Πλειστηριασμοί: Όταν ένας μικρομεσαίος στην Ελλάδα χάνει το σπίτι του – Μία εξοργιστική ιστορία

Πλειστηριασμοί: Όταν ένας μικρομεσαίος στην Ελλάδα χάνει το σπίτι του – Μία εξοργιστική ιστορία
Locked house inside the cage Getty Images/iStockphoto

Μικρομεσαίος επιχειρηματίας που δανείστηκε ένα λογικό ποσό για να ιδρύσει επιχείρηση το 2007, βρίσκεται μια ανάσα από το να χάσει το σπίτι του που δεν έχει καμία σχέση με το εν λόγω δάνειο.

Το ακούμε στις παρέες και στις κοινωνικές συναναστροφές μας πολλές φορές. Πίσω από σχεδόν κάθε ιστορία που έχει να κάνει με κόκκινο δάνειο το οποίο δεν εξυπηρείται κρύβεται μία ανθρώπινη ιστορία με πολύ πόνο, οδύνη και απίστευτη στενοχώρια. Μία ιστορία που διαλύει και τα πιο γερά νευρικά συστήματα, μία ιστορία που παράλληλα εξοργίζει όσους βρίσκονται έξω από το χόρο (αλλά θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι μέσα). Μία τέτοια ιστορία θα σας παραθέσουμε παρακάτω.

Θα το κάνουμε για να καταδείξουμε ότι η υπόθεση των κόκκινων δανείων δεν αφορά μερικούς απρόσωπους αριθμούς, τους ισολογισμούς των τραπεζών και τα κέρδη των funds που ανέλαβαν εσχάτως να “τρέξουν” το ζήτημα αλλά πάνω από όλα τους ανθρώπους και τις οικογένειες που ανεβαίνουν το δικό τους Γολγοθά επιχειρώντας να εξοφλήσουν ένα δάνειο το οποίο πήραν πριν πολλά χρόνια κάτω από τελείως διαφορετικές οικονομικές συνθήκες σε σχέση με αυτές που επικρατούν στη χώρα (και στον κόσμο ολόκληρο) τα τελευταία χρόνια.

Το δάνειο των 80.000 ευρώ

Ενας μικρομεσαίος επιχειρηματίας, όπως ο ίδιος εκμυστηρεύεται στο NEWS 24/7, δανείζεται το 2007 το συνολικό ποσό των 80.000 ευρώ για να στήσει μία επιχείρηση μαζικής εστίασης. Εν έτει το 2007 κάτι τέτοιο μόνο παράξενο δεν ήταν, το χρήμα έρρεε από τις τράπεζες γιανα στηρίξει την επιχειρηματικότητα και την κατάλωση. Η τράπεζα που δανείζει στην υπόθεσή μας είναι η Marfin η οποία δεν υπάρχει πια.

Τα πρώτα τρία χρόνια, πριν δηλαδή κάνει την εμφάνισή της η σαρωτική κρίση χρέους του 2009 και του 2010, ο επιχειρηματίας εξυπηρετεί το δάνειο κανονικότατα και σχεδόν όλα πηγαίνουν κατ’ ευχήν. Ομως μετά το 2010, όπως ξέρουμε όλοι, η αγορά αλλάζει άρδην και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αρχίζουν να κλείνουν η μία μετά την άλλη.

Ο επιχειρηματίας αποφασίζει να το παλέψει και μεταφέρει την επιχείρηση από την Αθήνα σε επαρχιακή πόλη. Είχε, εν τω μεταξύ, λόγω της κρίσης και των προβλημάτων που αυτή προκάλεσε στη δουλειά, αρχίσει να καθυστερεί τις δόσεις του δανείου όπως συνέβη σε εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες τα πρώτα μνημονιακά χρόνια.

Μέχρι η επιχείρηση να μεταφερθεί, είχαν ήδη γίνει δύο ρυθμίσεις. Για ένα χρόνο οι δόσεις άρχισαν να ξαναπληρώνονται κανονικά. Ομως μία ατυχία στη μεταφορά της επιχείρησης η οποία κόστισε συνολικά 18 μήνες καθυστέρησης, “γονάτισε” τον επιχειρηματία.

Οπως λέει, η εξυπηρέτηση του δανείου σταμάτησε και πάλι καθώς η τετραμελής οικογένεια δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει. Η κατάσταση με τα capital controls το καλοκαίρι του 2015 επιδεινώνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση με αποτέλεσμα ο επιχειρηματίας να στραφεί στο μεροκάματο για να μπορέσει να ζήσει την οικογένειά του.

Φανταστείτε ότι ένας πτυχιούχος (με μεταπτυχιακό τίτλο μάλιστα) στη διοίκηση επιχειρήσεων γίνεται εργάτης, εποχικός λόγω της φύσης της δουλειάς, για να καταφέρει να ορθοποδήσει στοιχειωδώς και με προτεραιότητα την όσο το δυνατόν απρόσκοπτη φροντίδα των παιδιών του.

Οι προσπάθειες για εξεύρεση λύσης για την εξυπηρέτηση του δανείου συνεχίζονται. Η Μarfin, εν τω μεταξύ, εξαγοράζεται από την Τράπεζα Πειραιώς. Ο πρώην επιχειρηματίας και νυν εργάτης μάς πληροφορεί ότι απευθύνεται στο υποκατάστημα της τράπεζας της περιοχής του αναζητώντας μία χρυσή τομή. Ζητά έξι μήνες “αέρα” για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια του και να επιστρέψει στις πληρωμές.

Εξυπηρετεί και πάλι το δάνειο με ύψος δόσης τα 200 ευρώ ενώ ταυτόχρονα προτείνει στην τράπεζα τη διάθεση ενός οικοπέδου του στην Αττική που κατά την τράπεζα έχει αξία 300.000 ευρώ. Προτείνει επίσης και πώληση του οικοπέδου με τη βοήθεια της εταιρίας της τράπεζας που δραστηριοποιείται στο Real Estate.

H τράπεζα, παρά το γεγονός ότι οι σχετικές προτάσεις τής παραδίδονται γραπτώς, δεν απαντά ποτέ. Εν τω μεταξύ έχουν ήδη αρχίσει τα πρώτα εξώδικα και οι πρώτες διαταγές πληρωμής, η νομική μάχη δηλαδή που εξαντλεί τις αντοχές και την υπομονή του κάθε δανειολήπτη. Η τράπεζα προτείνει αύξηση της μηνιαίας δόσης στα 500 ευρώ την οποία ο εργάτης, πλέον, δανειολήπτης δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να καλύψει καθώς ο μηναίος μισθός του φτάνει τα 750 ευρώ.

“10.000 ευρώ για να συζητήσουμε”

H διαχείριση αυτού του κόκκινου δανείου περνά πλέον στην εταιρία Intrum. Στην επίσημη ιστοσελίδα της διαβάζουμε, μεταξύ άλλων, τα εξής: “Είμαστε εκπαιδευμένοι επαγγελματίες με μεγάλη εμπειρία, και μπορούμε να βοηθήσουμε όσους από εσάς βρίσκονται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση και να βρούμε μια λύση ώστε να αποπληρώσετε τα χρέη σας. Στόχος μας είναι να συζητήσουμε ανοιχτά μαζί σας σε κλίμα εμπιστοσύνης”.

Οπώς μάς τονίζει ο δανειολήπτης, ενημερώνεται ότι για να συζητήσει η εταιρία μαζί του θα πρέπει να καταβάλλει το ποσό των 10.000 ευρώ. Η υπόθεση, που έχει ήδη σπάσει τα τρία αφού συνολικά τρεις ήταν οι δανειακές συμβάσεις για το δάνειο, προχωρά στις δικαστικές αίθουσες. Για τις υποθέσεις που αφορούν αρμοδιότητα του Πρωτοδικείου εξασφαλίζεται αναβολή μέχρι το 2025 όμως η υπόθεση που αφορά το Ειρηνοδικείο εκδικάζεται και ο δανειολήπτης την χάνει.

Ολα αυτά τα χρόνια η οικογένεια αποκομίζει και ένα μικρό εισόδημα από την ενοικίαση ενός διαμερίσματος στην Αθήνα. Το διαμέρισμα ανήκει στη σύζυγο του δανειολήπτη η οποία μετά τους πρώτους έξι μήνες ζωής της εταιρίας του πρώην επιχειρηματία είχε μπει ως συνέταιρος με ποσοστό 10%. Με το ενοίκιο αυτό του σπιτιού, η οικογένεια πληρώνει το δικό της ενοίκιο στην επαρχία.

Χωρίς να έχει μπει το εν λόγω ακίνητο υποθήκη, η οικογένεια μαθαίνει πριν από περίπου δύο χρόνια (και ενώ η σύζυγος μένει άνεργη λόγω των περιορισμών για την αντιμετώπιση της πανδημίας) ότι το ακίνητο της Αθήνας κατάσχεται! Γίνεται, μάλιστα, και προσημείωση του σπιτιού για 140.000, σχεδόν στο ποσό δηλαδή που είχε φτάσει ήδη το χρέος για το κόκκινο δάνειο.

Στις αρχές του 2022 η οικογένεια ενημερώνεται ότι το σπίτι βγαίνει σε πλειστηριασμό! Η πρόταση που είχε εν τω μεταξύ κατατεθεί στην Intrum για πώληση του οικοπέδου στο Λαγονήσι αντί 140.000 ευρώ δεν βρίσκει ανταπόκριση. Οπως δεν βρίσκει ανταπόκριση και πρόταση για πώληση ύψους 170.000 ευρώ.

Ο πρώτος πλειστηριασμός είναι άγονος, ο δεύτερος επίσης. Ο δανειολήπτης, σύμφωνα με όσα αναφέρει στο NEWS24/7, καταθέτει νέα πρόταση στην Intrum για εκχώρηση του ενοικίου του ακινήτου και πώληση του οικοπέδου η οποία και πάλι δεν βρίσκει ανταπόκριση.

Ο τρίτος πλειστηριασμός του σπιτιού, μόλις τον προηγούμενο μήνα, με 160.000 ευρώ, “δίνει” αγοραστή. Ο άνθρωπος που πλειοδότησε εμφανίζεται στον ενοικιαστή ως ο νέος ιδιοκτήτης και του ζητά να φύγει σε σύντομο χρονικό διάστημα από το σπίτι. Ο ενοικιαστής, που όλο αυτόν τον καιρό δεν έχει καμία σχετική ενημέρωση, αιφνιδιάζεται και θορυβείται.

Ο δανειολήπτης ξεκαθαρίζει ότι ακόμη η κατοχή του ακινήτου δεν έχει αλλάξει καθώς δεν έχουν ολοκληρωθεί οι προβλεπόμενες διαδικασίες. Ξέρει όμως ότι μετά από 15 χρόνια χρωστά (για ένα δάνειο συνολικού ύψους 80.000 ευρώ) 182.000 ευρώ στα οποία ΔΕΝ συμπεριλαμβάνονται τα νομικά έξοδα που έχει ήδη καταβάλλει.

Ο δανειολήπτης, ο οποίος επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του (τα στοιχεία του βρίσκονται βέβαια στη διάθεση του NEWS 24/7 και κατά συνέπεια κάθε ενδιαφερόμενης αρχής) τονίζει το εξής χαρακτηριστικό: “Δεν αρνήθηκα ποτέ την οφειλή μου και δεν ζήτησα να μου χαριστεί τίποτα. Ψάχνω όμως λύση για να καλύψω το χρέος μου με αξιοπρέπεια. Την ίδια ώρα ακούω γύρω μου ότι ποσά δανείων χαρίζονται, ότι σβήνονται χρέη, ότι κουρεύεται το 90% άλλων δανείων και πάει λέγοντας. Εκανα πολλές προτάσεις χωρίς να μου δοθεί απάντηση. Το να μου ζητούν 10.000 ευρώ μόνο και μόνο για να συζητήσουν μαζί μου είναι πολύ άδικο”.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα