Πέθανε ο σκηνοθέτης Γιάννης Καραχισαρίδης

Πέθανε σε ηλικία 65 ετών ο σκηνοθέτης Γιάννης Καραχισαρίδης, αφήνοντας παρακαταθήκη δεκάδες θεατρικές παραστάσεις και το αποτύπωμά του στα ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης (2007-2014) και Βέροιας (1993-2002), όπου είχε διατελέσει καλλιτεχνικός διευθυντής, όπως και στο Ελληνικό Φεστιβάλ την περίοδο 2001-2006.

O Γιάννης Καραχισαρίδης γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1955. Απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών (τάξη ΄74) και στη συνέχεια του Οικονομικού Τμήματος της Νομικής Σχολής Αθηνών. Σπούδασε θέατρο στις σχολές του Πέλου Κατσέλη και του Λεωνίδα Τριβιζά. Σκηνοθέτησε περίπου 70 θεατρικές παραστάσεις και 6 όπερες, στις κρατικές σκηνές, στα περισσότερα ΔΗΠΕΘΕ και στο ελεύθερο θέατρο. Ειδικεύτηκε στο πολιτιστικό μάνατζμεντ.

Από το 1976 συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, την Εθνική Λυρική Σκηνή, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα και ελεύθερους θιάσους σε έργα Αριστοφάνη, Σαίξπηρ, Γκολντόνι, Μολιέρου, Λόρκα, Ντάριο Φο, Ξενόπουλου, Κορρέ, Κορομηλά κ.ά.

Το καλοκαίρι του 1977 υπέγραψε τη σκηνοθεσία στις «Φοίνισσες» του Ευριπίδη με την Άννα Συνοδινού, στο αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Την άνοιξη του 2000 οργάνωσε και σκηνοθέτησε τη συμπαραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και του ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας με την αγγλόφωνη παράσταση «Follow the fellow who follows a dream».

Έγραψε σενάρια και σειρές και σκηνοθέτησε ντοκιμαντέρ για την τηλεόραση και δημοσίευσε άρθρα με θεωρητικές αναλύσεις για το θέατρο σε λογοτεχνικά περιοδικά.

Ανακοίνωση του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου

Το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου εκφράζει την βαθύτατη θλίψη του για την απώλεια του Γιάννη Καραχισαρίδη, που διετέλεσε Γενικός Διευθυντής του από το 2001 ως το 2006.

Δεν θα ξεχάσουμε τον εορτασμό για τα 50 χρόνια του Φεστιβάλ το 2005 και τα λόγια του στην επετειακή έκδοση εκείνης της χρονιάς:

50 χρόνια είναι πολλά για έναν άνθρωπο…μια ολόκληρη ζωή

50 χρόνια είναι λίγα για την ιστορία…η λάμψη μιας αστραπής στον ορίζοντα

50 χρόνια είναι επαρκή για έναν θεσμό…τον θεμελιώνουν

Οι παλαιότεροι εργαζόμενοι θα θυμόμαστε πάντα την αγάπη του για το Φεστιβάλ, αλλά και τον Πολιτισμό εν γένει. Θα θυμόμαστε το πάθος του για δουλειά, τις διοικητικές του ικανότητες, την ευρηματικότητά του στην επιλογή των καλλιτεχνικών εκδηλώσεων. Θα θυμόμαστε τέλος τις θερμές, προσωπικές σχέσεις που διατηρούσε με όλους τους υπαλλήλους.

Καλό ταξίδι.