ΥΠΕΡΟΠΛΑ, ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΚΙΝΑ, ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΚΑΙ ΙΡΑΝ

Με τις επιθέσεις του Ισραήλ στη Γάζα σε κέντρα διανομής βοήθειας να συνεχίζονται, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου διέταξε τα ξημερώματα της Παρασκευής και επιθέσεις στο Ιράν.

Τα χτυπήματα στις πυρηνικές εγκαταστάσεις στο Ισφαχάν και τη Νατάζν είχαν –κατά τον Νετανιάχου- ως στόχο να μην αποκτήσουν οι Ιρανοί πυρηνική βόμβα, καθώς οι πληροφορίες του ανέφεραν πως ήταν πέντε ημέρες μακριά από τη δημιουργία 9 κεφαλών.

H «απάντηση» του Ιράν δεν άργησε, με την κατάσταση να βγαίνει εκτός ελέγχου και το Ισραήλ να απειλεί πως «θα καεί η Τεχεράνη».

To ΝΕWS 24/7 επικοινώνησε με τον Θρασύβουλο Ευτυχίδη, διεθνολόγο, οικονομολόγο και αναλυτή StrategyInternational, για να απαντήσει σε βασικά ερωτήματα.

Όπως για παράδειγμα,

• το timing της επίθεσης του Ισραήλ στο Ιράν,
• αν οι ΗΠΑ το γνώριζαν,
• αν έχει πυρηνικές κεφαλές το Ιράν,
• γιατί δεν σταματάει κάπου ο Νετανιάχου –και αν υπάρχει κάποιος που να τον σταματήσει και
• ποιο είναι το χειρότερο σενάριο –που αφορά την Κίνα και φυσικά, όλον τον υπόλοιπο κόσμο.

Ο κύριος Ευτυχίδης εξήγησε πως γινόμαστε και μάρτυρες παγκόσμιας υποκρισίας που αφορά και ευρωπαϊκές χώρες και τόνισε πως «είναι τα παγκόσμια συμφέροντα δυστυχώς, τα συμφέροντα των κρατών, των μεγάλων, των ισχυρών της γης, που έχουν δημιουργήσει έναν κόσμο σε απόλυτη σύγκρουση».

Ας δούμε λοιπόν, τι πραγματικά συμβαίνει στη νέα κρίση στη Μέση Ανατολή, με τη βοήθεια του κυρίου Ευτυχίδη.

Γιατί έγινε τώρα η επίθεση του Ισραήλ στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν;

“Αν ακούσουμε την ισραηλινή θέση, γιατί πλέον θεωρεί το Ισραήλ ότι είναι πολύ κοντά το Ιράν στο να φτάσει σε επίπεδο απεμπλουτισμού του ουρανίου τέτοιο που να επιτρέπει τη δημιουργία εννέα, όπως είπε ο Νετανιάχου, ατομικών βομβών, που θεωρεί το Ισραήλ ότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν εναντίον του. Προβάλλει δηλαδή, πρώτα την υπαρξιακή απειλή προς αυτό. 

Το δεύτερο είναι ακριβώς γιατί τελείωσαν οι 60 ημέρες που είχε δώσει ως προθεσμία ο πρόεδρος Τραμπ στο Ιράν, ώστε να φτάσει σε μία συμφωνία για το πυρηνικό του πρόγραμμα. Ουσιαστικά αυτή η συμφωνία, όπως την πρόσφεραν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, σήμαινε την πλήρη ακύρωση του πυρηνικού προγράμματος-που έδινε περιθώριο απεμπλουτισμένου ουρανίου μόλις 5%. 

Το τρίτο ζήτημα είναι ακριβώς η στάση των ΗΠΑ. Θεωρώ λοιπόν, ότι υπήρχαν οι προϋποθέσεις ώστε να προχωρήσει το Ισραήλ σε ένα τέτοιο χτύπημα”.

Πριν λίγες μέρες η κυβέρνηση Νετανιάχου «επιβίωσε» για μια ακόμη φορά για λίγες ψήφους. Αυτό έπαιξε ρόλο στο timing της επίθεσης, καθώς ο πρόεδρος του Ισραήλ πρωτίστως ενδιαφέρεται να μη χάσει τη θέση του –κάτι που θα τον έφερνε και αντιμέτωπο με τη δικαιοσύνη, για υποθέσεις διαφθοράς;

«Αυτό δεν το λέμε εμείς. Είδαμε μια δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε πριν μια εβδομάδα σε ισραηλινά μέσα, όπου το ζήτημα ήταν τι επιδιώκει η κυβέρνηση Νετανιάχου. Αν δηλαδή, επιδιώκει την απελευθέρωση των ομήρων. Σε αυτό απάντησαν θετικά μόλις το 38% των Ισραηλινών πολιτών, ενώ το αν επιδιώκει την παραμονή του στην εξουσία, το ποσοστό αυτό ήταν 56%. 

Επομένως καταλαβαίνουμε ότι και το ζήτημα παραμονής στην εξουσία που θα τον γλιτώσει από περαιτέρω δικαστικά προβλήματα, γιατί θα διωχθεί σε περίπτωση που φύγει από την εξουσία, ήταν κι ένας ακόμη παράγοντας που συνέβαλε σε αυτό που συμβαίνει».

Από προηγούμενα θέματα για τις επιθέσεις του Ισραήλ σε χώρες της Μέσης Ανατολής είχε καταστεί σαφές πως ο Νετανιάχου ενημερώνει τις ΗΠΑ πριν το όποιο χτύπημα. Επί Μπάιντεν ωστόσο, είχε φανεί πως ο Ισραηλινός ηγέτης είχε εφαρμόσει νέα λογική –μη ενημέρωσης.

“Σε καμία περίοδο δεν έχει αλλάξει η λογική της ενημέρωσης. Οι ΗΠΑ είναι πάντα ενημερωμένες, ως ο κύριος σύμμαχος του Ισραήλ. Να θυμίσω ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες χρηματοδοτούν σε ετήσια βάση πολλά δισεκατομμύρια δολάρια, σε στρατιωτική βοήθεια.

Πρόκειται για 3.800.000.000 δολάρια, αν δεν κάνω λάθος. Δεν θα μπορούσαν λοιπόν, να μην ενήμερες για ένα τέτοιο χτύπημα. 

Oι ΗΠΑ δεν ήταν απλά ενήμερες. Το Ιράν λέει ότι ήταν και συμμέτοχες.

Υπάρχουν οι αμερικανικές βάσεις στην περιοχή. Οι Ιρανοί λένε ότι κατά τη διάρκεια της επιχείρησης βρίσκονταν στον αέρα πάρα πολλά αεροσκάφη ανεφοδιασμού, που φυσικά χρησιμοποιήθηκαν από την αεροπορία του Ισραήλ. 

Οι Ιρανοί κατηγορούν ευθέως για εμπλοκή, την οποία δεν έχουν αρνηθεί οι Ηνωμένες Πολιτείες. 

Οπότε καταλαβαίνουμε ότι είναι πολύ σύνθετο το πρόβλημα με έναν Τραμπ, ο οποίος σε κάποιες περιόδους φαίνεται να πιέζει, στην ουσία όμως δεν έχει εγκαταλείψει ποτέ το Ισραήλ. Ακόμη και στις χειρότερες περιόδους, όταν το Ισραήλ είχε εφαρμόσει αυτές τις γενοκτονικές πολιτικές στη Γάζα. 

Δεν είναι τυχαίο ότι και το τελευταίο ψήφισμα για κατάπαυση του πυρός στη Γάζα μπλοκαρίστηκε ουσιαστικά από τις ΗΠΑ με ένα βέτο”.

Έχει πυρηνικές κεφαλές το Ιράν;

“Εδώ και τριάντα χρόνια ακούμε για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Να θυμίσω ότι υπήρχε και συμφωνία ελέγχου, μέσω του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας των εγκαταστάσεων του Ιράν, μια συμφωνία από την οποία αποχώρησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, επιβάλλοντας επιπλέον κυρώσεις. 

Το επίπεδο εμπλουτισμού, σύμφωνα με τις πηγές, έχει φτάσει το 60%. Για τη δημιουργία μιας βόμβας απαιτείται απεμπλουτισμένο ουράνιο 84%. Οι Ισραηλινοί θεωρούσαν ότι μπορεί το Ιράν να φτάσει σε αυτό το σημείο. Κι έτσι είναι. 

Θα πω ότι ίσως αυτό που συμβαίνει σήμερα, οδηγήσει στο αντίθετο αποτέλεσμα απ ότι κάποιοι περιμένουν. Δηλαδή,να οδήγησε στην γρηγορότερη παραγωγή πυρηνικών όπλων από το Ιράν, ώστε να προστατεύσει πλέον την εθνική του κυριαρχία”.

Τι μπορούμε να περιμένουμε; Υπάρχει ελπίδα αποκλιμάκωσης; Γιατί δεν φαίνεται να παρεμβαίνει κανείς, ώστε να σταματήσει αυτό που συμβαίνει. Ποιος μπορεί να παρέμβει αποτελεσματικά;

“Είμαι από τους ανθρώπους που θέλω να είμαι αισιόδοξος πάντα και ίσως οι αναλύσεις που κάνω έχουν επίπεδο τον άνθρωπο. Κι αυτό ίσως είναι το μεγάλο πρόβλημα στις δικές μου αναλύσεις. Θεωρώ δηλαδή, ότι ακόμη και τα χθεσινά αντίποινα, ακόμη και τα σημερινά χτυπήματα, ίσως ανοίγουν και ένα παράθυρο ευκαιρίας για μεγαλύτερη πίεση και προς τις δύο πλευρές, ώστε να σταματήσει ο παραλογισμός που έχει ξεκινήσει και φυσικά οδηγεί μαθηματικά σε χειρότερα προβλήματα. 

Μπορεί να υπάρξει κάτι τέτοιο, αν υπάρξει η ισχυρή εκείνη δύναμη, όπως είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, που θα αντιληφθούν επιτέλους ότι αυτό που δημιουργούν,  ίσως να δημιουργεί πολύ περισσότερα προβλήματα και για τους ίδιους στο μέλλον”.

Βλέπετε να υπάρχει η προοπτική παρέμβασης των ΗΠΑ;

“Προς το παρόν δεν φαίνεται κάτι τέτοιο. Είναι ζήτημα αντίληψης, πιστεύω. Αργά η γρήγορα θα αρχίσουν να το καταλαβαίνουν όλοι. 

Το ζήτημα είναι να περιοριστεί ο παραλογισμός, να μην υπάρξει χτύπημα στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις του Ιράν, ώστε να φτάσουμε σε άλλα σημεία και να μην χρησιμοποιηθούν υπερόπλα. 

Tο Ιράν φαίνεται να διαθέτει πυραύλους μέσου βεληνεκούς με πολύ ισχυρή κεφαλή,ενώστο Ισραήλ, από ότι φαίνεται, έχουν αφιχθεί ήδη διατρητικές βόμβες από τις Ηνωμένες Πολιτείες που θα μπορούσαν να προκαλέσουν μεγαλύτερα προβλήματα, ακόμη και με χτυπήματα στις πυρηνικές εγκαταστάσεις που θα δημιουργούσαν διαρροή ραδιενέργειας. 

Καταλαβαίνουμε ότι είναικρίσιμες οι στιγμές, αλλά πάντα υπάρχει ελπίδα ότι θα επικρατήσει, έστω την τελευταία στιγμή, η λογική”.

Θα ήθελα να διευκρινίσουμε τι σημαίνει αν χτυπήσει το Ισραήλ τις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις στο Ιράν.

“Μετά τις κυρώσεις των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Οι κύριες χώρες που προμηθεύονται πετρέλαιο από το Ιράν, είναι η Κίνα και η Ινδία. Το Ιράν είναι επίσης κρίσιμο για την Κίνα. Μετά το κλείσιμο του Δρόμου του Μεταξιού που διέρχεται μέσω της Ρωσίας προς την Ευρώπη, η Κίνα ανέπτυξε έναν νέο δρόμο μέσω Ιράν και Τουρκίας. Οπότε είναι πολύ χρήσιμο το πετρέλαιο του Ιράν για την Κίνα. 

Θα υπάρξει αντίδραση της Κίνας. Θα υπάρξει αντίδραση της Ρωσίας. Είναι το ένα. Το δεύτερο είναι ότι υπάρχει πιθανότητα να κλείσουν τα Στενά του Ορμούζ. 

“Τι σημαίνει ‘κλείνουν τα στενά του Ορμούζ’:αυτήν τη στιγμή διέρχονται από τα Στενά του Ορμούζ το περίπου 30% της παγκόσμιας κατανάλωσης πετρελαίου -20% λένε κάποιοι, κάπου στο 30% είναι.

Αυτό θα οδηγήσει σε μια τεράστια άνοδο των τιμών του πετρελαίου. Τεράστια δεν είναι η άνοδος που είδαμε μέχρι τώρα. Μέχρι στιγμής βλέπουμε μια διόρθωση, γιατί οι τιμές του πετρελαίου ήταν πολύ χαμηλές. 

Τεράστια θα σημαίνει πραγματικά ένα τεράστιο πλήγμα για όλη την παγκόσμια οικονομία. Και φυσικά αυξάνει ο κίνδυνος και για όλες τις θαλάσσιες μεταφορές, κάτι που δεν συμφέρει κανέναν. Θα οδηγήσει σε μια παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση”.

Παρ’ ότι οι συνέπειες θα είναι παγκόσμιες, όλα τα κράτη περιμένουν τις ΗΠΑ να πουν «φτάνει»;

«Δυστυχώς αυτή είναι η κατάσταση. Έχουμε μια Ευρώπη, η οποία είναι εντελώς απούσα. Έχουμε κράτη που έχουν συμφέροντα στην περιοχή, όπως είναι η Γαλλία, η Βρετανία. 

Έχω πει πολλές φορές πωςαυτό που συμβαίνει στη Μέση Ανατολή είναι αποτέλεσμα της αποικιοκρατικής πολιτικής των Βρετανών με τους Γάλλους, που μοίρασαν με μια γραμμή στην άμμο, σφαίρες επιρροής, εννοώ τη Συμφωνία Σάικς-Πικό, τη Μέση Ανατολή και από την μετέπειτα διαχείριση αυτής της κατάστασης από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής -oι οποίες δεν έχουν αντιληφθεί μέχρι στιγμής, την κρισιμότητα αυτής της περιοχής για την παγκόσμια ειρήνη και την παγκόσμια οικονομία.

Θεωρώ ότι πολλές πολιτικές που ακολουθήθηκαν, να θυμίσω το 2015 και το2016 είχαμε την πολιτική των Αραβικών Ανοίξεων που τροφοδοτήθηκαν από τις ΗΠΑ και μία σειρά πολέμων του σήμερα -η Λιβύη, το Ιράκ, η Συρία και άλλες χώρες, είναι αποτέλεσμα ακριβώς αυτών των Αραβικών Ανοίξεων.

Βλέπουμε δηλαδή, σε όλο το παγκόσμιο σκηνικό μια απίστευτη υποκρισία.

Καταγγέλλουν οι Ηνωμένες Πολιτείες το θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν, που είναι όντως σκληρό καθεστώς, παραβιάζει τα δικαιώματα γυναικών, των ίδιων των πολιτών του, αλλά την ίδια στιγμή αίρει τις κυρώσεις στη Συρία, σε έναν τζιχαντιστή, τονΤζολάνι, σήμερα, Αλ Σαράα, ο οποίος είναι ακριβώς το ίδιο και ψηφίζει ακριβώς τους ίδιους νόμους. 

Είναι τα παγκόσμια συμφέροντα δυστυχώς, τα συμφέροντα των κρατών, των μεγάλων, των ισχυρών της γης, που έχουν δημιουργήσει έναν κόσμο σε απόλυτη σύγκρουση. 

Και αυτό θα πρέπει να αλλάξει. Πώς μπορεί να αλλάξει; 

Με την παρέμβαση όλων των χωρών, με την επαναλειτουργία διεθνών οργανισμών, οι οποίοι βρίσκονται σε ένα επίπεδο αποδόμησης, με την αλλαγή στον τρόπο σκέψης για το πώς βλέπουμε το μέλλον του πλανήτη μας».