Νίκος Ξανθόπουλος: Το “παιδί του λαού”, από την Νέα Ιωνία στο Εθνικό Θέατρο

Θλίψη σκόρπισε στον καλλιτεχνικό κόσμο της χώρας η είδηση του θανάτου του ηθοποιού Νίκου Ξανθόπουλου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών μετά από χρόνια προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε.

Ταυτισμένος στη συνείδησή όλων μας με τους ρόλους που έπαιξε στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο, ο Νίκος Ξανθόπουλος θα είναι “για πάντα” το φτωχό και κατατρεγμένο “παιδί του λαού”, που ξεκινά τη ζωή του μέσα στη δυστυχία, αλλά τελικά προοδεύει και λυτρώνεται.

Εκτός από ηθοποιός, ο Νίκος Ξανθόπουλος “έγραψε” πολλά χιλιόμετρα και στο λαϊκό τραγούδι βγάζοντας δίσκους και γνωρίζοντας την αγάπη του κόσμου. Από το 1958 που ξεκίνησε την καριέρα του στο σινεμά έως το 1995, οπότε έκανε την τελευταία του δουλειά, έχει παίξει σε περίπου 50 ταινίες, από τις οποίες οι 30 ήταν δραματικές.

Τις περισσότερες φορές το σενάριο ήθελε ο ρόλος του Ξανθόπουλου βιώνει κάποιο δράμα είτε οικογενειακό είτε προσωπικό, ενώ κυρίαρχη ήταν πάντα η “ιερή παρουσία” της μάνας. Στην… πραγματική ζωή, παντρεύτηκε δύο φορές και είχε αποκτήσει τέσσερα παιδιά και εγγόνια.

Νίκος Ξανθόπουλος – Οι ταπεινές καταβολές

Ο Νίκος Ξανθόπουλος γεννήθηκε στην Νέα Ιωνία της Αθήνας στις 14 Μαρτίου του 1934. Παιδί Ποντίων προσφύγων μεγάλωσε φτωχικά μαζί με τη μητέρα του. Ο πατέρας του ήταν τσαγκάρης, ψαράς και αντιστασιακός. Όταν ο Νίκος ήταν εννέα ετών συνελήφθη μαζί με τη μητέρα του από τους Γερμανούς και οδηγήθηκε στη φυλακή, εμπειρία που “κράτησε” σε όλη του την ζωή. Η μητέρα του τον μεγάλωσε μόνη της καθώς ο πατέρας του απουσίαζε για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Κατά τα εφηβικά του χρόνια υπήρξε αθλητής της ΑΕΚ. Πέραν του αθλητισμού, λάτρευε το διάβασμα. Μεγαλώνοντας αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέατρο παρότι αρχικά τον γοήτευε η ιδέα να γίνει φιλόλογος. Ίνδαλμά του τότε υπήρξε ο Μάνος Κατράκης.

Από παιδί είχε μεγάλη αγάπη στα λογοτεχνικά βιβλία και δήλωνε ότι ήθελε να γίνει φιλόλογος. Την περίοδο εκείνη δεν ήταν εύκολο για ένα παιδί φτωχής οικογένειας να διαβάζει λογοτεχνία, καθώς τα βιβλία ήταν είδος πολυτελείας. Ο Ξανθόπουλος όμως ήταν “προνομιούχος”, γιατί είχε γείτονα έναν τυπογράφο, ο οποίος του δάνειζε βιβλία. Η άλλη του αγάπη ήταν ο αθλητισμός. Από μικρή ηλικία έκανε στίβο και είχε καλές επιδόσεις στο τριπλούν και τρέξιμο μετ΄ εμποδίων. Το 1952 έπαιζε στην αγαπημένη του ΑΕΚ.

Σπουδές στο Εθνικό θέατρο και δόξα στον κινηματογράφο

Ο Νίκος Ξανθόπουλος σπούδασε στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Ηθοποιός της σκηνής από το 1957 έως το 1963, αφοσιώθηκε τελικά στον κινηματογράφο. Το 1970 ίδρυσε δικό του θίασο και περιόδευσε στην Ελλάδα.

Η τελευταία του κινηματογραφική παρουσία, μετά από απουσία 24 ετών, έρχεται το 1995 στην ταινία του Γιώργου Ζερβουλάκου “Με τον Ορφέα τον Αύγουστο”.

Στα τέλη του 2005 εκδίδει σε βιβλίο την αυτοβιογραφία του “Όσα θυμάμαι και όσα αγάπησα” και διοργανώνει εμφανίσεις σε διάφορα μέρη ανά την Ελλάδα για την προώθηση του έργου του. Η ιδέα για το βιβλίο δημιουργήθηκε μετά από συνέντευξή του στο περιοδικό «Εικόνες».

Η πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση στο θέατρο έγινε με τον Θίασο Κατερίνας στην κομεντί “Βιργινία”. Συνέχισε στο ελεύθερο θέατρο με διάφορους ρόλους: “Η κυρία δε με μέλει”, “Λα μάμα”, “Ηλέκτρα” (Θίασος Ροντήρη, όπου έπαιξε τον ρόλο του Ορέστη), “Είσοδος υπηρεσίας”, “Σκάνδαλα στην εξοχή” και το “Τραγούδι του νεκρού αδελφού” (Θίασος Κατράκη). Συμμετείχε σε 24 θεατρικές παραγωγές και έπαιξε όλα τα είδη του θεάτρου.

Η πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο έγινε το 1958 στην κωμωδία του Φίλιππα Φυλακτού “Το Εισπρακτοράκι”, στο πλευρό του Βασίλη Αυλωνίτη και του Νίκου Ρίζου.

Ως κινηματογραφικός πρωταγωνιστής καθιερώθηκε από τον σκηνοθέτη-παραγωγό Απόστολο Τεγόπουλο (Κλακ Φιλμ), με τον οποίο είχε αποκλειστική συνεργασία από το 1964 μέχρι το 1971, σε μουσικές δραματικές ταινίες.

Εκκίνηση στις ταινίες της νεοσύστατης Κλακ Φιλμ έκανε το 1963 στην ταινία Πληγωμένες καρδιές, στον ρόλο του κακού κουνιάδου. Η αρχή της τυποποίησης των ρόλων του Ξανθόπουλου έγινε έναν χρόνο αργότερα στην ταινία Αγάπησα και πόνεσα όπου παρουσιάζονται όλα τα στοιχεία που καθιέρωσαν τον Ξανθόπουλο στη συνείδηση του κόσμου σαν παιδί του λαού.

Στην τηλεόραση πρωτοεμφανίστηκε το 1973 στη σειρά “Αγρίμια”

Οκτώ χρόνια μετά τα Αγρίμια, το 1981, παίζει στο σίριαλ του Ερρίκου Θαλασσινού “Το ημερολόγιο ενός θυρωρού”. Υποδύεται τον καπετάνιο που θέλει να μπαρκάρει και δεν μπορεί να βρει κάπου να αφήσει τον γιο του. Ο ρόλος ήταν αφορμή να ξαναρχίσει το κάπνισμα.

Το 1994 έπαιξε στην τηλεοπτική δραματική σειρά “Στην κόψη του ξυραφιού”. Το 1989 συνεργάζεται με τον Απόστολο Τεγόπουλο και τον Πάνο Κοντέλη στο “Μινόρε μιας καρδιάς” που κυκλοφόρησε σε 3 κασέτες και κατόπιν παίχτηκε στην ΕΡΤ σε 16 επεισόδια. Κατόπιν προέκυψε το “Η αγάπη που δε γνώρισε σύνορα” της οποίας τα γυρίσματα έγιναν στην Αθήνα, την Κωνσταντινούπολη και το Παρίσι. Κυκλοφόρησε σε δύο κασέτες. Αργότερα προβλήθηκε σε 8 επεισόδια στο MEGA.

Ακολούθησαν άλλες δύο βιντεοπαραγωγές, “Η καρδιά του πατέρα” και “Έρωτας στο περιθώριο” που παίχτηκε και στον ΑΝΤ1, το 1992.

Η δισκογραφία του περιλαμβάνει γύρω στα 300 τραγούδια

Για τις ανάγκες των ταινιών έγινε τραγουδιστής υπό την καθοδήγηση του Απόστολου Καλδάρα και της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου. Μετά το 1971 σταμάτησε τις εμφανίσεις του στον κινηματογράφο και μεταπήδησε σε νέα καριέρα στο λαϊκό τραγούδι. Συνολικά έχει κυκλοφορήσει 9 άλμπουμ και 55 σινγκλς. Η δισκογραφία του περιλαμβάνει γύρω στα 300 τραγούδια. Τα τραγούδια του υπογράφουν μεταξύ άλλων οι Άκης Πάνου, Χρήστος Νικολόπουλος, Ξαρχάκος και άλλοι.

Στην μακρά αποχή του από κινηματογράφο και τηλεόραση είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί και περιοδεύσει σε ΗΠΑ, Αυστραλία και σχεδόν όλη την Ευρώπη, γνωρίζοντας πάντα την αποδοχή και την αποθέωση από την ελληνική ομογένεια.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις