Πόσιμο νερό στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Υπάρχει;

Αν υπάρχει μόνο μία πληροφορία που γνωρίζουμε για το νερό, αυτή είναι μάλλον το ότι καλύπτει το 70% της επιφάνειας της γης. Αυτό που μάλλον δεν γνωρίζουμε είναι πως μόνο το 2.5% της συνολικής ποσότητας είναι γλυκό νερό. Ένα άλλο στοιχείο που επίσης ίσως αγνοούμε είναι πως η Αττική διαθέτει το καλύτερο πόσιμο νερό της Ευρώπης.

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή:

Καταρχάς, ως πόσιμο χαρακτηρίζεται το νερό που είναι καθαρό, από φυσική, χημική, βιολογική και μικροβιολογική άποψη και μπορεί να καταναλώνεται χωρίς να κινδυνεύει η υγεία του ανθρώπου. Τα πρότυπα ποιότητας νερού, σύμφωνα µε τις προδιαγραφές που ορίζονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την «Ποιότητα του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης» περιλαμβάνουν αριθμητικές παραμέτρους, οι οποίες έχουν καθοριστεί διεθνώς για τον έλεγχο της ποιότητας του νερού και διαχείρισή του. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση το πόσιμο νερό αντλείται από διάφορες πηγές.

Οι κυριότερες από αυτές είναι τα υπόγεια και τα επιφανειακά ύδατα, (όπως είναι τα φράγματα), καθώς αντιπροσωπεύουν περίπου το 50% και το 36% αντιστοίχως, του εφοδιασμού των κρατών μελών σε πόσιμο νερό. Οι τεχνικές διαδικασίες που ακολουθούνται ίσως μας είναι δύσκολο να τις κατανοήσουμε, αυτό όμως που αξίζει να συγκρατήσουμε είναι πως καθοριστική σημασία για το νερό που πίνουμε έχουν οι Μονάδες Επεξεργασίας Νερού, καθώς σε αυτό το στάδιο το νερό υποβάλλεται στην απαραίτητη εκείνη επεξεργασία που το καθιστά πόσιμο.

Στο Λεκανοπέδιο της Αττικής οι Μονάδες Επεξεργασίας Νερού (ΜΕΝ) βρίσκονται στο Γαλάτσι, στις Αχαρνές, στο Πολυδένδρι και τη Μάνδρα Ασπρόπυργου. Οι τέσσερις ΜΕΝ έχουν αθροιστικά διυλιστική ικανότητα 1.900.000 κ.μ. νερού ημερησίως. Παράλληλα, οι κύριες πηγές υδροληψίας και οι ταμιευτήρες της ΕΥΔΑΠ που βρίσκονται σε αγνές περιοχές, απαλλαγμένες από γεωργική και βιομηχανική δραστηριότητα, με αποτέλεσμα η ελληνική πρωτεύουσα να υδροδοτείται με φυσικό τρόπο που απαιτεί ελάχιστη κατανάλωση ενέργειας. Τα υψηλά αυτά κριτήρια δεν εφαρμόζονται απαραίτητα με τόση ακρίβεια και στην υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά ακόμα και όταν εφαρμόζονται το κόστος του νερού εκτοξεύεται στα ύψη για τους τελικούς καταναλωτές.

Σύγκριση κόστους και ποιότητας

Σύμφωνα με έρευνα της Global Water Intelligence /OECD “Global Water Tariff Survey”, το μέσο κόστος για το νερό και την διαδικασία της μετατροπής του σε πόσιμο ανέρχεται σε US$1.98 ανά κυβικό μέτρο και αυτός ο υπολογισμός έγινε με βάση την υδροδότηση 310 πόλεων. Εξετάζοντας αποκλειστικά τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες το υψηλότερο τίμημα νερού το πληρώνουν οι κάτοικοι της Κοπεγχάγης (US$7.09/m3). Εξαιρετικά υψηλό είναι το κόστος και για τους κατοίκους του Βερολίνου (US$6,03/m3), χωρίς όμως η ποιότητα του νερού να είναι εξίσου υψηλή, καθώς το Βερολίνο (περιοχή Tegel) βρίσκεται ανάμεσα στις γερμανικές πόλεις με το λιγότερο καθαρό νερό και μόνο ένα μέρος της πόλης (Alt-Hohenschönhausen) διαθέτει εξαιρετικής ποιότητας νερό. Στη λίστα ακολουθούν με φθίνουσα σειρά το Όσλο, οι Βρυξέλλες, η Γενεύη, το Παρίσι, το Λονδίνο, η Βουδαπέστη, η Κωνσταντινούπολη, η Στοκχόλμη και η Μαδρίτη. Η μεταφορά του νερού από μεγάλη απόσταση είναι ενεργοβόρα και αυτό είναι βασικό πρόβλημα αρκετών πόλεων, όπως της Κωνσταντινούπολης.

Αντιθέτως, η Αθήνα έχει χαμηλότερο κόστος από όλες αυτές τις πόλεις, με μόλις US$1.56/m3, ενώ παράλληλα οι καθημερινοί έλεγχοι ποιότητας του ακατέργαστου και πόσιμου νερού που πραγματοποιούνται στα χημικά και μικροβιολογικά εργαστήρια της ΕΥΔΑΠ έχουν ως σκοπό να εξασφαλίζεται και να πιστοποιείται η άριστη ποιότητα του νερού, που διαθέτει η Εταιρεία στους κατοίκους των Αθηνών.

Το μέγεθος του συστήματος ύδρευσης, τα επίπεδα κατανάλωσης, αλλά και οι κλιματολογικές συνθήκες, είναι ορισμένες από τα βασικότερες παραμέτρους που κρίνουν τη διαθεσιμότητα του πόσιμου νερού –σύμφωνα πάντα με τα πρότυπα της ΕΕ-, τόσο στο παρόν όσο και στο μέλλον της κάθε πόλης. Η διαχείριση των υδάτων με έναν βιώσιμο και περιβαλλοντικά υγιή τρόπο, είναι αναγκαία προκειμένου να εξασφαλιστεί η ποιότητα, αλλά και η ποσότητα νερού για το μέλλον. Η ευαισθητοποίηση του κοινού γύρω από θέματα που αφορούν την χρήση, την κατάχρηση, τους τρόπους κατανάλωσης και της αποφυγής κατασπατάλησης των υδάτινων πόρων είναι πάντα ένα επίκαιρο ζήτημα, ωστόσο, ελάχιστες είναι οι πόλεις που παρέχουν εκπαιδευτικά προγράμματα, όπως ο Σταγονούλης της ΕΥΔΑΠ.

Ως αποτέλεσμα, και έχοντας ως κριτήριο τη συγκριτική αξιολόγηση της ποιότητας, αλλά και του κόστους νερού σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, καταλήγουμε στο ότι η ΕΥΔΑΠ όχι μόνο διαθέτει εξαιρετικής ποιότητας νερό, αλλά φροντίζει να το παρέχει στους καταναλωτές της σε ιδιαίτερα χαμηλή και προσιτή τιμή.

(Κεντρική Φωτογραφία: SOOC)