Η “Τελευταία Πνοή” του Γαβρά και νέες ταινίες από Καράξ, Ζούντε και… Γκοντάρ στο φεστιβάλ πειραματικού κινηματογράφου

Mε πολλές ενότητες, ένα ολοκαίνουργιο διεθνές και τολμηρό Διαγωνιστικό Τμήμα, το «Reframing Images», το οποίο σε συνεργασία με την ARTWORKS και μέσα από τη δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) προσφέρει το Bραβείο ARTWORKS Καλύτερης Ταινίας, ύψους 5.000 ευρώ, το καθιερωμένο Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα με ταινίες που υπερβαίνουν τα στεγανά μεταξύ μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ, την αγαπημένη ενότητα «Αποκατεστημένες και υπέροχες» και αφιερώματα στους αγαπημένους αβαν-γκαρντ δημιουργούς Ράντου Ζούντε και Αντουανέττα Αγγελίδη, το πρόγραμμα του 13ου ΦΠΚΑ θα παρουσιάσει ένα συναρπαστικό και πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για όλα τα γούστα.

Ανακαλύψτε τις βραβευμένες ταινίες Grand Tour του Μιγκέλ Γκόμες και Πέπε του Νέλσον Κάρλο Ντε Λος Σάντος Αρίας, οι οποίες τιμήθηκαν με τα πιο σημαντικά σκηνοθετικά βραβεία στα μεγαλύτερα κινηματογραφικά φεστιβάλ: το Βραβείο Σκηνοθεσίας στις Κάννες, και την Αργυρή Άρκτο Σκηνοθεσίας στο Βερολίνο αντίστοιχα.

Δείτε πρώτοι στην Ελλάδα τις νέες ταινίες του Κώστα Γαβρά Τελευταία Πνοή και του Λεός Καράξ Δεν είμαι εγώ και παρακολουθήστε σε παγκόσμια πρεμιέρα το Χάππυ Νταίη του Παντελή Βούλγαρη, ψηφιακά αποκατεστημένο από το νεοσύστατο Εργαστήριο Αποκατάστασης Ταινιών της Ταινιοθήκης.

Στο Διεθνές διαγωνιστικό παρουσιάζονται σε ελληνική πρεμιέρα δέκα ταινίες, οι οποίες προέρχονται από τα μεγαλύτερα διεθνή φεστιβάλ και οι οποίες, όπως σημειώνει η Μ. Κομνηνού, «πραγματεύονται τις επιπτώσεις της πολυκρίσης, υιοθετώντας διαφορετικές τροπικότητες της κινηματογραφικής αφήγησης, από την εθνογραφική έως την ποιητική, για να αφηγηθούν νέες μορφές πολιτικού αγώνα, πτυχές της πολιτικής των ταυτοτήτων, αρχεία συλλογικών αναμνήσεων και την επιστροφή του απωθημένου».

Στο νέο διαγωνιστικό τμήμα «Reframing Ιmages» προβάλλονται είκοσι έξι ταινίες μικρού, μεσαίου και μεγάλου μήκους (μυθοπλασία, ντοκιμαντέρ, πειραματικές ταινίες), οι οποίες επανεξετάζουν τη σχέση μεταξύ αισθητικής και πολιτικής από μια νέα οπτική γωνία.

ΤΙ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΣΤΟ 13ο ΦΠΚΑ

ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΑΡΞΗΣ/ ΜΙΓΚΕΛ ΓΚΟΜΕΣ

Στην τελετή έναρξης του Φεστιβάλ θα προβληθεί η πολυαναμενόμενη ελληνική πρεμιέρα του Grand Tour, του καινούργιου φιλμ του διακεκριμένου Πορτογάλου σκηνοθέτη Μιγκέλ Γκόμες, μία τρυφερή, ουμανιστική ωδή στην περιπλάνηση, που του χάρισε πρόσφατα το Βραβείο Σκηνοθεσίας στις Κάννες. Στην ειδική αυτή προβολή θα παρευρεθούν η πρωταγωνίστρια της ταινίας Κρίστα Αλφαγιάτε και ο σταθερός συνεργάτης του Γκόμες, διευθυντής φωτογραφίας, Ρούι Πόσας.

Η ταινία (διανομή: Weird Wave) είναι ένα παιχνιδιάρικο ταξιδιωτικό ημερολόγιο που ενσωματώνει διαφορετικές εποχές, πολιτισμούς και στυλ. Το 1918 στη Ρανγκόν ο Έντγκαρ, ένας Βρετανός δημόσιος υπάλληλος, πανικοβάλλεται και εγκαταλείπει την αρραβωνιαστικιά του, τη Μόλι, τη μέρα του γάμου τους. Διασχίζει την Ασία, κυριευμένος από υπαρξιακές αμφιβολίες, ενώ η αποφασιστική Μόλι τον καταδιώκει με χιούμορ, ταξιδεύοντας από το Μανταλέι στη Μπανγκόκ και τη Σαγκάη. H κινηματογραφική αυτή οδύσσεια συνδυάζει σκηνοθετημένες σκηνές, οι οποίες είναι μαεστρικά τραβηγμένες από τον Ρούι Πόσας, με πλάνα ντοκιμαντέρ που συλλέγονται από τον Σαγιόμπου Μουκντίπρομ, ο οποίος συνεργάζεται συχνά με τον Απίτσατπονγκ Βεερασεθάκουλ.

Για να τιμήσει το εντυπωσιακό σώμα δουλειάς του Γκόμες, το Φεστιβάλ έχει ετοιμάσει ένα spotlight σε δύο από τις πιο καταξιωμένες ταινίες του, Χαμένος Παράδεισος –Tabu (2012) και Ο αγαπημένος μας μήνας Αύγουστος (2008), κατά την προβολή των οποίων θα είναι παρών και ο Ρούι Πόσας ο οποίος θα μιλήσει για τη δουλειά του πίσω από την κάμερα.

ΤΕΛΕΤΗ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΒΡΑΒΕΙΩΝ/ ΛΕΟΣ ΚΑΡΑΞ

Η απονομή βραβείων των δύο διαγωνιστικών τμημάτων του φεστιβάλ θα ολοκληρωθεί με την πρώτη παρουσίαση του νέου αυτοβιογραφικού φιλμ του Λεός Καράξ Δεν είμαι εγώ, στο οποίο ο διακεκριμένος Γάλλος σκηνοθέτης, αγαπημένος των κριτικών και των σινεφίλ, στοχάζεται πάνω σε μια εντυπωσιακή καριέρα 40 χρόνων.

Ο Λεός Καράξ, δημιουργός ταινιών – φετίχ όπως οι Εραστές της γέφυρας, το Holy Motors και το Annette, μας παραδίδει μία μαυρόασπρη ταινία-έκπληξη διάρκειας 42 λεπτών, που προβλήθηκε στις Κάννες.

Αυτοαναφορική, αταξινόμητη, μια φιλμική αυτοπροσωπογραφία, η ταινία (διανομή: Weird Wave) σχεδιάστηκε ως μέρος μιας έκθεσης για τον Καράξ στο Kέντρο Πομπιντού, το οποίο είχε ζητήσει από τον σκηνοθέτη να απαντήσει οπτικοακουστικά στην ερώτηση: «Πού βρίσκεσαι, Λεός Καράξ;».

Σύμφωνα με τον ίδιο τον Καράξ, η ταινία είναι «ένα πορτραίτο του εαυτού μου χωρίς καθρέφτη. Ιδωμένο από πίσω. Επιστρέφω σε παλιούς φίλους, σε παλιές αγάπες, σε συνεργάτες. Στην κόρη μου. Στα σκυλιά μου. Σε όλους όσους μου πρόσφεραν μία πρόσκληση για ένα ταξίδι… Στοχαστές, αντιστασιακούς, καλλιτέχνες. Σε όλους όσους δημιούργησαν το έδαφος ώστε ένα νέο νησί να αναδυθεί από την θάλασσα. Στο οποίο δεν εφαρμόζονται γελοίοι κανόνες, αλλά μπορείς να αναπνεύσεις…».

ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ- ΜΕΓΑΛΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

Στο καθιερωμένο Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα του ΦΠΚΑ, το Φεστιβάλ θα παρουσιάσει 10 ταινίες απ’ όλον τον κόσμο, λίγο μετά τη συμμετοχή και τη διάκρισή τους στα μεγαλύτερα διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ. Η ταινία που θα κερδίσει το βραβείο του Διεθνούς Διαγωνιστικού, εξασφαλίζει αυτόματα διανομή μίας εβδομάδας στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος.

Αμφισβητώντας τις κινηματογραφικές συμβάσεις, οι ταινίες του προγράμματος (που είναι όλες πανελλαδικές πρεμιέρες) αναδεικνύουν θέματα πολιτικών αγώνων, συλλογικής μνήμης, ταυτότητας και υπαρξιακής αναζήτησης. Εκφράζοντας ανησυχία για την κλιματική κρίση και τον σύγχρονο καπιταλισμό, οι ταινίες Άμεση παρέμβαση του Μπεν Ράσελ και του Γκιγιόμ Καγιό, και Ο ουρανός που πέφτει του Έρικ Ρόσα και της Γκαμπριέλα Καρνέιρο ντα Κούνια, αποτυπώνουν πορτρέτα δύο κοινοτήτων, εστιαζόμενες, αντίστοιχα, στην καθημερινότητα πολιτικών ακτιβιστών στη Γαλλία και στο ονειρικό τελετουργικό των αυτοχθόνων Γιανομάμι της Βραζιλίας, με στόχο την προστασία τους από ξένους εισβολείς.

Η ανάγκη διαφύλαξης της ταυτότητας βρίσκεται στο επίκεντρο του φιλμ Μια ταινία Φιντάι του Καμάλ Αλτζαφάρι, στο οποίο επιχειρείται η αποκατάσταση της ιστορικής μνήμης του παλαιστινιακού λαού μέσω της διάσωσης σημαντικού αρχειακού υλικού. Με υπνωτιστικό ερωτισμό, ο Βιετναμέζος σκηνοθέτης Τρουνγκ Μιν Κουί στο Βιέτ και Ναμ ανασκάπτει μυθοπλαστικά τις μνήμες και την κληρονομιά ενός έθνους. Στο Φωτιά του ανέμου της Μάρτα Ματέους, μέσα από μύθους και προφορικές παραδόσεις, αποκαλύπτονται τα ίχνη της Ιστορίας στο συλλογικό ασυνείδητο μιας κοινότητας εργατών αμπελώνων στην Πορτογαλία.

Με την ευρηματική ταινία όπταις άμμε – με καις, ο Ματίας Πινιέιρο διερευνά με τη σειρά του τους μύθους και τη θραυσματική αναπαράστασή τους, ζωντανεύοντας την ποιήτρια Σαπφώ και τη Νύμφη Βριτόμαρτη, καθώς προσπαθούν να κατανοήσουν τη γλυκόπικρη φύση του πόθου. Η αναζήτηση της επιθυμίας και της ταυτότητας διαποτίζει τη νοσταλγική περιπλάνηση των ηρωίδων
της ταινίας κυανό, της Λίλιθ Κράξνερ και της Μιλένα Τσερνόφσκι, ενώ, με κωμικό τόνο, ο Χάιντς Έμιγκχολτς στο Κουστούμι στοχάζεται πάνω στο παράδοξο της ανθρώπινης ύπαρξης.

Μετατοπίζοντας το βλέμμα μας από μια αμιγώς ανθρωποκεντρική οπτική, η ταινία Πέπε του Νέλσον Κάρλος Ντε Λος Σάντος Αρίας δίνει φωνή σε έναν ιπποπόταμο που αφηγείται τη σουρεαλιστική ιστορία της μεταφοράς και της θανάτωσής του στην αμερικανική ήπειρο. Από την άλλη, το φιλμ Συλλογικός μονόλογος της Τζέσικα Σάρα Ρίνλαντ διερευνά με ευαισθησία τους δεσμούς που αναπτύσσονται μεταξύ ανθρώπων και ζώων, αμφισβητώντας τις φαντασιακές διαχωριστικές γραμμές που χωρίζουν τα δύο είδη.

(Επιλογή ταινιών: Νεφέλη Γκαμπάντ, Ιάκωβος Σκενδερίδης, Μαρία Κομνηνού.)

REFRAMING IMAGES

Η Tαινιοθήκη της Ελλάδος, σε συνεργασία με την ARTWORKS, παρουσιάζει το νέο διαγωνιστικό τμήμα «Reframing Images» στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας. Με την υποστήριξη του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ), η ARTWORKS προσφέρει το Βραβείο ARTWORKS Καλύτερης Ταινίας, ύψους 5.000 ευρώ, ενισχύοντας κινηματογραφιστές που καινοτομούν και πειραματίζονται με την κινούμενη εικόνα, συμβάλλοντας καθοριστικά στην εξέλιξη της σύγχρονης κινηματογραφικής τέχνης.

Το νεοσύστατο Διαγωνιστικό Τμήμα «Reframing Images» του ΦΠΚΑ στοχεύει να αναδείξει δημιουργούς που εξερευνούν νέες μορφές αφήγησης και κινηματογραφικής φόρμας. Ανεξαρτήτως διάρκειας ή είδους, το τμήμα παρουσιάζει ταινίες διάρκειας από 2 έως 85 λεπτά, προερχόμενες από 27 διαφορετικές χώρες, όπως η Αργεντινή, η Νιγηρία, η Καμπότζη, η Ελλάδα, η Παλαιστίνη, το Ιράν, η Κύπρος, η Ταϊλάνδη, η Ιαπωνία, η Ινδία, ο Λίβανος, η Βραζιλία και η Χιλή.

Εξερευνώντας καινοτόμες αισθητικές τάσεις, το πρόγραμμα αποσκοπεί στο να παρουσιάσει το πώς κινηματογραφιστές χρησιμοποιούν και πειραματίζονται με υφολογικά εργαλεία για να αποδώσουν τη σχέση τους με τον σύγχρονο κόσμο. Συνδυάζοντας τη δοκιμιακή γραφή με τη χρήση αρχειακού υλικού, ορισμένοι από αυτούς διερευνούν τους τρόπους με τους οποίους το οικείο και πολιτικό περιεχόμενο των εικόνων μπορεί να λειτουργήσει ως χώρος αναστοχασμού.

Άλλοι εξετάζουν την κληρονομιά της αποικιοκρατίας καθώς και τις σύγχρονες μετααποικιακές της προεκτάσεις, ενώ κάποιοι προσπαθούν να δώσουν μορφή σε βιώματα εξορίας, μετανάστευσης και κοινωνικής περιθωριοποίησης. Με έντονα αισθητηριακή προσέγγιση, ορισμένες ταινίες επιχειρούν να αποτυπώσουν προσωπικές και συλλογικές εμπειρίες καταπίεσης και βίας, όπως την πατριαρχική κουλτούρα στο Ιράν, τη λαϊκή εξέγερση του 2019 στη Χιλή, την γενοκτονιά στην Παλαιστίνη και τη στρατιωτικοποίηση στο Λίβανο.

ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ: ΡΑΝΤΟΥ ΖΟΥΝΤΕ, ΑΝΤΟΥΑΝΕΤΤΑ ΑΓΓΕΛΙΔΗ

Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος θα υποδεχθεί τον ανατρεπτικό, πολυβραβευμένο Ρουμάνο δημιουργό Ράντου Ζούντε, έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του νέου Ρουμάνικου κινηματογράφου, δημιουργό της ταινίας Ατυχές Πήδημα ή Παλαβό Πορνό που αγαπήθηκε πολύ στη χώρα μας, και βραβευμένο με Χρυσή Άρκτο στο Βερολίνο.

Το 13ο ΦΠΚΑ παρουσιάζει, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, αναδρομικό αφιέρωμα στο έργο του με την υποστήριξη της πρεσβείας της Ρουμανίας. Ο Ράντου Ζούντε θα παρευρεθεί στο φεστιβάλ από τις 10 έως τις 15 Δεκεμβρίου 2024 για να παρουσιάσει τις ταινίες του, ενώ θα παραδώσει masterclass το Σάββατο 14 Δεκεμβρίου στις 2 μ.μ., το οποίο θα συντονίσει ο κριτικός κινηματογράφου Χρήστος Μήτσης. To φεστιβάλ θα προβάλλει σε ελληνική πρεμιέρα τις δύο τελευταίες ταινίες του, τα ντοκιμαντέρ Οκτώ καρτ ποστάλ από την Ουτοπία (2024) και Ύπνος #2 (2024), λίγο μετά την παγκόσμια πρεμιέρα τους στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λοκάρνο τον περασμένο Αύγουστο.

Η ρετροσπεκτίβα περιλαμβάνει ακόμα 7 μεγάλου μήκους και 4 μικρού μήκους ταινίες του σκηνοθέτη.

Με εννιά ταινίες μεγάλου μήκους και τέσσερις μικρού μήκους, το αφιέρωμα συγκεντρώνει ένα εκτενές δείγμα της φιλμογραφίας του πολυβραβευμένου σκηνοθέτη. Το έργο του Ζούντε χαρακτηρίζεται από έναν μοναδικό συνδυασμό μαύρου χιούμορ, αιχμηρού κοινωνικοπολιτικού σχολιασμού, ιδίως απέναντι στον σύγχρονο καπιταλισμό, και κριτικού στοχασμού πάνω στη ρουμανική ταυτότητα και ιστορία. Αρχικά βοηθός σκηνοθέτη στις ταινίες του Κώστα Γαβρά και του Κρίστι Πούιου, ο Ζούντε είναι αδιαμφισβήτητα συνδεδεμένος με το «Ρουμανικό νέο κύμα».

Θέλοντας να τιμήσει τη μακρόχρονη κινηματογραφική συνεισφορά της Ελληνίδας δημιουργού Αντουανέττας Αγγελίδη το 13ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας ετοίμασε αναδρομικό αφιέρωμα στην πρωτοπόρο του φεμινιστικού κινηματογράφου.

Η ιδιοσυγκρασιακή δημιουργός και απόλυτη εκπρόσωπος του πειραματικού και πρωτοποριακού σινεμά στην Ελλάδα, τον περασμένο Μάϊο, τιμήθηκε με το μεγαλύτερο βραβείο πειραματικού σινεμά στον κόσμο, από τα Anthology Film Archives της Νέας Υόρκης, το Ground Glass Award του 2024.

Στο 13ο ΦΠΚΑ θα προβληθούν και οι τέσσερις εμβληματικές πειραματικές ταινίες της Κλέφτης ή η πραγματικότητα (2001), Οι ώρες – Μια τετράγωνη ταινία (1995), Τόπος (1985), Idées Fixes / Dies Irae (Παραλλαγές στο ίδιο θέμα) (1977), καθώς και δύο μικρού μήκους δουλειές της: Ώρα μεσημεριού (2006) και 121280 Ritual (1980/2008).

Θα παιχτεί επίσης το ντοκιμαντέρ Έμμονες ώρες στον τόπο της πραγματικότητας – Εξομολογήσεις της Αντουανέττας Αγγελίδη (ή ένα δοκίμιο για το βλέμμα της) που γύρισε η κόρη της Ρέα Βαλντέν το 2022 .

Το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου (5 μ.μ.), η Αντουανέττα Αγγελίδη θα δώσει μάστερκλας και αμέσως μετά θα ακολουθήσει Διάλογος για το έργο της και ανοιχτή συζήτηση με το κοινό. Την εκδήλωση διευθύνει η Ρέα Βαλντέν.

Η Αντουανέττα Αγγελίδη είναι μία από τις σημαντικότερες εκπροσώπους του μοντερνισμού στον ελληνικό κινηματογράφο. Βαθιά πολιτικοποιημένη και μυημένη σε ριζοσπαστικά διανοητικά ρεύματα, όπως η ψυχανάλυση, από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 κατασκευάζει αρχιτεκτονικά μια οπτική γλώσσα που αποδομεί την πατριαρχική αναπαράσταση των γυναικών, αλλά και προσφέρει ποιητικές εικόνες μιας παράδοξης αφύπνισης, μέσω του ονείρου και του ανοίκειου, στους βυθούς του ασυνειδήτου και της επιθυμίας.

ΚΩΣΤΑΣ ΓΑΒΡΑΣ

Το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου, το 13ο ΦΠΚΑ και η Ταινιοθήκη της Ελλάδος τιμά τον διεθνώς αναγνωρισμένο Eλληνογάλλο σκηνοθέτη και πρόεδρο της Γαλλικής Ταινιοθήκης Κώστα Γαβρά. Θα προβάλλει σε ελληνική πρεμιέρα την τελευταία του ταινία Τελευταία πνοή (2024).

Tις επόμενες ημέρες θα προβληθούν τα τρία πρώτα επεισόδια από τη σειρά ντοκιμαντέρ «Ο αιώνας του Κώστα Γαβρά» (2024). Θα είναι επίσης παρόντες η σύζυγός του Κώστα Γαβρά και παραγωγός Μισέλ Ρέι-Γαβρά και ο Εντουί Πλενέλ, ο οποίος συν-δημιούργησε τη σειρά ντοκιμαντέρ όχι μόνο για να ανατρέξει στην ένδοξη διαδρομή του τον περασμένο αιώνα, αλλά και για να μας αφυπνίσει για την ευθραυστότητα της δημοκρατίας στη σημερινή συγκυρία.

Αφετηριακό σημείο για την Τελευταία πνοή (διανομή: Rosebud.21), όπως άλλωστε και για το υπόλοιπο έργο του Γαβρά, είναι τα προσωπικά και, ως εκ τούτου, πολιτικά βιώματα: «Στα 91 μου χρόνια και με τον θάνατο να διαφαίνεται στον ορίζοντα, είναι φυσιολογικό να αναρωτιέμαι συχνά: πώς θα τελειώσουν όλα αυτά; Όταν έρθει η ώρα, θα μπορέσω να τελειώσω τις μέρες μου με αξιοπρέπεια;».

Η σειρά ντοκιμαντέρ δέκα επεισοδίων «Ο αιώνας του Κώστα Γαβρά», δεν είναι απλώς ένας απολογισμός του έργου του δημιουργού. Πρόκειται για μια «ιστορία του παρόντος» μέσα από τον φακό των πολιτικών ταινιών του και με αναφορά σε ιστορικές συνθήκες και γεγονότα. Ο κινηματογράφος του Γαβρά αφηγείται τον περασμένο αιώνα, τον αιώνα που μας χωρίζει από την άνοδο του ναζισμού στην Ευρώπη και ο οποίος οδηγεί στην αβεβαιότητα του σημερινού κόσμου: εύθραυστες δημοκρατίες, περιβαλλοντικές καταστροφές, κοινωνική αδικία και λαϊκή ανυπομονησία.

ΑΠΟΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΟΧΕΣ / ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ «ΧΑΠΠΥ ΝΤΑΙΗ» ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΒΟΥΛΓΑΡΗ

Η αγαπημένη ενότητα του ΦΠΚΑ μας προτείνει να ανακαλύψουμε εκ νέου στη μεγάλη οθόνη κλασικές, σπάνιες, αλλά και ξεχασμένες ή χαμένες ταινίες.

Σε παγκόσμια πρεμιέρα, θα παρουσιαστεί η ψηφιακά αποκατεστημένη σε 4Κ και 35mm ταινία του Παντελή Βούλγαρη Χάππυ Νταίη (1976), το πρώτο επίτευγμα του νέου Εργαστηρίου Ψηφιακής Αποκατάστασης Ταινιών για τη Διατήρηση και Προώθηση της Κινηματογραφικής Κληρονομιάς της Ταινιοθήκης της Ελλάδος. Η προβολή, την Πέμπτη 12/12, είναι μέρος του προγράμματος της Ένωσης Ευρωπαϊκών Ταινοθηκών «A Season of Classic Films» 2024. Θα παρευρεθεί ο Παντελής Βούλγαρης.

*Το πρόγραμμα περιλαμβάνει ακόμα την βωβή ταινία της γεωργιανής πρωτοπορίας Η γιαγιά μου (1929) του Κοτέ Μικαμπερίτζε, που διακωμωδεί τη σοβιετική γραφειοκρατία με ντανταϊστικό ύφος. Η ταινία θα προβληθεί με ζωντανή μουσική απο τον Λόλεκ.
*Η πειραματική ταινία Επιστροφή στη λογική (1923), η οποία αποκαταστάθηκε πρόσφατα μαζί με άλλες ταινίες του Μαν Ρέι, είναι ένα σουρεαλιστικό οπτικό ποίημα, με μουσική επένδυση από τον σκηνοθέτη Τζιμ Τζάρμους και του συγκροτήματος SQÜRL με τον Κάρτερ Λόγκαν.
*Τέλος, παρουσιάζεται στην επετειακή προβολή για τα 40 χρόνια της η ταινία Μαύρος Θεός, Λευκός Διάβολος (1964) του Γκλάουμπερ Ρόσα, ταινία-ορόσημο του βραζιλιάνικου κινήματος «Cinema Novo», η οποία ισορροπεί ανάμεσα στην οπτικοακουστική ποίηση και στην πολιτική καταγγελία της ταξικής εκμετάλλευσης και των προεκτάσεών της στους καταπιεσμένους.

ΖΑΝ-ΛΙΚ ΓΚΟΝΤΑΡ

Ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ δε θα μπορούσε να λείπει από το Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας μέσα από ένα αφιέρωμα στο έργο του που επιμελήθηκαν οι Νικόλ Μπρενέζ και Πολ Γρίβας: ένα πρόγραμμα εννέα ταινιών, οι οποίες ήταν προσχέδια ή οπτικά σενάρια των μεγάλου μήκους ταινιών του.

Ανάμεσα στις ταινίες που θα προβληθούν, συναντάμε τα δύο μεταθανάτια έργα του Παρουσίαση του τρέιλερ της ταινίας Σενάριο και Σενάρια, τα οποία ολοκληρώθηκαν το 2024 από τον Φαμπρίς Αρανιό και τον Ζαν-Πολ Μπατατζιά και αποτελούν το αποκορύφωμα επτά δεκαετιών υλιστικών στοχασμών για τη δημιουργία Τέχνης. Στην ταινία Σενάρια, μάλιστα, ο Γκοντάρ εμφανίζεται λίγο πριν φύγει οριστικά από κοντά μας με υποβοηθούμενη ευθανασία…