Ο Τζον Γουέιν, ο Τσακ Νόρις και η βουλή… saloon

Όταν ο Τσακ Νόρις ρώτησε τη Μέρκελ πόσα χρωστάω, η Μέρκελ του απάντησε τίποτα αγόρι μου. Πρόκειται φυσικά για ανέκδοτο, ένα από τα δεκάδες κρύα ανέκδοτα που κυκλοφορούν, παρόμοιας αισθητικής αντίληψης με τα ανέκδοτα που έχουν μετατρέψει το ελληνικό κοινοβούλιο σε μηχανή παραγωγής (πέραν του νομοθετικού έργου) γέλιου. Κάθε ημέρα που περνάει, όλο και περισσότερο, η αίθουσα του κοινοβουλίου γελοιοποιείται από απίθανους τύπους που έχουν καταλάβει τα βουλευτικά έδρανα γιατί κάποιοι συμπολίτες μας, είτε γιατί ήθελαν να κάνουν χαβαλέ είτε γιατί ψήφισαν καθ’ εικόνα, έστειλαν τους πλέον ανίκανους να καταρρακώσουν την έννοια του κοινοβουλευτισμού. Όλοι οι σοβαροί άνθρωποι αντιλαμβάνονται ποιοι τρίβουν τα χέρια τους από το θέαμα.

Σύμφωνοι, δεν είναι όλοι ίδιοι. Η πλειοψηφία είναι κανονικοί άνθρωποι και αφήνουν… τα πιστόλια και τα άλογά τους εκτός αιθούσης. Δεν είναι λίγοι όμως εκείνοι που την “έχουν δει” far west – με την ανοχή του προεδρείου – και εμφανίζονται ως cow boys σε saloon. Αν μάλιστα ο πρόεδρος της βουλής μεριμνήσει ώστε στο προσεχές μέλλον προσληφθεί και πιανίστας προκειμένου να συνοδεύει το υβρεολόγιο, τότε δεν θα αργήσει η λεκτική βία να εξελιχθεί σε σωματική. Είναι λυπηρό αυτό που συμβαίνει αλλά έχει εξήγηση. Και αυτή δεν αφορά μόνο την είσοδο στη βουλή- με τη ψήφο φυσικά του ελληνικού λαού- λούμπεν στοιχείων. Είναι το ύφος και το ήθος- βεβαίως και η ενδυμασία- της πλειονότητας των βουλευτών-κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ- που αν μη τι άλλο θα έπρεπε εφόσον δεν έχουν διάθεση να σεβαστούν το χώρο, τουλάχιστον να μας κάνουν τη χάρη να κρατούν τα προσχήματα.

Είματα ανήρ, όπερ ο άνθρωπος είναι τα ρούχα του, κατά μια αρχαιοελληνική παροιμία. Δείτε πως ντύνονται υπουργοί και βουλευτές, πως απαντούν και συμπεριφέρονται, τις εκφράσεις που χρησιμοποιούν και το φτωχό λεξιλόγιο επιπέδου πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης( μετά βίας 300 λέξεων), ώστε να βγάλετε συμπεράσματα για το που οδεύει η χώρα. Προφανώς την αποκλειστική ευθύνη δεν την έχει η κυβερνητική πλειοψηφία. Άλλωστε στην Ελλάδα αποτελεί στερεότυπο ο αριστερός να κρύβει τα λεφτά του και να εμφανίζεται ως κακομοίρης ώστε να είναι αρεστός στην πλέμπα. Είναι και η… άτιμη κοινωνία βλέπετε. Υπό αυτή την έννοια ήταν λίγο έως πολύ αναμενόμενο να βλέπουμε στην καρδιά της Ευρώπης τύπους να κυκλοφορούν με ρούχα που θυμίζουν φρουρούς της επανάστασης. Για να είμαι δίκαιος μεγάλη ευθύνη έχουν και οι αστοί πολιτικοί που ως συνήθως, και για να μη τους έχουν “έξω παρέα”, μιμούνται όλους αυτούς τους απίθανους τύπους. Με συγχωρείτε πολύ αλλά αυτή η Ελλάδα, όπως την έχουμε καταντήσει, δεν έχει καμία τύχη. Είναι ένα απέραντο… decadence και το χειρότερο είναι ότι μας αρέσει.

ΣΣ: Επί προεδρίας Βούτση τα δάκρυα των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ θυμίζουν τη Μάρθα Βούρτση. Η διαφορά είναι ότι εκείνη αμάρτανε για το παιδί της ενώ αυτοί για την καρέκλα τους.

*O Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος