Η Ζωή και ο τραμπουκισμός της αυτοεπιβεβαίωσης

(Φωτογραφία: Sooc.gr)

Περί της Ζωής λοιπόν και όχι μόνο. Για όλους όσοι αυτοεπιβεβαιώνονται σε βάρος των «άλλων».

Κατ’ αρχάς η κατάθεση στεφάνου από τον Γερμανό πρέσβη στο Δίστομο είναι μια επίσημη πράξη συγνώμης. Η παρεμπόδιση της και η μη αποδοχή αυτής της συγνώμης δεν εξαναγκάζει την γερμανική πολιτεία να αναγνωρίσει τις οφειλόμενες στη χώρα μας αποζημιώσεις. Τα εγκλήματα των ναζί δεν ξεχνιούνται, αλλά η κληρονομική μεταβίβαση της ευθύνης τους εξυπηρετεί μόνο αυτούς που θρέφονται από το μίσος τόσο πολιτικά όσο και υπαρξιακά.

Η κα Κωνσταντοπούλου δεν παρεμπόδισε μόνο τον Γερμανό πρέσβη να καταθέσει τη συγνώμη του. Συνέχισε την «αντίσταση» της προσβάλλοντας και εξυβρίζοντας τον Μανώλη Γλέζο λέγοντας ότι «προτίμησε να βάλει ο ίδιος με τα χέρια του τη σημαία του κατακτητή πάνω στο μνημείο των θυμάτων», ότι κατέβασε την γερμανική σημαία από την Ακρόπολη αλλά την ανέβασε στο Δίστομο(!).

Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Οι αυτοαναφορικές πράξεις διογκωμένων «εγώ» όπως τα συχνά λαϊκίστικα σώου της κας Κωνσταντοπούλου μπροστά στις κάμερες, δεν είναι πράξεις ηρωισμού και αντίστασης και δεν χρειάζονται ιδιαίτερες αποδείξεις γιαυτό. Αρκεί και μόνο η θητεία της στη Βουλή που ξεπέρασε κάθε προηγούμενο ναρκισσιστικής αυτοπροβολής στην ιστορία του κοινοβουλίου. Η εξύβριση και προσβολή του Γλέζου δεν είναι «αντίσταση» και «αγώνας» αλλά μια απόπειρα μείωσης ακόμα και ενός αναγνωρισμένου ήρωα.

Τα σώου αυτά μπορεί να εκφράζουν και να «ντοπάρουν» τους διάφορους οπαδούς, όμως τα κίνητρα όλων αυτών που χρησιμοποιούν οποιαδήποτε μορφή τραμπουκισμών και βίας, είτε λεκτικής, όπως ύβρεις, «προδότες», «χουντικοί» κλπ, είτε σωματικής κατά των «άλλων» λόγω των διαφορετικών τους απόψεων και πεποιθήσεων, κάθε άλλο παρά ιδεολογικοπολιτικά είναι. Απλώς η ιδεολογική «καθαρότητα» και «κανονικότητα», στο όνομα της οποίας προβαίνουν σε οποιαδήποτε μορφή τραμπουκισμών και βίας, αποτελεί το πρόσχημα πίσω απ το οποίο κρύβεται μια προσωπικότητα που αυτοεπιβεβαιώνεται όχι τόσο στη βάση της ιδεολογίας της, όσο σε βάρος των άλλων.

Όλοι αυτοί δηλαδή ετεροκαθορίζονται μειώνοντας τους άλλους, υβρίζοντας τους και αποδομώντας τους για να νιώθουν οι ίδιοι «υπέρ άνω», περισσότερο σπουδαίοι, ακέραιοι και ολοκληρωμένοι. Όταν μια τέτοια προσωπικότητα προσλαμβάνει επί πλέον και το γνωστό ύφος αυτόκλητου εισαγγελέα και αποκλειστικού ιδιοκτήτη ιδεών και αξιών, όπως η κα Κωνσταντοπούλου, τότε το μίγμα αυτό, στην περίπτωση που βρεθεί σε θέση εξουσίας, είναι όντως πολύ επικίνδυνο για την Δημοκρατία όποια και αν είναι η ιδεολογία του.

*Ο Τάκης Ψαρίδης είναι δημοσιογράφος