Τι ΔΕΝ κάνει η Ελλάδα για να προστατεύσει τα πολύτιμα δάση της

Τι ΔΕΝ κάνει η Ελλάδα για να προστατεύσει τα πολύτιμα δάση της
Το πανέμορφο δάσος της Δαδιάς. istockphoto

Αν και το 2020 η Ελλάδα καταδικάστηκε απο την ΕΕ για ανεπαρκή προστασία της βιοποικιλότητας, ουσιαστικά τίποτα δεν έχει αλλάξει απο το 2012, οπότε έληγε η προθεσμία για συμμόρφωση με την οδηγία για τους οικοτόπους.

Αστοχίες, παραλείψεις και πρόσφατη καταδίκη από δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φαίνεται πως συνθέτουν την πολιτική που ακολουθεί η Ελλάδα για την προστασία των πολύτιμων δασών και οικοτόπων της.

Μπορεί ο υπουργός Ανάπτυξης, Άδωνις Γεωργιάδης, να σημειώνει σε ραδιοφωνική του συνέντευξη πως “καλοκαίρι χωρίς φωτιές δεν ζούσαμε συχνά στο παρελθόν. Θυμάμαι από μικρός φωτιές κάθε καλοκαίρι. Προϊόντος του χρόνου και της κλιματικής αλλαγής το φαινόμενο αυτό εντείνεται. Δεν νομίζω ότι υπάρχει τεχνική και φυσική δυνατότητα να ζήσουμε πια καλοκαίρι χωρίς φωτιές. Σα να λέμε χειμώνα χωρίς βροχή, όμως στο μοναδικής οικολογικής σημασίας και ομορφιάς πευκόδασος της Δαδιάς, πάνω από 200 είδη πουλιών χάνουν το σπίτι τους.

Το σοκ και η θλίψη για τους ανθρώπους του WWF είναι μεγάλο. Το δάσος της Δαδιάς, όπου η οργάνωση δραστηριοποιείται εδώ και 30 χρόνια, φιλοξενεί τη μοναδική στη νοτιοανατολική Ευρώπη αναπαραγόμενη αποικία του απειλούμενου μαυρόγυπα και όπως λέει στο NEWS 24/7 o υπεύθυνος πολιτικής για προστατευόμενες περιοχές και χωρικό σχεδιασμό Γιώργος Μελισσουργός, πρόκειται για για μια άκρως πολύτιμη περιοχή στο σύνολο των περιοχών που ονομάζονται προστατευόμενες.

Ωστόσο, η χώρα μας ελάχιστα πράγματα έχει κάνει ώστε να προστατεύσει ουσιαστικά αυτές τις περιοχές.

Τι είναι προστατευόμενη περιοχή

Προστατευόμενες περιοχές ορίζονται αυτές που φιλοξενούν κάποια συγκεκριμένα είδη χλωρίδας και πανίδας, με βάση τους επιστήμονες και τη νομοθεσία της ΕΕ. Από τη στιγμή που χαρακτηρίζεται μια περιοχή προστατευόμενη, αντιμετωπίζονται οι απειλές για αυτά τα είδη και καθορίζονται ποιες ανθρώπινες χρήσεις και δραστηριότητες επιτρέπονται σε αυτές τις περιοχές και με ποιους ειδικούς όρους.

“Για παράδειγμα, όταν στα ποτάμια και τις λίμνες της μιας περιοχής υπάρχουν είδη ψαριών τα οποία κινδυνεύουν με εξαφάνιση ή ο πληθυσμός τους έχει μειωθεί πάρα πολύ ή είναι χαρακτηριστικά του οικοσυστήματος της Μεσογείου, λαμβάνονται ιδιαίτερα μέτρα για τις ανθρώπινες δραστηριότητες, όπως να μην επιτρέπονται υδροηλεκτρικά έργα, τοπική αλιεία (παρά μόνο σε συγκεκριμένες εποχές του χρόνου που δεν αναπαράγονται τα ψάρια), ή οποιοδήποτε έργο που ενδεχομένως μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση των υδάτων, με αποτέλεσμα των πρόκληση δυσμενών επιπτώσεων στη διαβίωση των συγκεκριμένων ψαριών” εξηγεί ο κ. Μελισσουργός.

“Αυτό στην Ελλάδα το κάνουμε μέσα από τα προεδρικά διατάγματα για τον χαρακτηρισμό και τις επιτρεπόμενες δραστηριότητες στις περιοχές αυτές. Αυτά καθορίζουν ένα κανονιστικό πλαίσιο με τις σχετικές ρυθμίσεις, που λένε ποιες δραστηριότητες επιτρέπονται, σε ποιες ζώνες των περιοχών και με ποιους ειδικούς όρους. Κάθε περιοχή έχει ιδιαίτερα είδη που προστατεύονται τα οποία εντάσσονται σε ένα ιδιαίτερο κάθε φορά οικοσύστημα. Άρα λοιπόν αυτές οι ρυθμίσεις πρέπει να είναι ιδιαίτερες και αποτελεσματικές με βάση τις ανάγκες των ειδών” συμπληρώνει.

“Με ένα άλλο εργαλείο που ονομάζεται ‘σχέδιο διαχείρισης’ ,προδιαγράφουμε τι μέτρα πρέπει να λάβουμε σε αυτές τις περιοχές είτε για να διατηρήσουμε την καλή κατάσταση των ειδών είτε για να την αποκαταστήσουμε σε περίπτωση που έχει δεχθεί κάποιες ζημιές. Για παράδειγμα ενισχύονται κάποια είδη που αποτελούν τροφή για κάποια άλλα είδη ψαριών ή γίνονται βιολογικοί καθαρισμοί στα λύματα“.

Οι παραλείψεις της Ελλάδας και η καταδίκη από την ΕΕ το 2020

Από όλα αυτά όμως πολύ λίγα πράγματα έχει κάνει η Ελλάδα και ακριβώς για αυτόν τον λόγο καταδικάστηκε από Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2020. Οπως τονίζει ο κ. Μελισσουργός “μια βασική αδυναμία του όλου συστήματος που ονομάζουμε προστατευόμενες περιοχές στην Ελλάδα είναι ότι αυτά τα απαραίτητα μέτρα, οι ρυθμίσεις και οι κανονισμοί, ουσιαστικά έχουν ληφθεί με ένα προσωρινό χαρακτήρα για πολύ λίγες περιοχές της χώρας, από τις 446 περιοχές Natura”.

“Η χώρα μας έπρεπε να είχε φτιάξει το αργότερο το 2012 αυτού του είδους τις ρυθμίσεις για το σύνολο του δικτύου Natura της Ελλάδος. Όμως, δεν το έχει κάνει ακόμα και μέχρι σήμερα, 10 χρόνια μετά τη λήξη της προθεσμίας. Αυτός είναι κι ο λόγος που καταδικαστήκαμε από το δικαστήριο της ΕΕ τον Δεκέμβριο του 2020, επειδή δε λάβαμε τα μέτρα που είναι υποχρέωση του ενωσιακού δικαίου”.

Όπως τονίζει ο ίδιος, ακόμα, “δεν έχουμε καθορίσει ένα άλλο βασικό εργαλείο προστασίας που είναι οι λεγόμενοι “στόχοι διατήρησης”. Τι θέλουμε να κάνουμε δηλαδή με κάθε είδος και οικότοπο που προστατεύουμε. Επειδή λοιπόν δεν είχε γίνει αυτός ο καθορισμός των ρυθμίσεων. αλλά ούτε κι έχουν εκδοθεί τα λεγόμενα σχέδια διαχείρισης, η πραγματική διατήρηση και προστασία σε κάθε περιοχή γίνεται με έναν τρόπο κατά περίπτωση και κατά πώς κρίνουν οι εμπλεκόμενοι και οι αρμόδιες αρχές και υπηρεσίες”.

Αυτές οι αδυναμίες λοιπόν, χωρίς να θέλουμε να βγάλουμε ένα πόρισμα για το τι έχει συμβεί στη Δαδιά, είναι που κάθε φορά θα μας ωθούν να παρακολουθούμε ως θεατές την εξέλιξη ιδιαίτερα δυσμενών γεγονότων και να μην είμαστε σε θέση να προστατεύσουμε ουσιαστικά την πολίτιμη φυσική μας κληρονομιά.

Και συνεχίζει: “το γεγονός οτι δεν υπάρχουν τα σχέδια διατήρησης και τα προεδρικά διατάγματα με τις ρυθμίσεις, είναι και ένας πολύ σημαντικός λόγος για τον οποίο κάποια πράγματα είτε δεν έχουν σχεδιαστεί με τον σωστό και ολοκληρωμένο χαρακτήρα που θα έπρεπε, είτε όταν συμβαίνουν έκτακτα και σημαντικά φαινόμενα όπως αυτό μιας δασικής πυρκαγιάς, μπορεί να μην είμαστε σε θέση να ανταποκριθούμε με τον καλύτερο τρόπο.”

Τέλος, ο κ Μελισσουργός τονίζει πως “η επόμενη μέρα πρέπει να ξημερώσει με ένα πολύ σημαντικό μήνυμα στα αυτιά των εμπλεκομένων: οτι πρέπει αυτό να γίνει μάθημα και να δούμε τι θα κάνουμε άμεσα σαν χώρα, προκειμένου να έχουμε αυτα τα εργαλεία στα χέρια μας, να τα εφαρμόζουμε, να παρακολουθούμε την εφαρμογή τους και βεβαίως να μεριμνούμε ωστε να έχουμε και τους απαραίτητους ανθρώπινους και οικονομικούς πόρους για να μπορούμε να κάνουμε όλες τις προβλεπόμενες δράσεις. Αυτές οι αδυναμίες λοιπόν, χωρίς να θέλουμε να βγάλουμε ένα πόρσμα για το τι έχει συμβεί στη Δαδιά, είναι που κάθε φορά θα μας ωθούν να παρακολουθούμε ως θεατές την εξέλιξη ιδιαίτερα δυσμενών γεγονότων και να μην είμαστε σε θέση να προστατεύσουμε ουσιαστικά την πολίτιμη φυσική μας κληρονομιά”.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα