖΑ. Καταφέρνει και να συνεργάζεται με τους δανειστές και να αντιπολιτεύεται ικανοποιώντας ακόμη ένα μέρος του αντιμνημονιακού ακροατηρίου με τρόπο που δεν το κάνει ούτε η ΝΔ. Κάποιοι όμως “θυσιάζονται” κάνοντας κωλοτούμπες και εμφανίζονται ανακόλουθοι σε σχέση με τις θέσεις που υποστήριζαν για δεκαετίες. Οι “ορθόδοξοι” όμως απολαμβάνουν τα αγαθά της εξουσίας διαχωρίζοντας τη θέση τους και πιάνοντας στασίδι για την επόμενη ημέρα που όλοι θα κληθούν να αποδείξουν πόσο αριστεροί ήταν ακόμη και όταν οι σύντροφοι τους “ξεπουλήθηκαν”…