ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣ ΤΙΣ ΠΙΟ ΒΙΑΙΕΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΕΣ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
Τα προσωπικά βιώματα και οι εμπειρίες μιας γυναίκας, που έγινε για δύο χρόνια undercover camgirl: σεξεργάτρια, δηλαδή, μέσω webcam.
Η Γαλλίδα ηθοποιός Maud Madlyn και ο Κολομβιανός καλλιτέχνης Andrés Montes Zuluaga αποφάσισαν να ερευνήσουν το ακανθώδες πεδίο της έμφυλης βίας μέσα από μια εντελώς παράδοξη σκοπιά, «εισβάλλοντας» στη διαδικτυακή βιομηχανία του σεξ ως εργαζόμενοι, ώστε να ακούσουν, να δουν και να βιώσουν τις βίαιες σεξουαλικές φαντασιώσεις των ανθρώπων, κυρίως αντρών με «αντικείμενα» τις γυναίκες.
Συγκεκριμένα, η Maud έγινε για δύο χρόνια undercover camgirl: σεξεργάτρια, δηλαδή, μέσω webcam. Όπως εξηγούν οι ίδιοι στη συνέντευξη που παραχώρησαν στο The Magazine, αρχικά, είχαν ξεκινήσει να δουλεύουν και οι δύο, ωστόσο, για την Maud ήταν πιο εύκολο να προσελκύσει πελάτες, οπότε ο Andrés συνέχισε συμμετέχοντας στο τεχνικό κομμάτι της καταγραφής και της όλης διαδικασίας που ακολούθησε.
Στόχος τους ήταν να αποκομίσουν από πρώτο χέρι εμπειρίες όσον αφορά την έμφυλη βία που έχει εμποτίσει τις κοινωνίες μας και την ανεχόμαστε συχνά ως κάτι σχεδόν «φυσικό». Οι πελάτες που πληρώνουν για cybersex, μέσα από την ανωνυμία της επαφής και την εξουσία αυτού που πληρώνει, νιώθουν πολύ άνετα να εκφράσουν το πώς νιώθουν.
Η έρευνά τους πραγματοποιήθηκε στην Κολομβία, την δεύτερη παγκόσμια δύναμη στη βιομηχανία του cybersex, ωστόσο οι πελάτες ήταν Ευρωπαίοι. Μέσα από τα προσωπικά βιώματα που κατέγραψε ως camgirl, η Maud Madlyn δημιούργησε την multimedia παράσταση “Camgirl Chronicles”, μαζί με τον Andrés Montes Zuluaga, η οποία παίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα στις 25 και 27 Μαΐου στο ThessFringe Festival στη Θεσσαλονίκη.
Οι ίδιοι χαρακτηρίζουν την παράσταση ως «αναπάντεχη, σύγχρονη, ενημερωτική για μια βιομηχανίας, για την οποία δεν μιλάμε συχνά».
Πώς προέκυψε η ιδέα του project και πώς πήρατε την απόφαση να το ξεκινήσετε;
Το project το δουλεύουμε εδώ και μερικά χρόνια. Η δημιουργία του ξεκίνησε το 2019 και είναι μια αυθεντική ιδέα του Andres, ο οποίος σκεφτόταν πώς θα μπορούσαμε να μιλήσουμε με ανθρώπους οι οποίοι έχουν βίαιες και μισογυνιστικές σεξουαλικές φαντασιώσεις, χωρίς κανένα φίλτρο. Η Κολομβία είναι παγκόσμια δύναμη στη βιομηχανία του webcamming, είναι η δεύτερη πιο ισχυρή χώρα σε αυτό τον τομέα και υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δουλεύουν σε αυτή την βιομηχανία. Ο Andres μιλούσε για αυτό με κάποιους φίλους του που εργάζονταν σ’ αυτό το κομμάτι εκείνη τη στιγμή και του είπαν ότι αυτά (οι φαντασιώσεις) που ακούνε κάθε μέρα είναι μέρος της δουλειάς τους. Οπότε ζήτησε να έχει πρόσβαση σε αυτό το υλικό, αλλά είναι εμπιστευτικό και δεν μπορούσαν να του δώσουν τις συνομιλίες με τους πελάτες. Σε αυτό το σημείο ήρθε η δική μου συμμετοχή, όπου δέχτηκα την πρόκληση να δουλέψω ως camgirl, καταγράφοντας αυτή τη διαδικασία. Ήμασταν και οι δύο ενεργοί σε διάφορα ακτιβιστικά κινήματα, το φεμινιστικό είναι ένα από αυτά.
Οι φωνές των θυμάτων είναι πολύ σημαντικό να ακούγονται, αλλά σε αυτή την περίπτωση θέλαμε να ακούσουμε τους ανθρώπους που είχαν βίαιες επιθυμίες απέναντι στις γυναίκες.
Προφανώς, οι φωνές των θυμάτων είναι πολύ σημαντικό να ακούγονται. Στα περισσότερα shows επικεντρωνόμαστε σε αυτές και στις μαρτυρίες τους, αλλά θέλαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό, και να ακούσουμε – σε αυτή την περίπτωση – τους ανθρώπους που είχαν βίαιες επιθυμίες απέναντι στις γυναίκες.
Συμμετείχατε και οι δύο ως σεξεργάτρια και σεξεργάτης; Υπάρχουν και άντρες στη βιομηχανία αυτή;
Ναι, ξεκινήσαμε και οι δύο. Υπάρχουν camboys που δουλεύουν στη βιομηχανία αυτή, όχι τόσοι πολλοί όσο γυναίκες. Και, φυσικά, οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από τις κάμερες, αυτοί που δουλεύουν στα studios, που διευθύνουν τις εταιρείες ή που εκπαιδεύουν τις κοπέλες/τα αγόρια, είναι άντρες.
Σε αυτό το σημείο, ο Andrés περιγράφει τη δική του εμπειρία ως camboy: Ήταν μια μικρή σε διάρκεια εμπειρία, αλλά πολύ έντονη. Είναι πολύ δύσκολο να είσαι μπροστά στην κάμερα και να προσπαθείς να κερδίσεις την προσοχή των ανθρώπων. Τους βλέπεις να μπαίνουν στο chat room και να βγαίνουν απ’ αυτό πάρα πολύ γρήγορα, και είσαι εκεί προσπαθώντας να κερδίσεις την προσοχή τους. Είτε φεύγουν, είτε μένουν και αρχίζουν να ζητούν δωρεάν υπηρεσίες, που, προφανώς, δεν μπορείς να προσφέρεις.
Είναι πολύ δύσκολο να είσαι μπροστά στην κάμερα και να προσπαθείς να κερδίσεις την προσοχή των πελατών.
Ο Andres έπρεπε να μείνει online πολύ μεγαλύτερο διάστημα για να προσελκύσει τον κόσμο, που εγώ ως γυναίκα προσέλκυα σε πολύ μικρότερο χρόνο. Οπότε, σαν εργασιακή δυάδα έπρεπε να αποφασίσουμε πώς θα προχωρήσει η έρευνα, εάν θα επικεντρωνόμασταν σε εμένα που έβρισκα περισσότερο κοινό, λόγω του ότι είναι και μια αγγλόφωνη αγορά. Εγώ είχα τη δυνατότητα να συναναστραφώ πιο εύκολα λόγω της αγγλικής γλώσσας, αφού οι περισσότεροι πελάτες ήταν από δυτική Ευρώπη και βόρεια Αμερική. Οπότε αποφασίσαμε να σταματήσει ο Andres και να συνεχίσουμε με εμένα. Ήταν ομαδική δουλειά, γιατί όταν ήμουν εγώ μπροστά από την κάμερα, ο Andres έπρεπε να είναι πίσω από αυτήν και να φροντίζει να δουλεύουν όλα σωστά. Το πρώτο διάστημα που δεν δουλεύαμε με αυτό τον τρόπο, ήταν εντελώς τρελό, γιατί έπρεπε ο Andres να είναι 7-8 ώρες μπροστά από την κάμερα περιμένοντας πελάτες και εγώ να ρυθμίζω τα τεχνικά θέματα, και το επόμενο 8ωρο να γίνεται το αντίστροφο. Έχω ακόμα τον λογαριασμό μου ενεργό και κάποιες φορές συνδέομαι από περιέργεια για να βλέπω την δραστηριότητα.
Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας; Ήσασταν αγχωμένοι στις πρώτες βιντεοκλήσεις;
Ναι, είναι η σύντομη απάντηση. Είναι εξουθενωτικό. Τις περισσότερες φορές δεν βλέπεις τον άλλον, οι πελάτες έχουν κλειστές τις κάμερές τους, οπότε υπάρχει αυτή η περίεργη αίσθηση ότι μπορεί να σε βλέπει ο οποιοσδήποτε. Από τη μία είναι τόσο «κλειστό» όλο αυτό, δηλαδή συμβαίνει μέσα σε ένα δωμάτιο, από την άλλη είσαι εκτεθειμένη/ος σε όλο το διαδίκτυο. Υπάρχει αυτή η διπλή αίσθηση: κάτι πολύ μικρό και κάτι πολύ μεγάλο συμβαίνει την ίδια στιγμή.
Θεωρείτε ότι υπάρχει σύνδεση μεταξύ του πορνό και της κανονικοποίησης της βίας;
Χρειάζεται να ξεχωρίσουμε δύο πράγματα. Αρχικά, η πορνογραφία είναι ένα είδος φιλμ, με τους δικούς του κώδικες, τους δικούς του κανόνες δημιουργίας και τη δική του κουλτούρα. Έπειτα, δεν ξέρω αν το πορνό είναι υπεύθυνο για την βίαιη σεξουαλική κουλτούρα ή αν η βίαιη σεξουαλική κουλτούρα έχει επηρεάσει το πορνό. Η κότα έκανε το αβγό ή το αβγό την κότα; Κάπως έτσι συμβαίνει κι εδώ.
Ωστόσο, υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο mainstream πορνό και στο πορνό που έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια, το οποίο είναι επαναστατικό με κάποιον τρόπο, λόγω της δυναμικής εισόδου των γυναικών δημιουργών στη βιομηχανία. Οπότε υπάρχει μια ολόκληρη επανάσταση μέσα στο ίδιο το πορνό, ως είδος. Όσον αφορά την mainstream κουλτούρα του πορνό, υπακούει στους κανόνες της προσφοράς και της ζήτησης, και έτσι επανερχόμαστε στο ποιος επηρέασε ποιον, η σεξουαλική βία το πορνό ή το πορνό την σεξουαλική βία;
Πολλές από τις φαντασιώσεις των πελατών με τις οποίες ήρθαμε αντιμέτωποι ανταποκρίνονται στις στατιστικές εκθέσεις που αφορούν την έμφυλη βία.
Πώς οι βίαιες φαντασιώσεις των πελατών στο webcamming ενισχύουν του κουλτούρα του βιασμού;
Υπάρχουν πολλές μελέτες που αποδεικνύουν ότι ο εικονικός κόσμος λειτουργεί σαν εμψυχωμένος καθρέφτης του πραγματικού κόσμου. Για εμάς, υπάρχει υπάρχει απόλυτη σύνδεση μεταξύ της βίας κατά των γυναικών στον φυσικό κόσμο με τις βίαιες φαντασιώσεις που εκφράζονται από τους πελάτες στο webcamming. Πολλές από τις φαντασιώσεις των πελατών με τις οποίες ήρθαμε αντιμέτωποι ανταποκρίνονται στις στατιστικές εκθέσεις που αφορούν την έμφυλη βία: όπως ο βιασμός και η σωματική βία. Επίσης, συνδέονται με τον ρατσισμό, την παιδοφιλία, και σε ευρεία κλίμακα με την βία. Για εμένα και τον Andres ήταν πολύ εύκολο να συνδέσουμε τις φαντασιώσεις που ακούγαμε με καθημερινά πράγματα που συναντάμε και που αφορούν τη βία κατά των γυναικών.
Από την άλλη, υπάρχει και η άποψη πως το cybersex και το webcamming λειτουργεί ως εκτόνωση, ως «κυματοθραύστης», των βίαιων φαντασιώσεων και ενστίκτων. Ποια είναι η γνώμη σας πάνω σε αυτό;
Νομίζω ότι αυτό κινείται κοντά στην πολυπλοκότητα του αν η βία γεννά την σεξουαλική βία ή εάν η σεξουαλική βία γεννά την βία. Σίγουρα για μια μερίδα κόσμου είναι μια εκτόνωση και ο χρήστης δεν βγαίνει στον δρόμο για να κάνει αυτό που φαντασιώνεται. Δηλαδή, για κάποιους το webcamming είναι παραπάνω από αρκετό για να ικανοποιήσουν τις βίαιες φαντασιώσεις τους. Για άλλους ίσως όχι. Δεν υπάρχουν στοιχεία, μελέτες και στατιστικά που να αποδεικνύουν το ένα ή το άλλο. Θυμάμαι που κάποια στιγμή ανακαλύψαμε ότι υπάρχει μια εταιρεία που φτιάχνει ερωτικές κούκλες στο μέγεθος παιδιών και το επιχείρημα της εταιρείας είναι ότι αυτό αποτελεί μία εκτόνωση των πελατών τους και έτσι δεν θα πάνε να κακοποιήσουν ένα παιδί. Κατά την προσωπική μου άποψη, πρέπει να δούμε το θέμα του webcamming με τον ίδιο τρόπο, ότι όλοι οι πελάτες δεν συμπεριφέρονται το ίδιο μετά την χρήση των υπηρεσιών.
Σίγουρα για μια μερίδα κόσμου το cybersex είναι μια εκτόνωση και ο χρήστης δεν βγαίνει στον δρόμο για να κάνει αυτό που φαντασιώνεται. Ωστόσο, δεν συμπεριφέρονται όλοι οι πελάτες το ίδιο μετά την χρήση των υπηρεσιών.
Ο Andrés συμπληρώνει: Είναι μια ενδιαφέρουσα σύνδεση και χρησιμοποιώ τη λέξη σύνδεση, γιατί θα ήταν πολύ δύσκολο να αποδειχθεί η μία ή η άλλη άποψη. Ποια μέθοδος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να ερευνήσουμε κάτι τέτοιο; Κινούμαστε σε μια πολύ ελαστική γραμμή μεταξύ των εσωτερικών επιθυμιών, φαντασιώσεων και φαντασμάτων μας και του κατά πόσο μπορούμε να τα αφήσουμε όλα αυτά να «σπάσουν» τον ηθικό φραγμό, να εκφραστούν και να βγουν προς τα έξω. Σκεφτόμαστε ότι αν τα εξωτερικεύσουμε και τα υλοποιήσουμε, θα υπάρξουν συνέπειες.
Τι περιλαμβάνει η παράσταση “Camgirl Chronicles”; Τι να περιμένουν οι θεατές;
Αυτό ακριβώς είναι το ενδιαφέρον της παράστασης, ότι δεν ξέρεις τι να περιμένεις, ξεκινάει και δεν ξέρεις τι έρχεται μετά. Είναι κατασκευασμένη ως ένα σύγχρονο, μεταδραματικό, μη γραμμικό θέατρο, που διασταυρώνεται με τη ζωντανή τέχνη, την ερμηνεία, με αποσπάσματα βίντεο, με ηχητικά τμήματα. Περιλαμβάνει, επίσης, διαδραστικά κομμάτια. Έχει ειρωνεία και χιούμορ, και αυτά είναι πράγματα που πιστεύω ότι οι θεατές δεν περιμένουν να δουν όταν έρχονται στην παράσταση. Όσον αφορά το υπόλοιπο, υπάρχει μια αγγλική έκφραση για την κατάσταση του θεατή σε μια παράσταση, η οποία ταιριάζει: «η αναστολή της δυσπιστίας είναι η αποφυγή». Σε ελεύθερη μετάφραση, ως θεατές δεν ξέρουμε τι θα γίνει, αλλά συμφωνούμε να συνεχίσουμε αυτό το ταξίδι, εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον.
Ποιο είναι το feedback που λαμβάνετε από το κοινό; Σοκάρεται από την παράσταση; Επίσης, εσείς αισθάνεστε ότι περνάει το μήνυμά σας προς τους θεατές;
Νομίζω αρκετοί σοκάρονται, επειδή δεν αντιλαμβάνονται τη μεγάλη κλίμακα της βιομηχανίας των camgirls. Δεν είναι σοκαριστικό όσον αφορά την πορνογραφική έννοια, το show δεν είναι πορνό, αν θέλουν να δουν πορνό, το internet είναι εκεί, δεν χρειάζεται να έρθουν στην παράσταση. Κάποιες από τις πιο ακραίες φαντασιώσεις σοκάρουν τους θεατές, γιατί μέσα στο μυαλό τους το έχουν «ωραιοποιημένο», ότι μπορεί απλώς να πρόκειται για όμορφα κορίτσια απέναντι από μια κάμερα, που κάνουν παρέα σε μοναχικούς άντρες. Αυτό είναι και ένα τρικ που χρησιμοποιεί και η ίδια η βιομηχανία, το κάνει όλο αυτό να φαίνεται πιο απλοποιημένο και χαριτωμένο, για να προσελκύουν κοπέλες και ιδιαίτερα νεαρά κορίτσια.
Στόχος μας δεν είναι να αποδείξουμε κάτι, αλλά να ανοίξει όλη αυτή η συζήτηση για την βιομηχανία του σεξ, να μιλήσουμε για δύσκολα και άβολα θέματα σαν αυτά, για την πολυπλοκότητά τους, αλλά και τις συνέπειές τους.
Το να φτιάχνεις τέχνη όπως είναι η παράσταση “Camgirl Chronicles” σημαίνει ότι πρέπει να είσαι ανοιχτός σε πολλές αντιδράσεις. Με το που παρουσιάσεις το show, δεν είναι πια δικό σου το έργο, ανήκει στο κοινό. Κάποιοι μπορούν να συνδεθούν με το βαθύτερο νόημα, κάποιοι άλλοι χάνονται στον λαβύρινθο, εξαρτάται από την οπτική του καθενός. Στόχος μας δεν είναι να αποδείξουμε κάτι μέσω της παράστασης, αλλά να ανοίξει όλη αυτή η συζήτηση για την βιομηχανία του σεξ, να έρθουμε όλοι κοντά ως κοινότητα και να μιλήσουμε για δύσκολα και άβολα θέματα σαν αυτά, για την πολυπλοκότητά τους, αλλά και για τις συνέπειές τους. Δεν χρειάζεται να φτάσουμε σε συμπέρασμα, αλλά να αναγνωρίσουμε ότι το να κάνουμε κουβέντα για τα παραπάνω, είναι αρκετό.
Μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων αντιτίθεται στον φεμινισμό, με το επιχείρημα ότι οι γυναίκες έχουν ίσα δικαιώματα με τους άντρες, επομένως είναι περιττός. Είναι το project σας μια απάντηση σε αυτό;
Άνθρωποι που εκφράζουν αυτές τις απόψεις έχουν συμβάλει στο να γίνει η κατάσταση απέλπιδα. Οι γυναίκες δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους άντρες και αν μη τι άλλο γίνεται όλο και πιο δύσκολο να υπερασπιστείς τα δικαιώματα που θα έπρεπε να έχουν. Συναντάμε φωνές που έχουν την άποψη ότι δεν είναι απαραίτητος και ότι είναι αποκύημα της φαντασίας των γυναικών, δηλαδή τον εφηύραμε, γιατί είναι τόσο αστείο να υπάρχει! Δεν ξέρω αν το show αποτελεί απάντηση, αλλά θα ήθελα αυτοί οι άνθρωποι να έρθουν να δουν την παράσταση, για να ανακαλύψουν πράγματα που δεν ξέρουν ή πράγματα που δεν σκέφτηκαν, όταν εκφράζουν τέτοιες απόψεις. Θα ήθελα πραγματικά να έρθουν και να συζητήσουμε κιόλας μετά την παράσταση. Ωστόσο, το show θεωρούμε ότι είναι μια συμβολή στο παγκόσμιο κίνημα του φεμινισμού.
Είναι η πρώτη φορά που επισκέπτεστε την Ελλάδα. Πώς αισθάνεστε που θα παρουσιάσετε την παράσταση στο κοινό της Θεσσαλονίκης;
Θα ήθελα οι άνθρωποι της Θεσσαλονίκης να έρθουν, έχουμε μιλήσει στην πάροδο των χρόνων με κατοίκους της πόλης. Το φεμινιστικό κίνημα στην Ελλάδα φαίνεται δυνατό και συναρπαστικό, αλλά και με πολύ δύσκολο περιεχόμενο. Θα ήθελα πολύ να μιλήσω με αυτούς τους ανθρώπους από κοντά. Έχουμε παρουσιάσει το show στην Κολομβία και στην Αγγλία και κάθε φορά το περιεχόμενο και το πλαίσιο είναι διαφορετικό, εξαρτάται από το πώς το λαμβάνει ο κόσμος. Είναι διαφωτιστικό για το εκάστοτε κοινό και βοηθά στο να συνεχίζεται το ταξίδι της παράστασης.
Είναι ενδιαφέρον το αν θα μπορέσει να συνδεθεί με την παράσταση το ελληνικό κοινό. Πιστεύουμε ότι η Ελλάδα είναι κάπου ανάμεσα στη Ρουμανία και την Κολομβία.
Andrés: Είναι ένα show του οποίου η έρευνα έγινε στην Κολομβία, την δεύτερη παγκόσμια δύναμη στη βιομηχανία του σεξ, η πρώτη είναι η Ρουμανία. Οι πελάτες, όμως, ήταν από τη δυτική Ευρώπη και τη βόρεια Αμερική. Η Ρουμανία έχει κοντινότερη οικονομία με την Κολομβία, από ότι με τη δυτική Ευρώπη. Και οι δύο πρώτες χώρες (Ρουμανία, Κολομβία) είναι χαμηλού επιπέδου (σε οικονομία, εκπαίδευση κλπ), η μία στην Ευρώπη και η άλλη στην Αμερική. Κάποιο από το υλικό που ακούμε στην παράσταση είναι μαρτυρίες και συνεντεύξεις από camgirls στην Κολομβία. Αυτό το αναφέρω γιατί ο Andres θεωρεί πολύ ενδιαφέρον το ότι αυτό το υλικό θα παρουσιαστεί σε ένα διαφορετικό πλαίσιο, στην Ελλάδα, και αν θα μπορεί να συνδεθεί το ελληνικό κοινό. Λόγω της δύσκολης οικονομικής κατάστασης στην οποία ζουν οι Έλληνες. Για παράδειγμα, στη Γαλλία, υπήρχε πολύ μεγάλη απόσταση ανάμεσα στους θεατές που άκουγαν τις μαρτυρίες αυτές από τις κολομβιανές κοπέλες. Και είμαστε περήφανοι που φέραμε αυτή την πραγματικότητα του «τρίτου κόσμου». Νομίζουμε ότι η Ελλάδα είναι ανάμεσα στις δύο χώρες, στη Γαλλία και στην Κολομβία. Το έργο κόβει εγκάρσια τους καπιταλιστικούς, γεωπολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες, που είναι κομμάτια του show και που πρέπει να τα δούμε κι αυτά στο πλαίσιο της έρευνας.
