Δούλευε 12ωρο για την Πατρίδα, καλέ μου σκλάβε

Η Γ. απολύθηκε γιατί αρνήθηκε να εργάζεται περισσότερες από δέκα ώρες την ημέρα. Η Γ. έχει τρία παιδιά και την ανάγκη να είναι μαζί τους, όχι να κοιμάται απλά κοντά τους, σε διπλανούς χώρους.

Όντας απόφοιτος ανωτάτης σχολής, έψαξε για δουλειά. Της πρότειναν να εργάζεται δέκα ώρες την ημέρα με περίπου 700 ευρώ, λιγότερα από όσα έπαιρνε πριν. Αρνήθηκε. Θα υπέγραφε σύμβαση αορίστου, αλλά η σύμβαση θα έλεγε “8 ώρες, 5 ημέρες την εβδομάδα”. Και φυσικά, δεν θα πληρωνόταν τις υπερωρίες. Σύμφωνα με κάποιους εργοδότες, τέτοιες περιπτώσεις θεωρούνται “overqualified”, για να χρησιμοποιήσουμε και τον ανάλογο νεοφιλελεύθερο νεολογισμό.

Ο Β. δουλεύει σαν I.T., “πληροφορικάριος” που λέμε, με σύμβαση που λέει “8 ώρες, 5 ημέρες την εβδομάδα”. Ο Β. όμως παίρνει καλά λεφτά για τα δεδομένα της εποχής, οριακά πάνω από 1.000 ευρώ, και παραδέχεται πως πριν νυχτώσει δεν φεύγει από τη δουλειά του. Ο Β. δέχεται να δουλεύει τόσο γιατί έχει ένα μικρό παιδί και η γυναίκα του είναι άνεργη τα τελευταία χρόνια.

Η Γ. και ο Β. δεν γνωρίζονται μεταξύ τους. Γνωρίζουν όμως και οι δύο πως δεν υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις στη χώρα μας. Και γνωρίζουν επίσης πως αν διαμαρτυρηθούν για τις συνθήκες εργασίας τους όταν δουλεύουν, τότε το πιο πιθανό είναι να απολυθούν.

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, σε μια χώρα της ΕΕ, όχι την Ελλάδα αλλά την Αυστρία, 80.000 Γ. και Β. βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν. Γιατί ο Καγκελάριος Κουρτς που ονειρεύεται νέο “άξονα συνεργασίας” Βιέννης-Ρώμης-Βερολίνου, ναι έτσι τον βάφτισε, αποφάσισε να εφαρμόσει το 12ωρο και επισήμως.

Ο Καγκελάριος που γοήτευσε τους “πατριώτες” της χώρας του, τάζοντας “ευημερία και ανάπτυξη για τους αυστριακούς”. Μια “ευημερία και ανάπτυξη” που θα έρθει με σύγχρονους σκλάβους της συστημικής του και δήθεν πατριωτικής, γαλέρας.

Ο Καγκελάριος ζήτησε θυσίες για το Έθνος, ζητάει από τους ψηφοφόρους του να σηκώσουν τα μανίκια, να βγουν μπροστά για το Έθνος και να αφήσουν στην άκρη την προσωπική ζωή και την αξιοπρέπειά τους. Δεν μετράνε αυτά μπροστά στο Μεγάλο και περιχαρακωμένο στα σύνορά του, Έθνος που στην πραγματικότητα υπηρετεί το πολυεθνικό ολιγοπώλιο της διαπλοκής.

Το νομοσχέδιο του 12ωρου θα ψηφιστεί την Πέμπτη στην Αυστριακή βουλή και τα Συνδικάτα της χώρας αποφάσισαν σαφώς καθυστερημένα να αντιδράσουν.

Η δεξιά κυβέρνηση συνασπισμού της Αυστρίας θέλει να χαλαρώσει το νομικό πλαίσιο για την απασχόληση, ώστε οι εργαζόμενοι να μπορούν να απασχολούνται έως και για 12 ώρες την ημέρα, ή 60 την εβδομάδα μετά από πίεση των μεγάλων πολυεθνικών, κίνηση στην οποία τα συνδικάτα προβάλλουν σφοδρή αντίσταση μεν, κατόπιν εορτής δε.

Είναι η λεγόμενη “εργασία-λάστιχο”, αυτή που οραματίζονται και κάποιοι “δικοί μας” πολιτικοί. Ονόματα δε λέμε, τα ευκόλως νοούμενα παραλείπονται.

Έως εδώ “καλά”. Θέλετε όμως να δούμε τι προβλέπει η Ευρωπαϊκή οδηγία για το χρόνο εργασίας, στην οποία υποτίθεται πως εντάσσεται και η Αυστρία;

Σύμφωνα με το άρθρο 6 λοιπόν: Tα κράτη-μέλη θεσπίζουν τα αναγκαία μέτρα ώστε, σε συνάρτηση με τις επιταγές προστασίας της ασφάλειας και της υγείας των εργαζομένων:

α) η εβδομαδιαία διάρκεια εργασίας να περιορίζεται με νομοθετικές, κανονιστικές ή διοικητικές διατάξεις ή με συλλογικές συμβάσεις ή συμφωνίες μεταξύ κοινωνικών εταίρων

β) ο χρόνος εργασίας να μην υπερβαίνει, ανά επταήμερο, τις 48 ώρες, κατά μέσο όρο, συμπεριλαμβανομένων των υπερωριών.

Τι κάνει ο κ. Κουρτς;

Γράφει στα παλιά του τα παπούτσια την ΕΕ, όπως έκανε και για το προσφυγικό όταν έκλεισε τα σύνορα.

Και τι θα του κάνει η ΕΕ;

Η απάντηση είναι, επί της ουσίας, τίποτα.

Ο ακραίος – αυτορυθμιζόμενος καπιταλισμός και η (ενδεχομένως εκούσια) ανικανότητα της ΕΕ να επιβληθεί, ζουν και βασιλεύουν σε όλο τους το μεγαλείο.