Η κατεδάφιση ως ιδεολογική πρόταση

Η χώρα βυθίζεται στη δύνη των προβλημάτων κι ενώ θα περίμενε κανείς η κυβέρνηση να πιέζει την αντιπολίτευση για συναίνεση, υποδαυλίζει το πολιτικό κλίμα με προσωπικές επιθέσεις κατά των πολιτικών της αντιπάλων.

Ο πρωθυπουργός προφανώς επιθυμεί πολιτική συνεννόηση αλά καρτ. Κι αυτό κατέδειξε τόσο στη δευτερολογία του για το Ασφαλιστικό όσο και στις μεθόδους που ακολούθησε στο θέμα της αδειοδότησης των τηλεοπτικών συχνοτήτων. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, όπως έπραξε με τη “διαπραγμάτευση” που έφερε τα capital controls και όπως πράττει με τη διαχείριση του προσφυγικού, επιμένει να παπαγαλίζει μια ηθική των πεποιθήσεων και δεν εμφορείται από καμία ηθική της ευθύνης.

Τα περί “ηθικής των πεποιθήσεων” δεν τα είχε πει κάποιος “νεοφιλελεύθερος”, αλλά ο ιστορικός ηγέτης της Αριστεράς Λεωνίδας Κύρκος, ο οποίος μάλιστα ήταν απογοητευμένος από την εκλογή του κ. Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, όπως γράφει η δημοσιογράφος Αλίκη Χατζή στο βιβλίο “Λεωνίδας Κύρκος: Η τελευταία μάχη”. Και οι εξελίξεις τον επιβεβαιώνουν, αφού μετά από ένα χρόνο με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, τα γεγονότα δεν αφήνουν καμία αμφιβολία πως οι κυβερνώντες γκρεμίζουν αντί να χτίζουν γέφυρες με την αντιπολίτευση. Ένα απόσπασμα από το βιβλίο αποκαλύπτει αυτό που σήμερα βιώνει η χώρα σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. ” Αμάθητοι από εξουσία έχουν μετατρέψει την κατεδάφιση της εξουσίας σε ιδεολογική πρόταση και σε πολιτική πρακτική”. Και συνεχίζει ο Λεωνίδας Κύρκος: ” Αυτοί είναι οι δύο λόγοι που θα μας οδηγήσουν στην ελληνική τραγωδία. Αυτοί που θέλουν δεν μπορούν και αυτοί που θα έπρεπε να μπορούν δεν θέλουν! Το ζήτημα δυστυχώς δεν είναι ότι θα αποτύχουν. Το ζήτημα είναι ότι δεν δείχνουν καμία διάθεση να δοκιμάσουν”.

Πράγματι, σε μια στιγμή που η Ελλάδα έχει ανάγκη από εθνική συνεννόηση και συναίνεση, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δείχνει καμία διάθεση να δοκιμάσει την υπέρβαση. Επιστρέφει στη ρητορική της σύγκρουσης με τους εταίρους και της πόλωσης με τους πολιτικούς της αντιπάλους, και όχι τυχαία. Διότι μπορεί ο διχαστικός λόγος του πρωθυπουργού, αλλά και των στελεχών της κυβέρνησης, να αμφισβητεί το δικαίωμα της άλλης άποψης διαχωρίζοντας τη κοινωνία σε ανταγωνιστικά σύνολα, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι η τακτική που ακολουθεί στοχεύει στη δημιουργία ενός αντιευρωπαϊκού κλίματος με το απλουστευτικό επιχείρημα ότι “για όλα ευθύνονται οι ξένοι” ώστε να αποσείσει τις δικές ευθύνες.

Και φυσικά δεν θα μπορούσε να απουσιάζει το παραμύθι με τους δράκους- στο ενδεχόμενο που η κυβέρνηση δεν μπορέσει να περάσει απ’ τη βουλή το Ασφαλιστικό και τη βαριά φορολογία- σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα θα κινδυνεύσει με έξοδο από την ευρωζώνη! Ο εκβιασμός είναι προφανής όπως προφανείς είναι και οι λόγοι για τους οποίους ο κ. Τσίπρας ωθεί στα άκρα την αντιπαράθεσή του με την αντιπολίτευση. Σχεδιάζει φεύγοντας να αφήσει την “καυτή πατάτα” στους άλλους και να απέλθει ως ήρωας που έδωσε τη μάχη να αλλάξει το σύστημα αλλά δεν τον άφησαν οι “δράκοι”.

*O Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος