Βάλε μισό κιλό συναίνεση

Με δεδομένο πλέον ότι όλες οι Κυβερνήσεις της εποχής των μνημονίων εφαρμόζουν την Ίδια -στη βάση της- πολιτική (έστω με διαφορετικό τρόπο), η συναίνεση στην Ελλάδα θα έπρεπε να είναι το απλούστερο πράγμα. Αντίθετα όμως, οι Έλληνες πολιτικοί δεν μοιάζουν ικανοί να συμφωνήσουν σε τίποτα και καθώς είναι δύσκολο να εντοπίσει κανείς ουσιώδεις διαφορές, πολλά μπορεί να βάλει με το νου του.

Όπως για παράδειγμα ότι οι “πολιτικοί του τίποτα” βασίζουν την επιβίωσή τους στην πόλωση. Στη δημιουργία εχθρών δια των οποίων αποκτούν και οι ίδιοι μια υπόσταση. Κάτι που συνηθίζεται διεθνώς στο power game. Μόνο που στη χώρα “της φαιδράς πορτοκαλέας”, το πολιτικό παιχνίδι μοιάζει να εξαντλείται στην πόλωση.

Χρειάστηκαν πάνω από 8 ώρες, ολόκληρο μεροκάματο, για να καταλήξουν οι πολιτικοί αρχηγοί σε ένα κοινό ανακοινωθέν που ακόμη και ένας αφελής μπορούσε να καταλάβει ότι ήταν περισσότερο αποτέλεσμα της ανάγκης παρά μια συμφωνίας που προήλθε μέσω του γόνιμου διαλόγου. Κανείς δεν έπεισε κανέναν για τίποτε, κυρίως γιατί προσερχόμενοι ήταν τόσο προκατειλημμένοι που το ενδιαφέρον τους εξαντλούνταν στο να επιβάλλουν τη γνώμη τους ή να καταθέσουν τις διαφωνίες τους. Όχι να ακούσουν τις άλλες γνώμες. Πολλώ δε μάλλον να συμφωνήσουν.

Σε κάθε περίπτωση το έκτρωμα του κοινού ανακοινωθέντος που υπενθυμίζεται ότι κατέγραφε μόνο τα σημεία συμφωνίας(!!), είχε πολύ σύντομη ημερομηνία λήξης. Με όμως αφορμή τα όσα συνέβησαν στην προχθεσινή σύνοδο κορυφής, η σεμνή τελετή της συναίνεσης έλαβε τέλος. Τα δύο κόμματα εξουσίας αντάλλαξαν βαριές εκφράσεις και είναι να απορεί κανείς τι ακριβώς συζητούσαν τόσες ώρες στο προεδρικό μέγαρο. Δεν είχαν καταλήξει σε κοινές αποφάσεις; Πάνω σε τι συναίνεσαν;

Και αν δεχτούμε ότι έκαναν απλώς μια ανακωχή ως ένδειξη κατανόησης των πολύ κρίσιμων εξελίξεων για τη χώρα, την Ευρώπη και εν γενεί την περιοχή, δεν κρατήθηκαν. Την ώρα που η διαπραγμάτευση ήταν σε εξέλιξη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ασκούσε κριτική στην τακτική που ακολουθούνταν (Real FM). Η Κυβέρνηση “σήκωσε το γάντι” και κατηγόρησε τον Πρόεδρο της ΝΔ για “μικρότητα και ανευθυνότητα”. Ο Εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ τους ανταπάντησε λέγοντας “ας κοιτάξουν τους καθρέφτες του Μαξιμου”. Αντιπαράθεση επιπέδου νηπιαγωγείου στο σύνολό της.

Ούτως ή άλλως, μπορεί οι πολιτικοί αρχηγοί να συναίνεσαν αλλά αυτό δεν εμπόδισε τα λοιπά στελέχη να κάνουν αυτό που γνωρίζουν καλά. Η παρομοίωση της Αμυγδαλέζας με Γκουαντάναμο από τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αρκετή για να ξεκινήσει μια μάχη σε παράθυρα και διαδίκτυο. Οι μεν κατηγορούν τους δε για φασιστικές αντιλήψεις και πρακτικές. Όχι και τόσο σύνηθες για κόμματα που επιχειρούν να συνεννοηθούν για το εθνικό καλό.

Οι κακεντρεχείς θα μπορούσαν να βάλλουν και άλλα με το νου τους. Ότι δηλαδή υπάρχουν διαφωνίες σε αλλότρια θέματα, που δεν δημοσιοποιούνται, δεν άπτονται στο στενό πεδίο άσκησης πολιτικής και είναι αυτά που τους εμποδίζουν να συναινέσουν.

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι τα κόμματα εξουσίας τουλάχιστον δεν δείχνουν διάθεση για να συμφωνήσουν σε τίποτα. Ακόμη και αν ήθελαν να παραγγείλουν σουβλάκια θα διαφωνούσαν για ώρες σχετικά με τον προμηθευτή. Οι διαφωνίες που έχουν είναι εξίσου μάταιες. Τελικά θα κάνουμε αυτό που θα αποφασίσουν οι ισχυροί της Ευρώπης καθώς δικό μας σχέδιο δεν έχουμε. Δεν θέλαμε να καταστρώσουμε. Τσάμπα οι ώρες που έχασαν στο προεδρικό Μέγαρο.

Αν δεν μπορούμε να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε για το καλό της χώρας σε τόσο κρίσιμες στιγμές, μοιραία επιβεβαιώνουμε τον μύθο ότι “οι Έλληνες μονιασμένοι, κατορθώνουν το ακατόρθωτο”. Και πρόκειται περί μύθου, διότι ουδέποτε είμαστε μονιασμένοι και τα αποτελέσματα είναι εμφανή. Εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ στην προσπάθειά του να εφαρμόσει το τρίτο μνημόνιο, κατηγορεί τη ΝΔ ως μνημονιακή δύναμη. Βρίσκουμε τρόπο να διαφωνήσουμε ακόμη και σε θέματα οπου προφανώς δεν υπάρχει διαφωνία.

Η εκάστοτε Κυβέρνηση στην Ελλάδα διαμαρτύρεται για την έλλειψη συναίνεσης. Για δεκαετίες άλλωστε θεωρούνταν φυσικό η αξιωματική αντιπολίτευση να απορρίπτει συλλήβδην τα νομοθετήματα της Κυβέρνησης. Μόνο που η συναίνεση δεν επιβάλλεται αλλά εμπνέεται.  Αυτό θα πρέπει να το γνωρίζει ο Πρωθυπουργός, η στάση του οποίου -όσο ήταν στην αντιπολίτευση- μόνο συναινετική δεν μπορούσε να χαρακτηριστεί, ενώ τώρα η μόνη συναίνεση που αποζητά είναι να συμφωνήσουν οι άλλοι με τις προτάσεις του. Αυτό θα πρέπει να το γνωρίζει και ο πρόεδρος της ΝΔ που αν κληθεί να Κυβερνήσει τη χώρα θα ζητά συναίνεση. Αν θέλει τέτοιο κλίμα, θα πρέπει να το καλλιεργήσει χωρίς καμία διασφάλιση ότι θα το πετύχει. Σίγουρα όχι όμως να το απαιτήσει εκ’ των υστέρων.

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 247 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos).