Το σώμα γίνεται έργο Τέχνης στην Kalfayan Galleries

Έχοντας ως αφετηρία το ομότιτλο ποίημα του Κ. Π. Καβάφη*, η έκθεση «Θυμήσου, Σώμα…» που παρουσιάζεται στην Kalfayan Galleries παρουσιάζει μεταξύ άλλων έργα των: Lynda Benglis, Γεώργιου Μπουζιάνη, Κωνσταντίνου Δημητριάδη, Dorothy Iannone, Kalos&Klio, Yves Klein, Tracey Emin, Εδουάρδου Σακαγιάν, Lucas Samaras, Takis, Πάνου Τσαγκάρη, Γιάννη Τσαρούχη και Raed Yassin.

Από τις παλαιότερες γνωστές σπηλαιογραφίες, αυτές του Σπηλαίου Μαλτραβιέζο στην Ισπανία (περ. 64.000 ετών) και την Αφροδίτη του Βίλλεντορφ (25.000 – 28.000 π.Χ.), την ‘αποθέωση’ του ανθρώπινου σώματος στην αρχαία Ελληνική και Ρωμαϊκή τέχνη και τον εξιδανικευμένο ρεαλισμό της Αναγέννησης ως τους καλλιτέχνες-περφόρμερς του 20ου αι. που μετέτρεψαν το ίδιο το σώμα τους σε ‘έργο τέχνης΄ προκειμένου να καταγγείλουν κοινωνικο-πολιτικά θέματα της εποχής τους και παρωχημένες θεωρίες της Ιστορίας της Τέχνης, το ανθρώπινο σώμα υπήρξε διαχρονική πηγή έμπνευσης χωρίς γεωγραφικά και πολιτιστικά σύνορα.

Η έκθεση «Θυμήσου, Σώμα…» φιλοδοξεί να αναδείξει τη δυναμική της απεικόνισης του ανθρώπινου σώματος δημιουργώντας έναν ανοιχτό διάλογο μεταξύ διαφορετικών εικαστικών μέσων (ζωγραφική, γλυπτική, σχέδιο, φωτογραφία κ.α.) και εικονογραφώντας ένα ταξίδι από τη δεκαετία του 1920 στο σήμερα.

Σε ορισμένα έργα που παρουσιάζονται στην έκθεση το γυμνό σώμα χρησιμεύει ως εργαλείο εξύμνησης της ανθρώπινης φύσης, του έρωτα ή του αρχαιοελληνικού ιδεώδους του «Κάλλους», ενώ για άλλους καλλιτέχνες γίνεται όχημα αμφισβήτησης του ανδρικού και γυναικείου βλέμματος στην τέχνη και εργαλείο για να αναδείξουν κοινωνικοπολιτικές προκαταλήψεις και να εγείρουν ερωτήματα που αφορούν μεταξύ άλλων στην ομορφιά, την ταυτότητα, τη σεξουαλικότητα ή το φύλο.

Θυμήσου Σώμα..

Σώμα, θυμήσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες,
όχι μονάχα τα κρεββάτια όπου πλάγιασες,
αλλά κ’ εκείνες τες επιθυμίες που για σένα
γυάλιζαν μες στα μάτια φανερά,
κ’ ετρέμανε μες στην φωνή — και κάποιο
τυχαίον εμπόδιο τες ματαίωσε.
Τώρα που είναι όλα πια μέσα στο παρελθόν,
μοιάζει σχεδόν και στες επιθυμίες
εκείνες σαν να δόθηκες — πώς γυάλιζαν,
θυμήσου, μες στα μάτια που σε κύτταζαν·
πώς έτρεμαν μες στην φωνή, για σε, θυμήσου, σώμα.